Τυχαία είδα κάποιες φωτογραφίες παρισταμένων και σκέφτηκα ότι το καλύτερο σχόλιο θα ήταν… κανένα σχόλιο (κάθε χρόνο το σκέφτομαι). Αλλά επειδή από τις ενδυματολογικές επιλογές διακρίνεται και ο χαρακτήρας και ως αφορμή θα σχολιάσω δύο πράγματα:
- Η δεξίωση για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας είναι απαράδεκτο να διεξάγεται τη στιγμή κατά την οποίαν αυτή συνέβη μετά από μία εθνική τραγωδία. Δεν μπορεί στις 21 Ιουλίου να εισβάλλει η Τουρκία στην Κύπρο, στις 24 να καταρρέει εκ των γεγονότων η χούντα και να εορτάζεις την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Προσβάλλεις την Κύπρο. Πάντα είχα αυτή την άποψη. Και εάν είναι η Δημοκρατία να αποκαθίσταται μετά από την απώλεια της μισής Κύπρου ή η απελευθέρωση από τους ναζί (να θυμηθούμε και αυτό) να ακολουθείται από μία εμφύλια σύρραξη, τότε σίγουρα αρχίζεις να αναρωτιέσαι…
- Όσον αφορά τώρα αυτή καθ΄ εαυτή τη δεξίωση αντιλαμβάνεσαι το πόση σχέση έχουν αρκετοί εκ των παρισταμένων με το “γνῶθι σαὐτόν”. Αυτο-γελοιοποιούνται και ούτε το κατανοούν. Και όχι μόνον αυτό. Ενώ είναι γνωστό πως μεταξύ τους μερικοί υφαίνουν… κάγκελα για τους άλλους, για μία χειραψία και μία φωτογραφία τα… δίνουν όλα… Πόσο… ρόμπες…
Άλλο σχόλιο;
