Όλα μια Χαρά!

Στην Ελλάδα ονομάστηκε “Μνημόνιο” (1,2,3,4,…,344 κ.ο.κ.) και το 3986 θα υπογραφεί το οκτακοσιοστό εβδομηκοστό έκτο για την οριστική έξοδο από την “κρίση”!

Από το 2008 και στην πορεία φάνηκε ξεκάθαρα αυτό, το οποίο ήταν παγκοίνως γνωστό:

Η απόλυτη γύμνια, πολιτικών, πολιτών και ανθρώπων.

Τούτο, διότι δεν υπήρχαν πυλώνες να στηριχθεί κάποιος κάπου. Τίποτα.

Τώρα θεωρείται φυσιολογικό (και αποδεκτό) η χώρα να μετατρέπεται σε Φιλιππίνες ή Κίνα, να ξεπωλούνται όλα, με ναζισμό, με απατεώνες, με γελοιότητες, με σκοτεινούς μεγιστάνες του πλούτου με οτιδήποτε φανταστεί κανείς.

Κάποιοι πάλι να νομίζουν ό,τι η χώρα βαδίζει στην πρόοδο και την εξυγίανση και θέλουν να ζουν το όνειρο.

Αλλά πάντοτε αυτή είναι η πορεία των γεγονότων. Η σημερινή αθλιότητα είναι το φυσιολογικό αποτέλεσμα όλων των προηγούμενων αθλιοτήτων. Και η διανοητική σύγχυσις καλά κρατεί.

Εάν τώρα δηλώσω πως κατέχω ομόλογα του Ξέρξη με τα οποία θα εξοφληθεί το χρέος κλπ και ιδρύσω και κόμμα θα λάβω 3-5%!

(Ωραία ιδέα! Να ψάξω λίγο γιατί, κάπου έπιασε το μάτι μου κάτι χειρόγραφα από τα Σούσα)!

Κι όλοι συνηθίζουν, κι όλοι αισθάνονται όμορφα, κι όλα είναι μια χαρά!

Μόλις από ελεύθερος άνθρωπος βρεθείς να κωπηλατείς σε γαλλέρα, σε λίγο θα πιστέψεις πως αυτό είναι το ιδανικό απλά ΕΣΥ δεν το γνώριζες πριν. Και θα πειστείς πως το κουπί και το μαστίγιο είναι η πρόοδος.

Αλλά γνωρίζετε γιατί βυθίστηκε ο Τιτανικός; Διότι και τότε ήταν όλα μια χαρά! Ο Βόρειος Ατλαντικός, -οι ναυπηγοί και οι ναυτικοί με καταλαβαίνουν απόλυτα- είναι η χειρότερη θάλασσα. Και στο ταξίδι του Τιτανικού παραδόξως ήταν μοναδικά γαλήνια!

Γιατί πήγαιναν όλα μιά χαρά!

Μέσα στη γαλήνη μέσα στην συνήθεια μέσα στην κόπωση, μέσα στην απογοήτευση, μέσα στις φοβερές πιέσεις, μέσα στην μιζέρια, μέσα στη γαλλέρα είναι όμως και κάποιοι, οι οποίοι δεν κουράζονται γιατί δεν παραμυθιάζονται.

Και δεν θεωρούν το κουπί και την γαλλέρα το νέο ιδανικό, όπως προσπαθούν να τους πείσουν!

Γιατί για αυτούς ΔΕΝ είναι όλα μια χαρά!

Την ίδια ακριβώς γνώμη είχε και το παγόβουνο!