Τεύκρος Σακελλαρόπουλος – Conceptual Cinematography

Ο “Χαμένος” Έλληνας

IMG_3218

Όταν παρατηρώ αυτό το εγκαταλελειμμένο κτίριο και κυρίως τον εξώστη του, σκέφτομαι την Ελλάδα και τον Έλληνα και μου έρχεται κυρίως η εικόνα ενός ανθρώπου, οποίος καλείται να βγει έξω στον εξώστη και να φωνάξει, αλλά για προφανείς λόγους δεν μπορεί να το πράξει:

Τούτο, διότι ο εξώστης δεν έχει δάπεδο, δεν έχει στηρίγματα.

Αυτό ακριβώς συμβαίνει. Ο νέο-Έλληνας δεν έχει πυλώνες (στηρίγματα) να στηριχθεί. Ως αποτέλεσμα, γίνεται έρμαιο και εύκολο θύμα κάθε λογής απατεώνων, τυχοδιωκτών, και γελοίων ή διολισθαίνει σε μυστικιστικές, συνωμοσιολογικές ατραπούς και ακόμα χειρότερα σε νεοναζιστικά άθλια μορφώματα.

Τίποτα καλό δεν προμηνύεται από τα προηγούμενα. Καμία διέξοδος.

Όταν επισκέπτομαι τις λαϊκές αγορές και παρατηρώ (χωρίς να με βλέπουν) τους μεγάλους ανθρώπους νοιώθω ένα σφίξιμο στην καρδιά μου. Ηλικιωμένοι άνθρωποι γυναίκες και άνδρες με αυτή την χαρακτηριστική φιγούρα… και αμέσως αναρωτιέμαι πως από αυτούς τους ανθρώπους εξελίχθηκαν κάποιες γενιές χωρίς ήθος και παιδεία σε μεγάλο ποσοστό.

Τι έφταιξε;

Μάλιστα αναλογίζομαι και την εμπορική αγορά της Πάτρας… Επτά η ώρα το πρωί ήταν όλα τα καταστήματα σχεδόν ανοικτά, ενώ μετά από λίγα χρόνια ήδη στις εννέα και ερημιά… Πως προέκυψε αυτό;

Το τελικό αποτέλεσμα, το βιώνουμε σήμερα, όπου η γενιά των 40 δίνει την χαριστική βολή στην Ελλάδα και την οδηγεί κατ’ ευθείαν στην τριτοκοσμικότητα των Φιλιππίνων. Το ωραίο είναι πως ούτε και η ίδια θα ωφεληθεί.

Πάντοτε ένοιωθα πως ήταν πολύ δύσκολο να αντιμετωπίζεις ανθρώπους, οι οποίοι βίωσαν την κατοχή (και επέζησαν). Τι άλλο χειρότερο θα μπορούσε να τους συμβεί;

Κι όμως! Αυτοί οι άνθρωποι μάλλον απέτυχαν να μεταδώσουν κάποια ουσιώδη συστατικά στις επόμενες γενιές… Ή μήπως δεν τα είχαν τελικά;

Αυτές οι σκέψεις συνωστίζονται στο μυαλό μου στη θέα του γυμνού εξώστη.

Υπάρχει άραγε ελπίς;

Ναι! Τοποθετώντας αρχικά μερικές τάβλες να μπορείς να πατήσεις κάπου.

Να ξεκινήσουμε από εκεί…

Ίσως ενδιαφέρει και άλλους... (κοινοποιείστε)