Αυτές τις ημέρες αντιμετωπίζοντας ακραίες καταστάσεις (ως συνήθως και εννοώ ως προς το δυσμενέστερο) συνειδητοποίησα ένα πολύ σημαντικό πράγμα, τα δύο επόμενα τα εγνώριζα. Πίστευα πως τίποτα δεν έχει τελειώσει, εάν δεν έχει τελειώσει πραγματικά. Αυτό δεν ισχύει. Ισχύει όμως πως:
1. Τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα και όταν έχει ΗΔΗ τελειώσει (εκτός ίσως από τον θάνατο και αυτό δεν είμαστε βέβαιοι, διότι δεν το γνωρίζουμε).
2. Κάθε ημέρα, κάθε δευτερόλεπτο, κάθε απειοροελάχιστη στιγμή, ολόκληρο το Σύμπαν επανατακτοποιείται (reset κατά την Αγγλική ορολογία).
3.Ως εκ τούτου η δική μας εκ του μηδενός (ex nihilo) δράση μαζί με την ελεύθερη μας βούληση, δύναται να επηρεάσει την κατεύθυνση της επανατακτοποίησης.
Και όπως καταλήγω στην ταινία μας τις “3 Μοίρες”, δεν υπάρχει τίποτα σημαντικότερο από την ίδια την Αγάπη. Όλα τα άλλα είναι ασήμαντα και δεν θα μείνει τίποτα από αυτά.
Σας αφιερώνω λοιπόν απόψε αυτό το θαυμάσιο τραγούδι με την προτροπή να μην διστάζετε να εκφράζετε την αγάπη σας οπουδήποτε, διότι όπως στο τέλος επίσης της ταινίας μας γράφεται:
Ὤ, ἀγάπα ὅσο περισσότερο μπορεῖς
ὤ, ἀγάπα ὅσο περισσότερο ἐπιθυμεῖς
θὰ ἔλθει ὁ καιρός, θὰ ἔλθει ὁ καιρὸς
ποὺ μπροστὰ στὰ μνήματα θὰ σταθεῖς
καὶ θὰ θρηνεῖς.
Λίγο θλιβερό, αλλά άκρως αληθινό.