Πριν από πολλά χρόνια πήγα να αγοράσω φρούτα και λαχανικά από ένα μανάβικο. Εκεί πιάσαμε κουβέντα με την πολύ όμορφη (ε, να το γράψω και αυτό) μανάβισσα. Λέγαμε διάφορα και σε κάποιο σημείο, όταν παραπονέθηκα για κάτι, το οποίο δεν έκανα έως τότε μου είπε την θαυμάσια φράση:
-“Και η ζωή περνά”…
Από τα καλύτερα σχόλια, τα οποία έχω ακούσει και όχι από κάποια ή κάποιον σπουδαίο αλλά από μία μανάβισσα.
Όντως! Η ζωή περνά. Κρατώ ημερολόγιο και διαβάζω τι σκόπευα να κάνω το 2000, το 2005, το 2010 κ.ο.κ. Κάποια γίνονται κάποια άλλα όχι. Τα περισσότερα… δεν γίνονται! Χα! Εκείνα όμως, τα οποία π ρ α γ μ α τ ι κ ά θέλω είναι εκείνα που ΔΕΝ γίνονται με τίποτα. Λες και συνωμοτεί το Σύμπαν (και μάλλον αυτό συμβαίνει) να ΜΗΝ τα κάνεις με κάθε κόστος. Η πείρα μου, μου λέει πως ο Πάουλο Κοέλιο ήταν εντελώς λάθος. Η σωστή φράση είναι:
-“Όταν επιθυμείς κάτι πάρα πολύ, το Σύμπαν ολόκληρο συνωμοτεί για να σου θέσει ό,τι εμπόδιο υπάρχει για να ΜΗΝ το υλοποιήσεις!”
Τι κάνεις λοιπόν σε αυτήν τη περίπτωση;
Όντως το Σύμπαν είναι ένας απίστευτα σκληρός και επίμονος αντίπαλος αλλά έχει μία αδυναμία:
Ξ ε γ ε λ ι έ τ α ι!
Τι κάνεις αφού δεν μπορείς να το αντιμετωπίσεις ευθέως; Ασχολείσαι με ένα δυνατό σου… “υποκατάστατο”, το λεγόμενο Ersatz (ερζάτς προφέρεται) κατά τους Γερμανούς στον Β΄ΠΠ, όπου όλα τα βασικά προϊόντα τα είχαν σε… υποκατάστατα (εκτός από την μαύρη τους ψυχή, αυτή ήταν αυθεντική).
Κάνεις κάτι άλλο, το οποίο δεν είναι ακριβώς αυτό, το οποίο θέλεις, αλλά χτίζεις τα θεμέλια εκείνου που πραγματικά επιθυμείς. Το Σύμπαν κοιμάται μακαρίως και νομίζει πως σε έκανε καλά, αλλά εσύ είσαι “πονηρός”. Και κάποια στιγμή στον βαθύ του ύπνο κάνεις το κλικ!
Η μόνη προϋπόθεση είναι το κλικ να γίνει κάπως έγκαιρα και φυσικά να μην έχεις εγκαταλείψει λόγω της αναπόφευκτης απογοήτευσης και ελαφρώς κόπωσης!
Συνεπώς μην απεμπολείτε τα όνειρά σας ούτε να αφήνετε τα καπρίτσια της ζωής να ορίζουν τη μοίρα σας! Γιατί;
Διότι απλούστατα “και η ζωή περνά”!
