(Όταν αρχίζει η σάτιρα να ενοχλεί ο ολοκληρωτισμός χτυπά την πόρτα σου)
Πολύ λόγος γίνεται τελευταία για την πρόσφατη σειρά του γελοιογράφου Αρκά σχετικά με τα παιδικά χρόνια ενός (ή του) Πρωθυπουργού. Και φυσικά τα βέλη από την κυβερνητική πλευρά δεν έχουν σταματημό. Τι είναι αυτό όμως, το οποίο ενοχλεί τόσο πολύ στον Πρωθυπουργό και δέχεται τόσο σκληρή κριτική από ανθρώπους, οι οποίοι δεν ανήκουν σε κάποιο κόμμα ή δεν έχουν κάποιον λόγο ή όφελος (σας παρακαλώ θερμά θα ήθελα να γνωρίζετε πως ανήκω σε αυτήν την κατηγορία).
Συνήθως μόλις δημοσιεύεται κάποιο σκίτσο αρχίζει η γνωστή αντιπαράθεση του τύπου, “οι άλλοι ήταν καλύτεροι;”, “ποιος άλλος να έλθει”, “κατευθυνόμενη αντι-κυβερνητική προπαγάνδα”, “πληρωμένος” κ.ο.κ.
Τι είναι λοιπόν αυτό, το οποίο ενοχλεί τόσο πολύ τον Αρκά και όλους εμάς, οι οποίοι δεν σημαίνει πως εγκρίνουμε άλλες επιλογές;
Το ζήτημα είναι απλό και δεν έχει να κάνει καθόλου με συγκρίσεις ή άλλες προτιμήσεις . Ενοχλεί η ξεδιαντροπιά με την οποίαν ο Πρωθυπουργός καταπατά κάθε έννοια λόγου, ήθους και μάλιστα με τον κυνικότερο τρόπο. Ένας τεράστιος απατεώνας, ο οποίος έχει μαγέψει (γιατί άραγε) μία μερίδα συμπολιτών μας, οι οποίοι λειτουργούν σαν να είναι υπνωτισμένοι. Σάμπως να αποτελεί ιδιότυπο καταφύγιο προσωπικών ζητημάτων.
Οι παλιάνθρωποι είναι ειδών-ειδών. Και μερικοί δεν το κρύβουν και δυστυχώς πάρα πολλοί ανήκουν στο πολιτικό στερέωμα. Άλλοι πάλι είναι εντελώς ανίκανοι και νομίζουν για τους εαυτούς τους πώς είναι η μετενσάρκωση του Καίσαρα. Άλλοι είναι απλά άχρωμοι. Όλοι τους όμως είναι… ορατοί! Το καταλαβαίνεις αυτό αμέσως ή σχεδόν αμέσως και γνωρίζεις εκ των προτέρων τι να περιμένεις. Στην περίπτωση του Πρωθυπουργού όμως ένας συνδυασμός απύθμενης κοροϊδίας έναντι των συμπολιτών του, κοινώς ένα… ξεκάθαρο φτύσιμο, ερμηνεύεται με έναν εντελώς ακατανόητο και παράδοξο τρόπο (από τους φανατικούς υποστηρικτές του). Ο Πρωθυπουργός είναι όπως μία ποδοσφαιρική ομάδα. Δεν υπάρχει κάτι σαφές γιατί επιλέγεται από κάποιαν ή κάποιον μία ομάδα και γιατί δημιουργείται ένας τόσο μεγάλος φανατισμός. Ο Πρωθυπουργός ΕΙΝΑΙ ποδοσφαιρική ομάδα με οπαδούς και ό,τι και να κάνει είναι η ομάδα τους! Εν τέλει ΔΕΝ πρόκειται ούτε για πολιτική ούτε για ιδεολογία.
Όλοι οι υπόλοιποι δεν μπορούν να το εξηγήσουν. Αλλά δεν είναι τόσο δύσκολο ούτε και αυτό. Ο Πρωθυπουργός είναι γέννημα-θρέμμα της κρίσης και του αμοραλισμού των ετών μετά τη μεταπολίτευση και ιδίως της λεγόμενης “Αλλαγής” έχοντας όμως κληρονομήσει μόνο όλα τα ακραία αρνητικά. Είναι ΠΑΙΔΙ της Ελληνικής Κοινωνίας! Η σάτιρα του Αρκά στην πραγματικότητα στηλιτεύει τις δομές αυτής της κοινωνίας, η οποία τον ανέδειξε μέσω αυτών των ιδιοτήτων του. Και το χειρότερο τώρα είναι στην ηγεσία της χώρας και όπως κάθε ένας στη θέση του ορίζει με τις πράξεις και τη συμπεριφορά του την πορεία ολονών. Ακόμα χειρότερα διαμορφώνει (αντι)-ήθος και θλιβερή παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές. Αυτό δεν είναι δυνατόν να γίνει αποδεκτό. Και κυρίως από ανθρώπους, όπως ο Αρκάς.
Σημείωση: το άρθρο αυτό το έγραψα προ ημερών και κατόπιν διάβασα μία ανακοίνωση στην σελίδα του, η οποία είναι ταυτόσημη με τα προηγούμενα.
Σπουδαία σημείωση: Είναι προφανές πως δεν συμφωνούν πολλοί αναγνώστες μου με τα προηγούμενα. Θεμιτόν και αποδεκτό. Μπορεί να είμαι εγώ ο υπνωτισμένος. Και αυτό αποδεκτό. Ποιο είναι το “επικίνδυνο” σημείο;
Όταν αρχίζει η σάτιρα να ενοχλεί ο ολοκληρωτισμός χτυπά την πόρτα σου.
