Σε ένα χωμένο μέσα στις βουνοκορφές χωριό με το όνομα Σείραι (καθότι η περιοχή κατοικείτο από αρχαιοτάτων χρόνων) ευρίσκεται το οικογενειακό αρχοντικό. Το Σλάβικο όνομα του χωριού είναι Βερσίτσι, το οποίο σημαίνει “άφθονα νερά” και είναι αλήθεια! Σειρές ονομάζεται σήμερα.
Οι απαρχές της οικογένειας σύμφωνα με τις ενδελεχείς έρευνες του πατέρα μου εντοπίζονται στα 1600-1670. Είναι σχεδόν βέβαιο πως ο Σακελλάριος ήλθε από την Κωνσταντινούπολη το 1670, μία περίοδο πολύ σκληρών διωγμών από τους Οθωμανούς. Το σημείο είναι ιδανικά κρυμμένο μέσα στις πλαγιές και προφανώς αυτό ήταν το πλεονέκτημα της τοποθεσίας σε μία εποχή δίχως δορυφόρους και Google earth!
Το “Σακελλάριος” ήταν Βυζαντινό αξίωμα και κατόπιν με την αναγκαστική ονοματοδοσία μετατράπηκε σε Σακελλαρόπουλος (-όπουλος το χαρακτηριστικό των Πελοποννησίων). Για δύο ακόμα οικογένειες γνωρίζω πως συνέβη το ίδιο, μετανάστευσαν – κρύφτηκαν την ίδια περίπου περίοδο, προφανώς για τον ίδιο λόγο. Η μία από Μάνη και η άλλη από Ήπειρο. Δυστυχώς τα στοιχεία είναι ελάχιστα.
Το κτίσμα ολοκληρώθηκε τον Ιούνιο του 1849, όπως είναι χαραγμένο στην πέτρα της εισόδου.
Θέλω να επισημάνω, πως η γνώση της οικογενειακής ιστορίας και των απαρχών της δεν αποτελούν “διαφημιστικό προϊόν” ανόητης αλαζονείας. Αντιθέτως βοηθούν να κατανοήσει κανείς τις ρίζες του και να αξιοποιήσει πολύ καλύτερα τα δεδομένα της καταγωγής του.
Τούτο, προκειμένου να γίνει καλύτερος άνθρωπος και όχι να προβάλλει προνομιούχες θέσεις έναντι των υπολοίπων.
Ο πατέρας μου, ως γνήσιος λαϊκός άνθρωπος επέμενε στην παιδεία και την καταγραφή της ιστορίας ως εφόδιο για τις μελλοντικές γενιές. Τα γεγονότα όμως πολλές φορές είναι αμείλικτα και οδηγούν στην καταστροφή των ιστορικών στοιχείων. Αλλά υπάρχει και η προφορική παράδοσις.
Προσωπικά μου είναι ακατανόητο, γιατί οι άνθρωποι δεν συγκρατούν μνήμες περισσότερο από δύο γενιές…
Και εάν ο παππούς σου ή ο πατέρας σου έβοσκε πρόβατα, ενώ εσύ είσαι πτυχιούχος πανεπιστημίου θα έπρεπε να είσαι διπλά υπερήφανος όχι για την “ταπεινή” (για αστείο το γράφω) καταγωγή σου, αλλά για την προκοπή σου. Ο πατέρας μου έβοσκε ΚΑΙ πρόβατα και το θεωρούσε τιμή του.
Αγάπα τη ρίζα σου να σου δώσει καρπούς!