Με αφορμή τις προεδρικές εκλογές στις Η.Π.Α. και τις πιθανές ανησυχίες από το πρόσωπο, το οποίο θα εκλεγεί, αλλά και από τα άλλα ζητήματα στην Ευρώπη τίθεται ένα ερώτημα:
Πόσο ισχυρός είναι πραγματικά ένας πρόεδρος; Συγκεκριμένα πόσο ισχυρός είναι ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών και μάλιστα σε σχέση με άλλους ομολόγους του στον κόσμο;
Οι συντάκτες του συντάγματος των Η.Π.Α. προσπάθησαν με κάθε τρόπο να αποτρέψουν το να δημιουργήσουν έναν πρόεδρο-απόλυτο μονάρχη. Δεν ήταν πρακτικά καθόλου εύκολη η διαδικασία αυτή τότε (διαβάστε το ιστορικό και το σκεπτικό) αλλά προφανώς οι μνήμες από την Ευρωπαϊκή καταγωγή τους, δεν τους άφηναν κανένα περιθώριο να σκεφτούν πρόεδρο-μονάρχη!
Τελικά δημιούργησαν ένα πολύπλοκο σύστημα τρόπου διακυβέρνησης με πολλές δικλείδες ασφαλείας, τις οποίες βεβαίως κανείς δεν μπορεί να εξασφαλίσει ότι δεν θα μπορεί κάποιος ενδεχομένως να τις παρακάμψει. Υπάρχουν όμως πάρα πολλές.
Η γενική εικόνα εξαιρετικά συνοπτικά είναι πως οι εξουσίες του προέδρου των Η.Π.Α. είναι πολύ λιγότερες από αυτές του Γάλλου προέδρου και γενικώς των προέδρων και πρωθυπουργών της Ευρώπης. Απλώς ηγείται της ισχυρότερης χώρας του κόσμου, αλλά επί της ουσίας οι περιορισμοί είναι πάμπολλοι.
Το ισχυρότερο σημείο του αφορά το προσωποπαγές του συστήματος και τη δυνατότητα να επιλέγει και να διορίζει πολύ μεγάλο αριθμό συμβούλων (ακόμα και οι πρεσβευτές αποτελούν επιλογή του). Οι σύμβουλοι καθώς και ένας μεγάλος αριθμός ατόμων μπορούν να αποκτήσουν τεράστια ισχύ λόγω της γνωριμίας και της εγγύτητας με τον πρόεδρο.
Νομοθετικά όμως δεν είναι απλά τα πράγματα. Αυτό δικαιολογεί και το περιβόητο καθεστώς ίντριγκας και σφοδρών αντιπαραθέσεων της Ουάσιγκτον.
Στην Ευρώπη μάλλον λόγω παράδοσης οι αρχηγοί είναι πολύ ισχυρότεροι όσον αφορά τις εξουσίες τους.
Πάντα και παντού ωστόσο υπάρχουν αλληλεξαρτήσεις, αλληλοεμπλοκές και ένα απίστευτο πλέγμα συσχετισμών.
Τέλος ας προσέχουμε και τις ονοματολογίες. Ο Αβραάμ Λίνκολν ήταν Ρεπουμπλικάνος και ήταν εναντίον της δουλείας. Οι Δημοκρατικοί ήταν σφόδρα υπέρ της! Ωστόσο όταν ο ίδιος ζήτησε από τους επτά υπουργούς του τη γνώμη τους, όλοι απάντησαν υπέρ της δουλείας. Τότε δήλωσε:
“Πολύ καλά! 7 όχι και ένα ναι. Υπερισχύει το ναι”! Μεγάλος πρόεδρος!
Ο Κιμ Ιλ Γιούνγκ βέβαια στην Ι.Χ. χώρα της Βόρειας Κορέας θα τα άκουγε με πολύ ενδιαφέρον όλα τα προηγούμενα.
