Προσπαθώντας να εντοπίσω όμορφες γωνιές στην Πάτρα, τόσο πιο κοντά νομίζω πως ευρίσκομαι στο Βελιγράδι του 1986. Είναι σχεδόν αδύνατον να ανακαλύψω ένα “κάδρο”, το οποίο να μην εμπεριέχει σκουπίδια, κάδους, άθλια και κακόγουστα graffiti κατεστραμμένα πεζοδρόμια, σπασμένες πινακίδες και ότι άλλο αντι-αισθητικό…
Επιπλέον έχουν αρχίσει να εμφανίζονται και κάτι τύποι με όχι και πολύ αγαθές προθέσεις σχεδόν όλες τις ώρες της ημέρας…
Σήμερα το πρωί περπατούσα δύο ώρες και διαπίστωσα πως δεν υπάρχει “καθαρό” πλάνο από τα προηγούμενα… Όταν γράφω πως η αισθητική αποτελεί “πολιτική” δεν το εννοώ τυχαία. Όλα δείχνουν έλλειψη παιδείας, αγωγής και μεγάλης παρακμής… και δεν είμαι προφανώς ο πρώτος, ο οποίος τα επισημαίνει.
Οι εναπομείνασες “νησίδες” βαθμιαία και αυτές θα απορροφηθούν από την γενικότερη ασχήμια της πόλης… γιατί η εγκατάλειψη είναι η μοιραία εξέλιξη.
Λυπηρό το πρωινό σημείωμα, αλλά η αλήθεια είναι πως στενοχωριέμαι πάρα πολύ…
Ποιο θα ήταν το… αισιόδοξο μήνυμα του προηγούμενου, ώστε να… απαλύνω τις εντυπώσεις και με λίγο χιούμορ φυσικά; Γνωρίζοντας την εξέλιξη στο Βελιγράδι, γνωρίζουμε το… μέλλον (μας αρέσει δεν μας αρέσει -και δεν μας αρέσει!-) και συνεπώς δεν χρειάζονται οι … προβλέψεις! Αρκεί μία επίσκεψη εκεί!
