Για το Σπίτι της Δήμητρας δεν έχω γράψει πολλά. Τούτο, διότι ήθελα να ολοκληρωθεί προηγουμένως, ώστε να αποκτήσουμε μία ολοκληρωμένη εικόνα στο χώρο του. Εάν θυμόσαστε το ζήτημα, το οποίο είχα θέσει προ καιρού ήταν κατά πόσον ένα πέτρινο κτίσμα μπορεί να σταθεί σε μία περιοχή, η οποία βρίθει από μη… πέτρινα και είναι και παραθαλάσσια.
Σε κάθε αρχιτεκτονική δημιουργία προσπαθώ πάντα να έχω έναν λόγο, μία εξήγηση του γιατί κάτι το σχεδιάζω με αυτόν τον τρόπο. Ο προβληματισμός αυτός επεκτείνεται και στο θέμα των υλικών και των χρωμάτων. Είναι εξαιρετικά επίπονη διαδικασία. Ώρες μπορεί να κάθομαι φαινομενικά χωρίς να κάνω τίποτα αλλά να μη σταματώ να σκέφτομαι τις απαντήσεις σε κάθε ένα “γιατί”.
Δεν γνωρίζω πόσο επιτυχημένες μπορεί να είναι οι απαντήσεις και πάντα ο αντίλογος είναι δεκτός για γόνιμο προβληματισμό.
Ειλικρινά πιστεύω ακράδαντα πως ένα όμορφο και λειτουργικό σπίτι μπορεί να κάνει τους ανθρώπους και καλύτερους και χαρούμενους και περισσότερο ευτυχισμένους. Είναι και ένα αποτύπωμα της παρουσίας τους στο χώρο και το χρόνο. Συνεπώς δεν έχουμε δικαίωμα να αστοχήσουμε.
Δείτε λοιπόν το (σχεδόν) ολοκληρωμένο “Σπίτι της Δήμητρας“ ενταγμένο στο φυσικό του χώρο και με τον μόνιμο περίγυρο. Ευρίσκεται, εάν δεν θυμόσαστε στο Κανάλι λίγο βορειότερα της Πρέβεζας και στην Ήπειρο, η οποία παρεμπιπτόντως είναι πανέμορφη, (οσονούπω περισσότερα).
Το εσωτερικό του δεν σας το δείχνω για να το επισκεφθείτε!
