Ο τίτλος αποτελεί παράφραση της γνωστής Αμερικανικής ταινίας “Η Μελωδία της Ευτυχίας” με την εκπληκτική Τζούλι Άντριους. Και βέβαια πώς να συγκρίνουμε την… ευτυχία με τα lockdown (κοινώς απαγορεύσεις κυκλοφορίας). Απαγορεύσεις από τι όμως; Από μία… κανονικότητα και καθημερινές συνήθειες, ενδεχομένως δεκαετιών και φυσικής κυκλοφορίας, όχι όμως και πνευματικής.
Τα lockdown όμως εάν το καλοσκεφτείτε είναι μία… φυσαλλίδα στάσιμου χρόνου στη ζωή μας. Θα προτιμούσα μάλιστα τον όρο bubble time (φυσαλλίδα χρόνου) αντί για lockdown. Σκεφτείτε λοιπόν τον εαυτόν σας πως εγκλωβίστηκε μία τέτοια φυσαλλίδα και περιστρέφεται στο εσωτερικό της. Να μην αγγίξει μόνο τα τοιχώματα της και σπάσει, διότι μπορεί να συναντήσει μία άλλη συμπαγή όμως, με πολλές κορώνες στην επιφάνειά της.
Δεν είμαι βέβαια και… Προφήτης (χα), αλλά εκτιμώ πως η επερχόμενη φυσαλλίδα θα διαρκέσει μέχρι τα μέσα Μαΐου, με κάποιες μικρο-εναλλαγές. Ο “χρόνος” μέτρησης είναι 14 ημέρες, ας πούμε 15 για ευκολία. Μέχρι τα μέσα Μαΐου είναι ουσιαστικά 6,5 μονάδες του χρόνου της. 6,5 λεπτά μέσα στην αιωνιότητα, τα οποία ελεύθερα σου δίνονται για να τα αξιοποιήσεις. Και όπως από την πρώτη στιγμή έγραφα πέρυσι αρχές Μαρτίου του 2020, από Οκτώβριο του 2021 έως και τέτοια εποχή σε έναν χρόνο θα μπορούμε να συζητάμε για μία ουσιαστική χαλάρωση και όλα αυτά με το καλό σενάριο.
Πολύ ρομαντικά τα γράφω σκέφτεστε. Λάθος! Οι φυσαλλίδες αυτές είναι ένα απρόσμενο όπλο εναντίον της αθλιότητας ενός συστήματος καταπίεσης και ψευδαισθήσεων. Μίας αθλιότητας, την οποία θέλουμε να υποκρινόμαστε πως δεν βλέπουμε. Και για όσες και όσους δεν το κατάλαβαν: σε ένα πλοίο, το οποίο βυθίζεται ένας τρόπος διαφυγής είναι να εγκλωβιστείς σε μία φυσαλλίδα, η οποία θα σε ανεβάσει στην επιφάνεια. Δεν είναι αθώο το άρθρο μου, ούτε και η φυσαλλίδα. Και το ναυάγιο θα είναι το πλοίο όχι εσείς…
Σημ.: Στη φωτογραφία μου της ανάρτησης στο Facebook μία απρόσμενη… φυσαλλίδα! Με… κυνηγούν όπου πηγαίνω!
