Εάν είσαστε παρατηρητικοί θα διαπιστώσετε πως στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα δείτε πουθενά το γνωστό φορτηγάκι της Volkswagen, το γνωστό Τ2 (Type 2, ενώ το Type 1 ήταν ο γνωστός σκαραβαίος). Αναφέρομαι σε αυτό το καμπύλης σχεδίασης κλειστό φορτηγάκι, το οποίο μάλιστα ήταν το πρώτο, στο οποίο καθιερώθηκε η θέση οδήγησης εμπρός από τον άξονα των εμπρόσθιων τροχών.
Στις αρχές του 1960 η Γαλλία και η τότε Δυτική Γερμανία επέβαλλαν φόρο στα εισαγόμενα… κοτόπουλα από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το γιατί είναι ένα θέμα. Ενδεχομένως να ενέδωσαν στους κοτοπουλο-παραγωγούς τους.
Τον Ιανουάριο του 1964, αφού οι διαπραγματεύσεις για την επίλυση του θέματος απέτυχαν ο νεοεκλεγείς Πρόεδρος Τζόνσον επέβαλλε φόρο 25% (περίπου δέκα φορές υψηλότερο από τον υφιστάμενο), στις τεμαχισμένες… πατάτες, την δεξτρίνη (μην με ερωτήσετε δεν γνωρίζω τι χημικό είναι αυτό και που χρησιμοποιείται), στο μπράντυ και στα… ελαφρά φορτηγάκια!
Ο διπλωματικός αυτός πόλεμος ονομάστηκε Chicken War (ο πόλεμος του… κοτόπουλου)! Ο φόρος του κοτόπουλου παραμένει εν ισχύει! Οι Αμερικανοί δεν παίρνουν εύκολα κάτι πίσω, όταν το επιβάλλουν.
Οι δασμοί λοιπόν δεν είναι κάτι καθόλου πρωτόγνωρο για τους πολιτικούς και την νοοτροπία των Ηνωμένων Πολιτειών (αυτό εάν σας εκπλήσσει η εμμονή του Προέδρου με την Κίνα).
Τώρα στο θέμα μας και γιατί έγραψα όλα τα προηγούμενα;
Ο Πρόεδρος Μακρόν μάλλον είναι πολύ νέος και ίσως όχι τόσο καλός γνώστης διαφορετικών νοοτροπιών ή της ιστορίας. Η πρότασή του περί Ευρωπαϊκού Στρατού είναι περίπου τόσο προσβλητική όσο το να αγοράσεις Mercedes ή Lexus (Toyota) στο Κάνσας ή το Τέξας αντί για Κάντιλακ και απηχεί τις απόψεις του μέσου (χμ, και όχι μόνον) Αμερικανού.
Τούτο διότι στην Αμερική υπάρχει σε βαθύτατο βαθμό η αίσθηση πως έσωσαν τους Ευρωπαίους και την Δημοκρατία και Ελευθερία δύο τουλάχιστον φορές. Και εννοούν τους δύο Παγκοσμίους Πολέμους, τους οποίους θα κέρδιζε ενδεχομένως η Γερμανία, εάν δεν επενέβαινε η Αμερική. Και αυτό κατά τη γνώμη είναι αλήθεια. Αλλά δεν ήταν μία εύκολη κίνηση από την πλευρά των Αμερικανών πολιτών. Πάρα πολλοί από αυτούς έφυγαν από την Ευρώπη προκειμένου να γλιτώσουν τη ζωή τους από κάθε είδους διωγμούς και πογκρόμ (και την φοβερή φτώχεια). Και κατόπιν αναγκάστηκαν να στείλουν τα παιδιά τους πίσω να σκοτωθούν για τις αθλιότητες των Ευρωπαίων.
Ειδικά τώρα η Γαλλία και στους δύο πολέμους και κυρίως στον Δεύτερο δεν ήταν από τους έστω και ελάχιστα ανθιστάμενους (και το γράφω σεβόμενος πλήρως την χώρα και τους πολίτες της). Αλλά δεν άντεξε ούτε μήνα την ναζιστική εισβολή και το Παρίσι έμεινε άθικτο σε αντίθεση με το κατεστραμμένο Λονδίνο (έχω αναφερθεί σχετικά στο παρελθόν). Η δε βιομηχανία της συνεργάστηκε πλήρως με την ναζιστική κυβέρνηση.
Και έρχεται αυτή τη στιγμή ο Γάλλος πρόεδρος και δείχνει να αγνοεί τα προηγούμενα σε έναν χειμαρρώδη Αμερικανό Πρόεδρο. Η Αμερική έλαβε το μερίδιο της στην Ευρώπη και το διατηρεί ακόμα, αλλά με κόστος τα παιδιά της. Μην το ξεχνάμε αυτό.
Και η επόμενη σκέψη στο μυαλό του Αμερικανού Προέδρου:
Δεν σκοτωθήκαμε εδώ για να σας αφήσουμε τώρα μόνους σας να… σκοτωθείτε πάλι μεταξύ σας για να σας σώσουμε (αυτό σε πολύ light εκδοχή), διότι ο Πρόεδρος δεν σκέφτεται και τόσο ευγενικά.
Και μία μικρο-λεπτομέρεια. Στις Η.Π.Α. δεν εισάγονταν Γαλλικά αυτοκίνητα –εάν δεν κάνω λάθος- μέχρι το… 2018!
