Ένα ζήτημα, το οποίο με απασχολούσε πάντα, ήταν πως συνέβαινε ένα ιπτάμενο έντομο να κάθεται επάνω στο δέρμα μου και να μου ρουφά το αίμα, χωρίς να μπορώ να το καταλάβω, παρά μόνον αφού ήδη με έχει τσιμπήσει…
Θα μου πείτε “είναι θέμα αυτό να σε απασχολεί”;
Αυτό αξιολογείστε το εσείς… Εμένα πάντως ναι.
Ο μόνος τρόπος προκειμένου να απαντήσω αυτό το κορυφαίο επιστημονικό ερώτημα ήταν να πραγματοποιήσω ο ίδιος ένα πείραμα… Σε ένα βοηθητικό μπάνιο του σπιτιού δημιούργησα ένα ελεγχόμενο “δοχείο” αναπαραγωγής κουνουπιών (λίγο στάσιμο νερό αρκεί) και μετά τολμούσα να εισέλθω ελαφρά ντυμένος…
Χμ… Ομολογώ πως εισέπραξα αρκετά τσιμπήματα, αλλά πλέον απέκτησα και την τεχνογνωσία αντιμετώπισης των κουνουπιών και φυσικά να αποκομίσω τεράστια οφέλη από την επενδυτική τους τακτική. Πιστεύω να γνωρίζετε πως το ανθρώπινο αίμα είναι απολύτως απαραίτητο για την ύπαρξη του εντόμου αυτού… Εάν δεν γνωρίζετε δείτε το σχετικό άρθρο της Wikipedia.
Το πρώτο πράγμα, το οποίο κατάλαβα ήταν πως μπαίνοντας στο δωμάτιο συνέβαινε κάτι σαν πάρτι κανιβάλων: “Ήρθε ΤΟ γεύμα! Γιούπι!”… Έκαναν σαν τρελά! Ωστόσο προηγουμένως φρόντιζαν σχεδόν πάντα να περνούν εμπρός από το πρόσωπό μου λέγοντας μου: “Καλωσόρισες γεύμα! Είμαστε εδώ και έτοιμα!” Ναι, αλλά τότε και εγώ γνώριζα πως ήταν εκεί.
Το δεύτερο ήταν πως ήταν αδύνατον να καταλάβεις εάν είναι πάνω σου και που εκτός εάν τα εντόπιζες οπτικά. Αυτό είναι κεφαλαιώδους σημασίας, διότι άπαξ και εντοπίσεις το κουνουπάκι επάνω σου έχεις υψηλές πιθανότητες να το σκοτώσεις. Εάν όχι τότε μειώνονται δραματικά οι ανάλογες πιθανότητες και είναι σίγουρο πως το κουνούπι θα σε τακτοποιήσει. Έχουν μία ικανότητα να αντιλαμβάνονται πως έχουν εντοπιστεί και πηγαίνουν σε σημεία δύσκολου οπτικού πεδίου. Η πείρα μου έδειξε πως είναι πιο γρήγορα από τα χέρια μου…
Το τρίτο σημείο είναι πως την ώρα του γεύματός τους είναι αρκετά ευάλωτα. Είναι τόσο λαίμαργα και επιθετικά, ώστε οι αντιδράσεις τους πάσχουν σοβαρά…
Το τέταρτο σημείο είναι πως επιλέγουν ίδιες περιοχές του σώματος σε πολύ μεγάλο ποσοστό. Αυτά είναι τα πόδια κυρίως (οι γάμπες) τουλάχιστον σε εμένα… Για κάποιον λόγο, μόλις το εντόπιζα στο χώρο κατά 80% ήξερα πως θα καθίσει στα πόδια μου…
Το πέμπτο σημείο είναι πως εάν δεν το εντοπίσεις έγκαιρα, οι πιθανότητες είναι μικρές… Εάν ο χώρος είναι εντελώς λευκός, τότε βελτιώνονται, αλλά εάν έχει χρωματισμούς και τα σχετικά αντικείμενα, τότε πολύ δύσκολα μπορεί να εντοπισθεί…
Το κουνούπι ζει μόλις λίγες ημέρες… Εάν κλείσεις το δωμάτιο, χωρίς το δοχείο γέννησης, τότε μετά από δέκα-δεκαπέντε ημέρες δεν θα υπάρχει κουνούπι… (προσέξτε το καλά αυτό… δεν ισχύει για ένα …λιοντάρι)!
Το έκτο και πλέον ενδιαφέρον σημείο είναι πως όταν το σκοτώσεις ακόμα και εάν σε έχει λιανίσει νοιώθεις πως …”πήρες το αίμα σου πίσω”, ασχέτως εάν ο κνησμός (φαγούρα) σε ταλαιπωρήσει μια ημέρα… Εάν φυσικά το εξοντώσεις πριν σου ρουφήξει το αίμα σου ακόμα καλύτερα, αλλά η ικανοποίηση περιέργως είναι μικρότερη από τον εάν σου έχει ήδη ρουφήξει το αίμα.
