Η μεγαλύτερη “απάτη” σε πάρα πολλά ζητήματα (και κυρίως τα πολιτικά) εστιάζεται σε ένα και μόνο σημείο: στην ψευδή διατύπωση του ερωτήματος – διλήμματος. Στην Ελλάδα, όπου ανθεί το είδος, ανάλογα ερωτήματα έχουν τεθεί πολλές φορές: Καραμανλής ή τανκς, με δραχμή ή χωρίς δραχμή, στην Ευρώπη ή εκτός, μέσα ή έξω από το ΝΑΤΟ, το γελοίο δημοψήφισμα του Ν-όχι της προηγούμενης κυβέρνησης τυχοδιωκτών και διάφορα άλλα. Στην Αγγλία χαρακτηρίστηκε με το ακρωνύμιο Brexit και το κατά πόσον είναι συμφέρον να παραμείνει μέλος της ΕΕ ή όχι (έχοντας έως τώρα ωστόσο διατηρήσει το δικό της νόμισμα, κάτι το οποίο διευκόλυνε τα μέγιστα την όλη κατάσταση).
Το ερώτημα όμως, όπως και όλα τα προηγούμενα είναι και ύπουλο και παραπλανητικό. Είναι εντελώς αδιάφορο και η απάντησή του δεν έχει κανένα νόημα. Το ορθό θα ήταν: εμείς τι θέλουμε για τη χώρα μας; Να είναι εμπρός και να προοδεύει ή όχι; Το εάν αυτό συνεπάγεται παραμονή ή όχι σε κάποια ένωση ή οργανισμό είναι άλλο θέμα. Ειδικά το ερώτημα καθίσταται εξαιρετικά ύπουλο, όταν συναρτάται η πρόοδος μίας χώρας με το εάν ανήκει σε μία Ευρώπη ή έναν οργανισμό ή οπουδήποτε αλλού. Ή εάν έχει νόμισμα τη δραχμή ή τη λίρα ή το ευρώ.
Ας είσαι εσύ ισχυρός και αυτοδύναμος και ας έχεις και δηνάρια Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Δεν έχει κανένα νόημα. Άρα πάντα, μα πάντα, αυτού του είδους τα ερωτήματα – διλήμματα τίθενται δολίως. Και φυσικά διανθίζονται με υπο-ζητήματα, όπως το μεταναστευτικό, οι δασμοί, η ελεύθερη διακίνηση πολιτών και τα σχετικά, σάμπως και να είναι και πάλι αυτό το πρόβλημα. Ας μπορούσε η Ελλάδα να κατασκευάσει Ferrari και ας επιβάλλονταν δασμοί 100% στις Η.Π.Α. Στην Καλιφόρνια με όποια τιμή θα ξεπουλούσε.
Το ίδιο λοιπόν συμβαίνει και με την Αγγλία. Ασχέτως των άστοχων ή και προκλητικών επιχειρημάτων πολλές φορές, ειδικά από τη γνωστή μερίδα των φασιστικών, ρατσιστικών ακροδεξιών κομμάτων η Αγγλία επέλεξε ορθά.
Εάν κάποιος ξεχάσει οτιδήποτε και το μόνο κριτήριο για την ορθότητα της επιλογής της εξόδου ήταν η ιστορία και εάν μάλιστα ήταν και βέρος Άγγλος στη νοοτροπία, θα ήταν αδιανόητη κάθε άλλη σκέψη. Η Αγγλία σπανίως αποφάσισε λάθος στις κινήσεις της (όσον αφορά την ίδια, όχι τους άλλους) και η χειρότερη αναγκαστική ωστόσο στιγμή της ήταν μετά τον Β΄ΠΠ, τον οποίον προκάλεσε η Γερμανία, με αποτέλεσμα την απώλεια της παγκόσμιας ηγεμονίας της.
Η Αγγλία υπέστη φοβερές απώλειες και ήταν σε άθλια κατάσταση μετά το τέλος του πολέμου και θα ήταν εντελώς παράλογο να δέχεται την ηγεμονία (όπως εξελίσσεται) της χώρας αιτίας της παρακμής της, δηλαδή της Γερμανίας.
Η Γερμανία ιστορικά, όπου ασχολήθηκε με διεθνή ζητήματα τα έκανε παντού θάλασσα για να χρησιμοποιήσω μία ευγενική έκφραση. Ένα μόνιμο λάθος είναι, όπως συμβαίνει και τώρα με τους χειρισμούς της στην Ευρώπη. Μόνο αυτοκίνητα γνωρίζει να κατασκευάζει πολύ καλά.
Εάν ήμουν Άγγλος σήμερα θα ένοιωθα πραγματικά μια μεγάλη ανακούφιση και θα ανέμενα να εισπράξω το αντίτιμο σε λίγα χρόνια μιας ρημαγμένης από τη Γερμανική υπεροψία Ευρώπης.