Είναι τώρα τόσος καιρός, όπου το βασικό θέμα της επικαιρότητας και σημείο (υποτίθεται) τριβής μεταξύ της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης αποτελούν οι… συνταξιούχοι!
Οχι ακριβώς οι ίδιοι οι συνταξιούχοι αλλά οι συντάξεις τους και ειδικά η περικοπή τους.
Το θέμα είναι τόσο σημαντικό, ώστε έχει αναχθεί από τους πολιτικούς αναλυτές σε σημείο αιχμής για πιθανές επερχόμενες εκλογές.
Η κυβέρνηση (υποτίθεται) πως προσπαθεί να περισώσει τις συντάξεις, ώστε να διατηρήσει το εκλογικό της έρεισμα σε αυτήν την κατηγορία συμπολιτών μας. Η αντιπολίτευση (υποτίθεται) πως ανησυχεί για την συνολική οικονομία, διότι θεωρεί πως θυσιάζονται φοροελαφρύνσεις για το σύνολο, προκειμένου να μην δυσαρεστηθούν οι συνταξιούχοι.
Δεν είμαι εκπρόσωπος κάποιου κόμματος, συνεπώς ενδέχεται να μεταφέρω ίσως και εσφαλμένα τα επιχειρήματα, αλλά λίγο-πολύ αυτές είναι οι βασικές γραμμές επιχειρηματολογίας, οι οποίες αν μη τι άλλο υιοθετούνται από μεγάλη μερίδα ειδησεογραφικών μέσων.
Το θέμα μου θυμίζει πολύ έντονα μία ακραία αντι-σημιτική ταινία, η οποία παρουσιάστηκε εν είδει ντοκυμαντέρ κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κυριαρχίας στην Γερμανία. Η ταινία, ή μάλλον το καμουφλαρισμένο ντοκυμαντέρ, είχε τίτλο “Ο Αιώνιος Εβραίος” και παρουσίαζε με έναν “αντικειμενικό” τρόπο κινηματογράφησης και αφήγησης τους Εβραίους ως τα πλέον μοχθηρά υποκείμενα. Η ταινία παρήχθη με εντολή του Γιόζεφ Γκαίμπελς αμέσως μετά την εισβολή στην Πολωνία και την έναρξη του Β΄ ΠΠ και ολοκληρώθηκε το 1940, ένα χρόνο μετά δηλαδή.
Στόχος ήταν τα τρία εκατομμύρια των Εβραίων της Πολωνίας (περίπου το 10% του πληθυσμού της) και προετοίμαζε ψυχολογικά το έδαφος για την εξόντωσή τους, πράγμα, το οποίο τελικά επέτυχε!
Τι σχέση έχουν όμως όλα τα προηγούμενα με τον Έλληνα συνταξιούχο; Πολύ μεγάλη! Τα προαναφερθέντα επιχειρήματα σχετικά με την διαχείριση των περικοπών στις συντάξεις είναι εξαιρετικά ύπουλα και υποχθόνια. Διότι στηρίζονται σε δύο άθλιες υπονοούμενες παραδοχές:
Α. Το κυβερνητικό επιχείρημα
Εάν οι συνταξιούχοι επιλέγουν να ψηφίσουν μία κυβέρνηση, διότι δεν τους περικόπτει τις συντάξεις το υπονοούμενο είναι πως αυτοί οι άνθρωποι στην πραγματικότητα… δωροδοκούνται. Θα προτιμήσουν να επιλέξουν μία κυβέρνηση μόνο και μόνο για το δικό τους όφελος και όχι προσβλέποντας στο γενικό καλό της κοινωνίας. Αρα οι συνταξιούχοι είναι φιλάργυροι και συμφεροντολόγοι και δεν ενδιαφέρονται για κανέναν άλλον εκτός από τους εαυτούς τους.
Β. Το επιχείρημα της αντιπολίτευσης
Εάν τώρα η κυβέρνηση δεν περικόψει τις συντάξεις (άρα ουσιαστικά τους δωροδοκήσει), οι συνταξιούχοι στερούν από την ελεύθερη οικονομία και κοινωνία πόρους, οι οποίοι είναι αναγκαίοι για την ανάπτυξή της. Και με το να λαμβάνουν ολόκληρη, την όποια εναπομείνασα σύνταξη, αποτελούν τρομερή τροχοπέδη για την πατρίδα μας.
Κοινό συμπέρασμα: Οι συνταξιούχοι είναι “ύπουλοι”. Είναι ο αιώνιος συνταξιούχος, όπως ήταν το 1940 ο αιώνιος Εβραίος.
Και οι τραγικές συνέπειες των δύο φαινομενικά αντικρουόμενων αλλά ουσιαστικά ομοίων επιχειρημάτων είναι επίσης δύο: Πρώτον η ταξική στοχοποίηση μίας μερίδας μεγάλων και εν πολλοίς ανήμπορων ανθρώπων, οι οποίοι είναι οι γονείς μας, οι άνθρωποι οι οποίοι υπέφεραν σε δύσκολες εποχές εργαζόμενοι σκληρά, και κατά δεύτερον και πολύ σπουδαιότερο το υποκρυπτόμενο επίσης μήνυμα – παραδοχή, πως η Ελλάδα δεν μπορεί να αναπτυχθεί από τους νέους ανθρώπους της και από την ίδια την δυναμική της κοινωνίας, αλλά θεωρεί φοβερή τροχοπέδη έναν 70χρονο και μία 70χρονη των τρεις κι εξήντα. Και αυτό το ισχυρίζεται ένας…35χρονος ή ένας 50χρονος.
Και η λαμπρή πολιτική συνέπεια: “Χρειάζεστε μία κυβέρνηση (ΕΜΑΣ) να σας κατευθύνει, διότι ΕΣΕΙΣ δεν είστε άξιοι για τίποτα”. Μία πλήρης και απόλυτη απαξίωση του πολίτη. Μία κοινωνία σε πλήρη σύγχυση και αποπροσανατολισμό. Μία κοινωνία ταξικού μίσους και μιζέριας.
Ο στόχος ΔΕΝ είναι ο συνταξιούχος. Είσαι ΕΣΥ!
