Είμαι σίγουρος πως η πρώτη σας ενστικτώδης σκέψη βλέποντας αυτή τη φωτογραφία σας προκαλεί μία απορία. ΔΕΝ είναι αυτό το Γεφύρι της Άρτας, όπως το γνωρίζουμε και το έχουμε στο μυαλό μας. Δίκιο έχετε!
Αλλά παρ΄ όλα αυτά εγώ δεν σας γράφω ούτε σας δείχνω ψέμματα. ΚΑΙ αυτό, το οποίο βλέπετε στη φωτογραφία είναι το γεφύρι της Άρτας, αλλά η νέα γέφυρα!
Εκμεταλλευόμενος λοιπόν μία αρχετυπική εικόνα σας εξαπατώ, χωρίς όμως να σας λέω ή γράφω ψέμματα. Και εάν ήμουν τουριστικός πράκτορας θα μπορούσα να σας υποσχεθώ μία εκδρομή στην Άρτα για να δούμε το γεφύρι της, αλλά όχι ΑΥΤΟ, το οποίο εσείς νομίζετε.
Οι αρχετυπικές εικόνες είναι εξαιρετικά επικίνδυνες και παραπλανητικές. Η εικόνα ενός γέρου ανθρώπου στην εικόνα του οποίου μας δημιουργούνται αισθήματα συμπόνιας μπορεί να είναι το ίδιο παραπλανητική. Αρχετυπικά έχουμε έναν “σοφό” από την εμπειρία της ζωής, αλλά στην πραγματικότητα δεν γνωρίζουμε απολύτως τίποτα για το ποιόν του και την προτέρα δράση του. Ούτε και το κρύβεται και τώρα στο μυαλό του.
Ομοίως ισχύει και με τις στολές ή τα επαγγέλματα. Δεν είναι τυχαίο πως στην Καθολική εκκλησία συμβαίνουν τόσα φαινόμενα κακοποίησης ανηλίκων από ιερείς. Το σχήμα παραπέμπει σε έναν σεβασμό και μία εικόνα Αγίου, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι παρά μία συγκάλυψη ανώμαλων και μακράν άρρωστων προθέσεων. Αυτό ισχύει εν πολλοίς σε όλους τους τομείς και χώρους.
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τις ιδεολογίες και τα αρχέτυπα, τα οποία εκφράζουν. Το Εθνικο-Σοσιαλιστικό Κόμμα (Ναζί) αρχικά ονομαζόταν Εθνικο – Εργατικο-Σοσιαλιστικό Κόμμα. Επειδή όμως το “Εργατικό” παρέπεμπε στην άλλη πλευρά, τον Κομμουνισμό το κατήργησαν και κράτησαν μόνο δύο εξαιρετικά ευφυώς συνδυασμένες λέξεις: “Εθνικό” και “Σοσιαλιστικό”! Τέλεια σύλληψη, ειδικά για τον χαρακτήρα των Γερμανών.
Βέβαια όλα τα προηγούμενα δεν αποτελούν ούτε κάτι άγνωστο ούτε “κομίζω γλαύκα εις Αθήνας”. Το εκπληκτικότερο είναι το πώς ενώ είναι τόσο γνωστά εξακολουθούν να λειτουργούν θαυμάσια. Διότι ο ανθρώπινος νους έμαθε να λειτουργεί με τις έννοιες και όχι με τα αποτελέσματα. Αυτό ακριβώς είναι και το αντίδοτο της παραπλάνησης, ο έλεγχος δηλαδή για τα αρχέτυπα. Τι κάνεις και τι αποτέλεσμα έχει και όχι πως το ονομάζεις ή δηλώνεις πως κάνεις.
Και καταλήγω στο πολύ ύπουλο σημείο:
Επειδή και το αντίδοτο έχει… αντι-αντίδοτο πείθεις ό,τι η είναι η Δ Ι Α Δ Ρ Ο Μ Η αναγκαία προκειμένου να φτάσεις στην ουσία του αρχετύπου, το οποίο έχεις χρησιμοποιήσει. Και ποτέ δε φτάνεις… ή τους πηγαίνεις όπου θέλεις εσύ. Άρα το ζήτημα δεν είναι ούτε στη λέξη ούτε στην υπόσχεση, αλλά στη δική σου δύναμη αντίστασης.
