Μερικά δηλητηριώδη πολιτικά σχόλια για να μην ξεχνιόμαστε!
Α. Το Ψευδο-δίλημμα των Εκλογών και το Βουλκανιζατέρ
Τι μου θυμίζει η βλακώδης αλλά καθόλου αθώα εκλογολογία;
Σε ένα σαράβαλο με εντελώς φθαρμένα λάστιχα, ο οδηγός επιμένει πως όλα βαίνουν καλώς και ο συνοδηγός πως χρειάζεται αλλαγή ελαστικών με την έννοια του… εμπρός –πίσω. Οι δε συνεπιβάτες προτείνουν διαγωνίως, ανά πλευρά κλπ. Παιδιά! Δεν χρειαζόμαστε αλλαγή ελαστικών αυτού του τύπου, αλλά αλλαγή των παλαιών εντελώς φθαρμένων ελαστικών με καινούργια! Να μην γράψω και αλλαγή αυτοκινήτου και φυσικά όχι με τους ίδιους επιβάτες!
Οι εκλογές αποτελούν ένα ψευδο-δίλημμα στην εποχή της μνημειώδους αποτυχίας του οχήματος!
Και μην ξεχνάτε την προφητεία μου. Όποιος τις προκαλέσει, δολίως σκεπτόμενος θα ευρεθεί προ οδυνηράς εκπλήξεως. Αλλού είναι το πρόβλημα!
Β. Η Υποκρισία του Πόθεν Έσχες και των Πλειστηριασμών
Αυτό με το πόθεν έσχες των πολιτικών με ξεπερνά. Η υποκρισία της υποκρισίας της Ελληνικής κοινωνίας. Ποιο το νόημα θα ήθελα να γνωρίζω. Υπάρχει περίπτωση παράνομος πλουτισμός να αποτυπωθεί στις φορολογικές δηλώσεις;
Εν τω μεταξύ πόθεν έσχες αποθανόντων δημοσιογράφων (φανταστικό το παράδειγμα) γίνεται γνωστό κατόπιν εορτής και αφού έχει ήδη προκληθεί τεράστια ζημιά.
Τα περιουσιακά στοιχεία των πολιτικών ουδόλως μας ενδιαφέρουν. Η ποιότητά τους όμως, η οποία δεν αποτυπώνεται στα βλακώδη έντυπα των δηλώσεων όχι. Μπορεί να γίνει γνωστή η σχέση τους με τα παιδιά τους-εάν υπάρχουν- ή με τις/τους συντρόφους τους; Όχι! Αυτό θα είχε σημαντικά περισσότερη αξία, από το εάν έχουν αποκτήσει χρήματα με την έντιμη ή μη εργασία τους ή έχουν κληρονομήσει ακίνητα από τους γονείς και τους παππούδες τους. Αυτό είναι το ζητούμενο; Απλώς ενθαρρύνεται ο φθόνος… και τα ποταπά συναισθήματα.
Και ενώ δεν μαθαίνουμε τίποτα για κάποια επιτεύγματα ανθρώπων, οι οποίοι αθόρυβα εργάζονται και δημιουργούν, μαθαίνουμε τα πάντα για τους πλειστηριασμούς κάποιων επωνύμων. Ούτε και ο πλούτος ή η φτώχεια είναι προσόντα, καταστάσεις είναι.
Και η χολή γενικώς περισσεύει , κυρίως από εκείνους, οι οποίοι ποτέ τους δεν έκαναν κάτι (να γνωρίσουν τη γλύκα). Λάθος αντιμετώπιση –και μηνύματα- σε όλα τα επίπεδα.
Γ. Η Παραπαίουσα Οικονομία
Η αίσθηση μου είναι πως στην Ελλάδα, οι μόνοι, οι οποίοι εργάζονται πραγματικά είναι εκείνοι, οι οποίοι προσπαθούν να εισπράξουν τα χρέη κατεστραμμένων ανθρώπων. Οι πλέον αποτυχημένοι οικονομικά μετατράπηκαν σε κριτές των πάντων. Δεν είναι δυνατόν άνθρωποι συνεπείς για δεκαετίες να μετατράπηκαν σε… απατεώνες σε μία νύχτα. Το πρόβλημα είναι της κοινωνίας όχι των ανθρώπων (με τις κραυγαλέες πάντα εξαιρέσεις τους, οι οποίες ς όμως υπερ-τονίζονται, σάμπως να είναι καινούργιο φαινόμενο).
Αδυνατούν διότι καταστράφηκαν, όπως η ίδια η κοινωνία, αλλά οι γλωσσοπλάστες τους ονομάζουν “μη συνεργάσιμους”, ενώ τους εισπράκτορες τους ονομάζουν… services! Κοράκια λέγονται παρεμπιπτόντως.
Και επειδή όλα τα προηγούμενα αποτελούν ακόμα μεγαλύτερη υποκρισία από τα πόθεν έσχες βαδίζουμε προς μία εξέλιξη μεγαλοπρεπούς αποτυχίας. Κανένας (εκτός ίσως των μεγαλο-κορακιών) δεν θα κερδίσει τίποτα και να το έχετε υπ΄ όψιν σας αυτό.
Δ. Τα Σκουπίδια – Διάσημοι
Επιτέλους σταματήστε αυτή την προβολή των σκουπιδιών. Διότι εκείνοι, οι οποίοι μπορούν να κάνουν, αισθάνονται –δεν είναι όμως- εντελώς ηλίθιοι εμπρός στην πλημμυρίδα των πραγματικά ηλιθίων.
Το αντίδοτο; Αντιδράστε και στείλτε τους εκεί, όπου ανήκουν: στους τενεκέδες των σκουπιδιών.
Ε. Ελληνοτουρκικά
Μετά τα προηγούμενα έχει νόημα να ασχοληθώ;
