Αυτό, το οποίο περισσότερο με στενοχώρησε ήταν πως μετά τις 2:30 και αφού δεν κατάφερα να τακτοποιήσω μία (κυριολεκτικά) απλή διαδικασία στην ΔΟΥ Ελευσίνας ένοιωσα την ανάγκη να περιπλανηθώ στον εξαίρετο αρχαιολογικό χώρο των Ελευσινίων Μυστηρίων…
Ούτε αυτό κατάφερα, διότι ο χώρος κλείνει στις 3:00 και όχι στις 8:00 όπως νόμιζα… Συνεπώς λίγες μόνο φωτογραφίες σήμερα (μου επέτρεψαν την είσοδο αλλά ο χρόνος ήταν οριακός) και την επομένη πολύ περισσότερα… με περιπλάνηση και… ανάλυση… (διότι δεν… τελείωσε)!
Οι δυσκολίες της ημέρας συνεχίστηκαν και στην επιστροφή και στο γραφείο και γενικά φαινόταν χθες ότι κάτι δεν λειτουργούσε…
Σταματώντας το βράδυ για ένα γάλα η κοπέλα στο κατάστημα, η οποία απ’ ότι κατάλαβα βίωνε επίσης μεγάλη πίεση μου πρόσφερε ένα πλούσιο γλυκό κρουασάν… διότι κατάλαβε και αυτή από τη συνολική μου εικόνα, πως η ημέρα μου δεν ήταν αυτή της παιδικής χαράς…
Μετά από αυτή την τόσο αυθόρμητη και ανθρώπινη κίνηση από ουσιαστικά έναν άγνωστο άνθρωπο, ένοιωσα πως “έσπασε” το συνεχές των αρνητικών της ημέρας… Της επέστρεψα τις ευχές πολλαπλασιάζοντάς τες επί δέκα…
Σημ.: Οι αξιολογήσεις μας σχετικά με το εάν κάτι πήγε καλά ή όχι αφορούν το δικό μας πλάνο και τα συναισθήματα, τα οποία εισπράττουμε αναλόγως. Δεν σημαίνει όμως ότι αυτό ισχύει. Το συνολικό πλάνο… ΑΛΛΟΣ το γνωρίζει…