Το έβδομο και τελευταίο σημείο είναι πως δεν υπάρχει καμία άλλη περίπτωση εκτός από τον ανταγωνισμό μέχρις εσχάτων. Τα κουνούπια δεν είναι χορτοφάγα. Είναι εκεί και θέλουν διακαώς το αίμα σου. Τίποτα άλλο… Η μάχη δεν είναι καθόλου άνιση, αντιθέτως είναι εντελώς ισότιμη και ο καλύτερος κερδίζει. Δεν έχει καμία σημασία το μέγεθος ή η έκβαση… Άνθρωπος versus Κουνούπι είναι μία μάχη επιβίωσης και ανακωχή δεν υφίσταται. Τέλος!
Θα ήθελα εδώ να παρατηρήσω πως ενώ το βάρος τους είναι μηδαμινό, το κεντρί τους πολύ αποτελεσματικό. Το δέρμα μας δεν μπορεί να μας προστατεύσει. Εάν επίσης είναι μεγάλος ο αριθμός τους τα πράγματα δυσκολεύουν εκθετικά. Τότε όμως υπάρχουν και άλλες μέθοδοι αμύνης από την πλευρά μας… Τίποτα δεν τελείωσε…
Το κάθε σημείο από τα προηγούμενα και στο σύνολό τους όλα, μας διδάσκουν την πλήρη “επενδυτική” (πολεμική) τακτική του κουνουπιού (την οποία έμαθα μετά από πολλά τσιμπήματα)… Διότι περί επενδυτικής τακτικής πρόκειται αφού στόχος του είναι η επιβίωση… Εδώ βέβαια υπάρχει μία “μικρή” διαφορά ενδεχομένως σχετικά με τις ανθρώπινες τακτικές, διότι αυτές δεν αποτελούν κατ΄ ανάγκην τακτικές επιβίωσης. Αλλά αυτό είναι άλλο ζήτημα…
Πως όλα τα προηγούμενα μπορούν να γίνουν χρήσιμα εργαλεία όσον αφορά τις δικές μας τακτικές;
Χμ…
Αγαπητές μου, αγαπητοί μου μόλις σας αποκάλυψα την μεθοδολογία αντιμετώπισης των κρίσεων και των λοιπών οικονομικών μεθόδων, ώστε να κινηθείτε ανάλογα…
Διακόπτω το άρθρο, διότι τώρα μόλις ένα κουνούπι κάθισε στο πόδι μου και απέτυχα να το σκοτώσω… Η μάχη μόλις άρχισε…
———————————————————–
Συνεχίζω το άρθρο (το κουνούπι δεν το εντόπισα ακόμα). Γνωρίζω όμως ότι είναι εδώ κάπου καλά κρυμμένο έτοιμο να μου χιμήξει και αλύπητα να μου ρουφήξει το αίμα μου…
Πριν την έλευση του κουνουπιού είχα σκοπό να αναλύσω διεξοδικά ένα ένα και σημείο προς σημείο τα προηγούμενα προκειμένου να εξαγάγω τα ανάλογα συμπεράσματα, λχ πως εάν έχεις στάσιμα ύδατα θα δώσεις την ευκαιρία να αναπτυχθούν κουνούπια (όχι πως δεν μπορούν να έλθουν από έξω, αλλά αυτό είναι διαφορετικό).
Ωστόσο θεωρώ πως ο κάθε αναγνώστης του άρθρου μπορεί εύκολα να κατανοήσει τον συμβολισμό και να αντιληφθεί τα σχετικά διδάγματα… Είναι αρκετά φανερά εξ΄ άλλου…
Εκείνο όμως, το οποίο ίσως δεν αντιληφθείτε (με τον τρόπο παρουσίασης ου άρθρου, συνεπώς ήταν εκ του πονηρού η πρόθεση μου) και ενδεχομένως δεν θα σκεφθείτε είναι και το πλέον σημαντικό:
Πως χωρίς το αίμα σας δεν μπορεί να υπάρξει κουνούπι…Άρα το ισχυρότερο όπλο το διαθέτετε εσείς και όχι το κουνούπι… Διότι εσείς χωρίς κουνούπι ζείτε όχι όμως και το κουνούπι χωρίς εσάς…
Όποιος λοιπόν υφίσταται στην ζωή του επιθέσεις από κουνούπια σημαίνει πως διαθέτει αυτό, το οποίο είναι ζωτικό για τα αντιπαθέστατα έντομα…
Τώρα τα έγραψα όλα…
