Ένα πράγμα απεχθάνομαι στον τομέα των προβλέψεων:
Την εκ των υστέρων γνώση. Αφού έχει ήδη συμβεί το γεγονός να διατείνεσαι ότι το είχες… προβλέψει. Αυτό το φαινόμενο θα ήταν μάλλον πολύ κοινό και στην αρχαιότητα (ο άνθρωπος δεν αλλάζει) και οι “σοφοί” Λατίνοι του αφιέρωσαν και ρητό:
“Vaticinium ex Eventu”
(Προφητεία εκ του γεγονότος)
Συνεπώς θα διακινδυνεύσω τις προβλέψεις μου πριν το περιβόητο Eurogroup της Πέμπτης 15-06-2017.
Όντως εάν διαβάσετε το πλάνο εργασιών το πρώτο θέμα αφορά το ζήτημα του χρέους της Ελλάδας. Η ψυχολογία της αγοράς ενώ κάπως βελτιώθηκε στις αρχές Μαΐου, έχει εισέλθει πάλι σε μία περίοδο αδρανούς αυτό-καταστροφικής αναμονής. Η λέξη αβεβαιότητα κυριαρχεί και πάλι (σάμπως ποτέ να έπαψε)!.
Τι θα συμβεί όμως μεθαύριο;
Θα αρθεί αυτή η αβεβαιότητα ή θα κυλήσουμε πάλι στο γνωστό μαρτύριο της σταγόνας;
Απάντηση: Θα κυλήσουμε στο μαρτύριο της σταγόνας. Η 15η Ιουνίου πάντως δεν πρόκειται να δώσει τίποτα. Ούτε καν δήλωση. Η Ελληνική πλευρά θα παίξει το επιχείρημα: «εμείς τα κάναμε όλα, τώρα δώστε μας εσείς αυτό». Αυτό όμως είναι αυτό-επιχείρημα. Ποτέ δεν τέθηκε από την άλλη πλευρά. Είναι εφεύρημα της κυβέρνησης και φυσικά μόνος σου μπορείς να θέτεις ό,τι όρο θέλεις.
Η τακτική της κυβέρνησης βασίζεται στην συνεχή αναμονή, στην φτώχεια και την απογοήτευση. Δεν πρόκειται τώρα να υποχωρήσει.
Στις 22 όμως Ιουνίου στην σύνοδο κορυφής δύο τινά θα συμβούν (αυτή την ώρα δεν μπορεί να υπάρξει ασφαλής πρόβλεψη) αλλά θα το τολμήσω:
1. Θα υπάρξει κάποια ψευδο-συμφωνία εσωτερικής κατανάλωσης και χωρίς κανένα απολύτως αντίκρισμα, ώστε να επιτρέψει την επιστροφή του μεγάλου ηγέτη με θριαμβολογίες και όχι αυτή να απονεμηθεί σε κάποιον ασήμαντο υπουργό του νωρίτερα,
2. Μία έξοδο του… Μεσολογγίου, όπου θα τιναχθούν όλα στον αέρα και η Ελλάδα θα ακολουθήσει τον δρόμο των… πούρων Αβάνας και του πετρελαίου της Βενεζουέλας.
Θα συμβεί το 1. Διότι το 2. είναι πολύ επικίνδυνο και αβέβαιο για την παραμονή στην εξουσία (τουλάχιστον απρόβλεπτο) και μη ελεγχόμενο. Ενώ το 1. δίνει χρόνο εξουσίας έως το 2019.
Όλα όμως στην ζωή έχουν και κάποιο κόστος.
Ποιο είναι το κόστος του 1.;
Μία σημαντική βελτίωση (εκτίναξη σε έναν βαθμό του συμπιεσμένου ελατηρίου) της οικονομίας. Και αυτό καταστρέφει κάθε προσπάθεια φτωχοποίησης και εξαθλίωσης.
Καταλήγω:
Θα συμβεί το 1. στην σύνοδο κορυφής της 22ας Ιουνίου (2017) και στην συνέχεια στην Ελλάδα θα επικρατήσει μία διελκυστίνδα με πάρα πολλά εμπόδια μεταξύ της ελεύθερης αγοράς, η οποία θα προσπαθεί να ανακάμψει και των άοκνων προσπαθειών της κυβέρνησης να την εξοντώσει.
Συνεπώς:
Θα κερδίσουν οι έχοντες τα καλύτερα στομάχια, απεριόριστη αντοχή στις δυσκολίες και απόλυτη πίστη στον στόχο τους και την νίκη. Τα προηγούμενα δεν τα διαθέτει η κυβέρνηση. Κατέχει μόνο την εξουσία, όχι πως είναι λίγο αυτό, αλλά τίποτα άλλο.
Πάμε να παίξουμε λοιπόν! Ποιος είπε ότι δεν θα είναι ένα πολύ καυτό καλοκαίρι αυτό;
