Στις αρχές της σταδιοδρομίας μου, μου έτυχε μία πολύ δύσκολη περίπτωση. Ξέρετε πως όλοι μας αντιμετωπίζουμε δυσκολίες στη ζωή και την επαγγελματική μας δραστηριότητα. Αλλά μερικές δυσκολίες είναι περισσότερο… δύσκολες από τις συνήθεις.
Αυτού του τύπου ήταν η συγκεκριμένη δυσκολία: ένας τοίχος με… κλίση, όχι στις τέχνες ή τα μαθηματικά, αλλά στην κατάρρευση. Ωστόσο δεν φαινόταν και τόσο… κεκλιμένος είχε μία δολιότητα στην βλάβη του.
Η πρώτη μου σκέψη ήταν πως έπρεπε να απευθυνθώ σε κάποιον έμπειρο μηχανικό να με συμβουλεύσει, τι να κάνω και πως να αντιμετωπίσω την κλίση του τοίχου. Πρέπει να σημειώσω πως ποτέ μου δεν δίστασα να απευθυνθώ σε άλλον μηχανικό να ερωτήσω -και τώρα το ίδιο κάνω-. Πόσω μάλλον τότε που ήμουν νέος και άπειρος. Και πρέπει να ομολογήσω πως ενώ δεν τους γνώριζα, είχαμε και μία διαφορά ηλικίας, είχαν μεγάλα γραφεία με προσωπικό και άλλους μηχανικούς και γενικώς πνίγονταν στην δουλειά ΠΟΤΕ, μα ΠΟΤΕ δεν αρνήθηκαν όχι μόνον να εξετάσουν το ζήτημα, αλλά να ασχοληθούν και με άλλα θέματα τεχνικής φύσεως από πραγματικό ενδιαφέρον.
Η κατάληξη πάντα ήταν και η δημιουργία φιλικής σχέσης. Εννοείται χωρίς καμία απολύτως υποχρέωση. Αναρωτιέμαι αν θα πρέπει να αναφέρω ονόματα, διότι θα αδικήσω ενδεχομένως άλλους.
Τονίζω πως σε όλες τις περιπτώσεις, απλά… χτύπησα την πόρτα των γραφείων τους, χωρίς σύσταση, χωρίς να με γνωρίζουν, χωρίς τίποτα και αυτές άνοιξαν!
Ας, τολμήσω τρία:
Ο Γιάννης Κιούρτης, σπουδαίος στατικός και δάσκαλος (με την κόρη του Μυρτώ, η οποία είναι αρχιτέκτων μηχανικός συνεχίζεται η φιλία και η παράδοση) πάντα δίπλα μου σε κάθε πρόβλημα. Ειδικά με τον Γιάννη οι συζητήσεις ήταν ξεκάθαρα απολαυστικές και άκρως διδακτικές. Του οφείλω τα μέγιστα.
Ο Τάκης Τραβασάρος, αρχιτέκτων, επίσης πάντα, μα πάντα διαθέσιμος.
Για αυτό όμως το ζήτημα είχα απευθυνθεί στον Τάκη Κούμουλο. Δεν μπορώ να θυμηθώ ποιος μου τον σύστησε και πως προέκυψε. Πήγα στο γραφείο του και όντως του εξέθεσα το θέμα και ο Τάκης με πολύ κέφι και χωρίς κανέναν ενδοιασμό μου ανέλυσε το ζήτημα, μου εξήγησε το σκεπτικό και μου υπέδειξε και τη λύση.
Αλλά… μέσα σε όλα μου είπε και μία φράση, η οποία κυριολεκτικά σφηνώθηκε από τότε στο μυαλό μου:
“Άκουσε Τεύκρο. Για να στηρίξεις και να αποκαταστήσεις στατικά έναν τοίχο, αυτός ΠΡΕΠΕΙ πρώτα να ΕΙΝΑΙ τοίχος!”
Και αυτός των φωτογραφιών…ΔΕΝ είναι!
Ισχύει πλήρως και για τους ανθρώπους…
