Χθες παρατηρούσα μία σειρά φωτογραφιών πόλεων (πως ήταν και πως είναι)… Αφορμή λοιπόν για ένα άρθρο σχετικά με την εξέλιξή τους. Αλλά συνειδητοποίησα ταυτοχρόνως και κάτι άλλο…
Τον τρόπο κατεύθυνσης της σκέψης…Ή μάλλον τη “φορά” της σκέψης…
Η παράδοση και το παρελθόν “συντηρούν” τη ζωή. Ούτε είναι όμως, ούτε και δημιουργούν ζωή.
Οι στόχοι και τα οράματα εμπνέουν για το μέλλον. Προσβλέπουν στη ζωή αλλά ούτε και αυτά είναι ζωή ούτε και τη δημιουργούν.
Ζωή υφίσταται μόνο στο παρόν.
Προσέξτε όμως πως λειτουργούν πολλές κοινωνίες… Οι τράπεζες (όταν παρείχαν δάνεια) εξέταζαν μόνο το παρελθόν (γι’ αυτό και… χρεοκόπησαν!). Οι πολιτικοί συνεχώς αναφέρονται στο παρελθόν γι’ αυτό και είναι αποτυχημένοι. Η αναβίωση και επανέκδοση περιοδικών ή παλαιών μοντέλων, η εμμονή σε απελθόντα πρόσωπα ή καταστάσεις δείχνει πενία του παρόντος… Η παράδοση και το παρελθόν δεν μπορούν να δημιουργήσουν ζωή (επαναλαμβάνω)…
Στην Silicon Valley από την άλλη πλευρά, οποιοσδήποτε δεν έχει ημερολόγιο του… 2030 είναι “εκτός εποχής”… Ζουν και οραματίζονται το μέλλον (όπως το σκέφτονται). Το 2030 όμως δεν υφίσταται ούτε και έχει νόημα σήμερα… Το μέλλον επίσης δεν δημιουργεί ζωή (επανα-επαναλαμβάνω)!
Η κάθε στιγμή όμως του ΤΩΡΑ είναι αυτή, η οποία την δημιουργεί! Δεν υπάρχει πιο σημαντικό από αυτό…
Τα προβλήματα, οι δυσκολίες, οι επιτυχίες ή αποτυχίες ανήκουν στο σήμερα και κλώθουν το νήμα της ζωής. Οι επιλογές του τώρα είναι οι επιλογές της δημιουργίας. Οι ρίζες ναι στην παράδοση, τα κλαδιά με τους καρπούς στο όραμα αλλά τα άνθη στα χέρια μας…
Σήμερα…
