Προς τι η έκπληξη;
Η Ελλάδα, η οποία υπέστη από τις μεγαλύτερες απώλειες την περίοδο της ναζιστικής Κατοχής (περίπου το 9% του πληθυσμού της χάθηκε και μόνον η Πολωνία, Λιθουανία και Λετονία την υπερβαίνουν σε ποσοστό) μετά από κάποιες δεκαετίες εξέλεξε ως τρίτο κόμμα έναν ναζιστικό σχηματισμό. Μία συμμορία δηλαδή, της οποίας τα μέλη με την πρώτη ματιά ανήκουν στο είδος των βασιβουζούκων ή κατ΄ επιλογήν διανοητικά καθυστερημένων.
Αυτές τις ημέρες με αφορμή την τελετή της κηδείας ενός τέως βασιλέα, ενταφιάστηκε μονίμως και δια παντός η Ελληνική γλώσσα. Και γλώσσα εστί διανόηση, διότι η γλώσσα εκφράζει τη διανοητική ικανότητα.
Ο θεσμός της βασιλείας μου ήταν πάντοτε και εκ πεποιθήσεως εξαιρετικά αντιπαθής. Γενικώς οτιδήποτε έχει σχέση με ολοκληρωτισμό ή μοναρχία κάθε τύπου (για δικτατορίες να μην αναφερθώ) μου προκαλεί απέχθεια. Αλλά το εντυπωσιακότερο και με αφορμή το γεγονός της ταφής του τ. ήταν πως φάνηκε μία τεράστια αισθητική διαφορά, την οποίαν η πλειοψηφία δεν έχει συνηθίσει να παρατηρεί (διότι ΔΕΝ υφίσταται).
Προσέξτε! Δεν αναφέρομαι στις ψυχές των ανθρώπων. Για εμένα μία αυθεντική – γνήσια λαϊκή ψυχή, όπως είναι πάρα πολλών συνανθρώπων μας εμπεριέχει τεράστιες ποσότητες ανθρωπιάς, η οποία ενδέχεται να λείπει παντελώς από μεγαλόσχημους. Έχει όμως ένα αδύνατο σημείο: αρέσκεται στη μίμηση. Και τα πρότυπα, τα οποία προβάλλονται εδώ και δεκαετίες είχαν ως αποτέλεσμα τον εκμαυλισμό της λαϊκής ψυχής με κάθε σκουπίδι, το οποίο προβάλλεται ως σπουδαίο.
Και το προηγούμενο είναι απόρροια επιλογών πολιτικών, οι οποίοι επένδυσαν στην εξαφάνιση κάθε μορφής ήθους, μόρφωσης και παιδείας δημιουργώντας ορδές συγχυσμένων και χωρίς στέρεους πυλώνες, οι οποίες άγονται και φέρονται με σκοπό την υφαρπαγή της ψήφου τους. Το δημιούργησαν. Και τι κατάφεραν;
Έναν λαό μέσα στην κατάθλιψη και τη μιζέρια, το μίσος και τη διχόνοια και με πρότυπα το κάθε “τίποτα” και μία ξεπουλημένη χωρίς όραμα χώρα.
Και καταλήγουμε στον Συμεών Β΄.
Ο Συμεών Β΄ δεν είναι άλλος από τον πρώην βασιλέα της Βουλγαρίας. Το 1946 η μοναρχία στη Βουλγαρία καταργήθηκε κατόπιν δημοψηφίσματος και ο Συμεών Β΄, τότε 6 ετών εξορίστηκε. Μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού όμως επέστρεψε ως απλός πολίτης (1996) και, όπως εδικαιούτο, ίδρυσε πολιτικό σχηματισμό με το όνομα “Εθνικό Κίνημα Συμεών Β΄”! Το αποτέλεσμα; Το 2001 εξελέγη πανηγυρικά (τονίζω διά της ψήφου)… πρωθυπουργός! Θυμάμαι τότε πόσο είχα εκπλαγεί θεωρώντας αδιανόητο να συμβεί αυτό μετά από δεκαετίες κομμουνιστικού πολιτεύματος! Πού να φανταζόμουν τι θα συνέβαινε και στην Ελλάδα με τους ναζί!
Εάν αυτή τη στιγμή ο Παύλος Β΄ θελήσει να πράξει το αντίστοιχο και μετά τον πολύ εύστοχο επικήδειο (μην παραγνωρίζουμε και την ανθρώπινη πλευρά του παιδιού, το οποίο χάνει τον πατέρα του) αν και διέθετε και μία κατά κάποιον τρόπο προεκλογική χροιά, στοιχηματίζω πως θα εκπλαγούμε από το ποσοστό του στις εκλογές.
Και δεν θα είναι επιτυχία του Παύλου Β΄. Ό,τι έσπειραν τόσα χρόνια, απλά θα το θερίσει.
Σημ.: Τα σχόλια τα απέκλεισα, διότι δεν επιθυμώ καμία συζήτηση ή συνέχεια για το θέμα. Αρκετά γράφτηκαν και ο καθείς ας διατηρήσει τις απόψεις του.
