Αυτόν τον πίνακα του αγαπημένου φίλου καλλιτέχνη Βασίλη Καραβασίλη, ο οποίος τον φιλοτέχνησε ειδικά για την Teucris πριν από κάποια χρόνια, με αφορμή τότε την ενασχόλησή μου με τα πέτρινα κτίσματα (κατοικίες) τύπου “Α”, τον αναρτώ δεύτερη φορά. Τώρα πλέον τα κτίρια τύπου “A” θυμίζουν… πυραύλους με τις… πυραυλικές τιμές οι οποίες εκτοξεύτηκαν τα ακίνητα.
Η Ελλάδα χαράζει τον… τέταρτο δρόμο, διότι δεν μπορούμε να την θεωρήσουμε τριτοκοσμική χώρα για να είμαστε ακριβείς και όχι να υπερβάλουμε, αλλά από την άλλη είναι σε μία κατάσταση παραλογισμού και ενδοοικογενειακής σύγκρουσης.
Η στεγαστική κρίση ή μάλλον η παράνοια στις τιμές είναι ένα δεδομένο και καθόλου εύκολο να αντιμετωπιστεί. Και είναι κυρίως κοινωνική ασθένεια. Οι ξένες “επενδύσεις” εν τω μεταξύ είναι στην πλειοψηφία αγορές ακινήτων και τίποτα άλλο. Άρα δεν είναι “επενδύσεις”, αγοραπωλησίες είναι.
Δεν τίθεται θέμα να σκάσει κάποια φούσκα, διότι φούσκα δεν υφίσταται. Αέρας κοπανιστός μόνο. Και η εξίσωση της επίλυσης είναι απλή:
Περισσότερος πλούτος.
Μην ξεχνάμε ωστόσο πως αυτό το φαινόμενο δεν είναι αποκλειστικά Ελληνικό. Μελετήστε σχετικά με την Αγγλία μετά τον Β΄ΠΠ αλλά και την κατεστραμμένη Γερμανία και τα υπόλοιπα κράτη. Διδάγματα όμως δεν βλέπω να εξάγονται. Θυμηθείτε ή εάν δεν το γνωρίζετε σας το αναφέρω, το σπουδαίο Αγγλικό ντοκυμανταίρ (αριστούργημα) 14 λεπτών του 1935 με τίτλο “Στεγαστικά Προβλήματα” των Έντγκαρ Άνστι και Άρθουρ ‘Ελτον.
Πάντως για να είμαστε σωστοί πρέπει να δούμε ΤΙ και ΠΩΣ σκεφτόμαστε και τι νοοτροπία επικρατούσε το 2015-2016 όταν οι τιμές των ακινήτων είχαν φθάσει σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Προσέξτε το αυτό και αναλογιστείτε για να το αντιπαραβάλουμε με το τώρα.
Θα ασχοληθούμε με αυτό το ζήτημα κατά το δυνατόν αλλά για την ώρα απολαύστε τον πίνακα του Βασίλη.
