(vs=versus=εναντίον)
Πριν από λίγες ημέρες διάβασα για το νέο εγχείρημα της γνωστής κατασκευάστριας όπλων Καλάσνικωφ σχετικά με την δημιουργία ενός ηλεκτρικού αυτοκινήτου. Η πρώτη μου αντίδραση ήταν “καλά, πλάκα μας κάνει”; Ένα “κουτί” σε γαλάζιο χρώμα αντίγραφο Σοβιετικού αυτοκινήτου των αρχών του 70!
Στο μυαλό μου η ιδέα του ηλεκτρικού αυτοκινήτου παρέπεμπε στην Αμερικάνικη Tesla με τον εξωτικό σχεδιασμό και αισθητική σύμφωνη με των άλλων μεγάλων σπορ αυτοκινήτων, τύπου Ferrari ή Aston Martin.
Δεν πρόκειται να συγκρίνω τα τεχνικά χαρακτηριστικά των αυτοκινήτων, διότι δεν γνωρίζω. Περιορίζομαι μόνο στην ζήτημα της αισθητικής.
Η Καλάσνικωφ κατασκευάζει σαφώς θαυμάσια όπλα (ούτε αυτά έχω χρησιμοποιήσει). Πολύ καλά έπραξε εάν νομίζει πως μπορεί να κατασκευάσει και κορυφαία ηλεκτρικά αυτοκίνητα. Αλλά ποιο σκεπτικό κυριάρχησε στην επιλογή ενός “κουτιού” Σοβιετικής αισθητικής, όσον αφορά τον σχεδιασμό του αυτοκινήτου;
Είναι άραγε τόσο ανίκανοι να σχεδιάσουν κάτι ανάλογο με ένα Tesla;
Μπορεί όντως να μην μπορούν σε αυτό το επίπεδο αλλά σίγουρα μπορούν να αναθέσουν σε κάποιο διεθνές σχεδιαστικό γραφείο να το δημιουργήσει. Ούτε και αυτό έκαναν όμως. Γιατί;
Και ακόμα παραπέρα. Είναι τόσο… χαζοί;
Προσπάθησα να τοποθετήσω τον εαυτό μου στην θέση του διευθύνοντος συμβούλου ή τουλάχιστον του επικεφαλής του τμήματος ανάπτυξης του αυτοκινήτου. Πώς θα σκεφτόμουν;
“Εάν εμείς, ο οποίοι είμαστε ούτως ή άλλως παγκοσμίως γνωστοί για το περίφημο όπλο μας παρουσιάζαμε ένα κάπως μέτριας έως καλής αισθητικής αυτοκίνητο, ακόμα και εξωτικής σχεδίασης (διότι Ferrari και Mazerati δεν σχεδιάζεις εύκολα) τι θα πετυχαίναμε; Ένα ειρωνικό χαμόγελο μάλλον από το διεθνές κοινό. Και φυσικά μία σχετική καχυποψία, όσον αφορά την τεχνολογία του αυτοκινήτου μας. Εάν όμως παρουσιάζαμε ένα Σοβιετικού “τύπου” κουτί εφοδιασμένο όμως με υψηλή τεχνολογία (την οποίαν υποθέτω μπορούμε να υλοποιήσουμε), τότε αποφεύγουμε τις συγκρίσεις με το Tesla και τις Ferrari (όπου θα χάναμε), δημιουργούμε αίσθηση και ενδιαφέρον, ώστε να θέλουν να το οδηγήσουν για να δουν τι πραγματικά μπορεί να κάνει το “κουτί” μας· και κάτι ακόμα:
Να διαφοροποιηθούμε από την εξοντωτική παγκόσμια ομοιομορφία!”
Η τελευταία πρόταση παραπάνω αποτελεί κατά τη γνώμη μου το κλειδί του μελλοντικού (;) marketing. Και φυσικά δεν είναι κάτι καινούργιο. Είναι όμως κάτι εντελώς ΑΝΑΓΚΑΙΟ! Σε έναν κόσμο, ο οποίος έχει καταντήσει ένα copy-paste του εαυτού του με μία ισοπεδωτική νοοτροπία “μάζας” οι ανήσυχες ψυχές εξαντλημένες και μπουχτισμένες θα αναζητήσουν τρόπους διαφοροποίησης. Και αυτοί οι τρόποι δεν θα είναι απλά για κάτι το ξεχωριστό, αλλά θα είναι και μία πρόκληση στην συνολική απάθεια της ομογενοποίησης.
Προφανώς αυτό μπορεί να επιτευχθεί με επιλογές τύπου Καλάσνικωφ και με μία κατά κάποιον τρόπο επιστροφή στην προσέγγιση των ντανταϊστών των αρχών του προηγούμενου αιώνα. (Ντανταϊσμός ή Νταντά καλλιτεχνικό κίνημα αισθητικής αναρχίας, μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο).
Εάν η πρόκληση εμπεριέχει ΚΑΙ ουσία τότε καμπανάκι έχει χτυπήσει ήδη στην Tesla και τις ομοειδείς επιχειρήσεις.
Αναμένω το Ανατολικογερμανικό Trabant με κινητήρα 660 ίππων, δερμάτινα καθίσματα, αλλά και με χειροκίνητα παράθυρα και χωρίς κλιματισμό!
(Κρυφή συνέπεια: μπορείτε να διακρίνετε την πολιτική διάσταση του σκεπτικού;)
Credits Φωτογραφιών:
A prototype electric car, the CV-1 produced by Russian arms maker Kalashnikov Photograph: HO/AFP/Getty Images
Tesla Model S Photograph: Tesla
