Η έννοια του “Αισθητικώς Ζειν” σύμφωνα με τον Νίτσε επικεντρώνεται στη σημασία της αισθητικής και της δημιουργικής έκφρασης ως θεμελιώδους στοιχείου της ζωής. Ο Φρίντριχ Νίτσε υποστήριζε ότι η ζωή πρέπει να βιώνεται ως έργο τέχνης, όπου κάθε άτομο έχει την ευθύνη να ζήσει με δημιουργικότητα, φαντασία και αυθεντικότητα.
Συνέπεια της προηγούμενης παραγράφου ωστόσο είναι και η σχέση του θεατή με την τέχνη. Κατά κάποιον τρόπο εάν δεν έχεις αναγάγει τη ζωή σου ως τέχνη δεν θα μπορέσεις να αντιληφθείς και τι είναι τέχνη τελικά.
Αλλά και αυτό το συμπέρασμα έχει ένα ζήτημα. Κάθε ανθρώπινη ζωή μπορούμε να δεχθούμε πως είναι η προσωπική τέχνη του καθ΄ ενός. Άρα το είδος της τέχνης, το οποίο θα τον ικανοποιεί θα είναι συμβατό με τη δική του τέχνη.
Και μετά από αυτές τις φιλοσοφικές περιπλανήσεις ας θυμηθούμε τη ρήση του Μαξίμ Γκόρκυ, ο οποίος θεωρούσε την αισθητική ως την ηθική του μέλλοντος. Γιατί όμως να μην δεχθούμε πως η αισθητική είναι η ηθική και του παρόντος; Διότι ανάλογα με κάθε πολιτισμό και κοινωνία δημιουργείται και η τέχνη του.
Μπορεί όμως η τέχνη να διαμορφώσει και την ηθική της κοινωνίας; Φυσικά και μπορεί και αυτό είναι ένα ερώτημα, το οποίο θα πρέπει να τίθεται για κάθε έργο τέχνης:
Βελτιώνει τον άνθρωπο (την ανθρωπότητα) ή το αντίθετο;
Σκεφτείτε το ως κριτήριο αξιολόγησης ενός –οποιουδήποτε- καλλιτεχνικού δημιουργήματος.
