Ως γνωστόν προέρχομαι από οικογένεια ανήκουσα στον λεγόμενο Προοδευτικό χώρο. Γνωρίζοντας πόσο αυθαίρετος είναι ο χαρακτηρισμός ας συνδυαστεί με τους Βενιζελικούς (ήταν οι προπάππος και παππούς) και κατόπιν με τις αντίθετες από την λεγόμενη Δεξιά κυβερνήσεις.
Συνεπώς και εγώ όταν άρχισα από πολύ μικρός να συμμετέχω στα πολιτικά, διότι ήταν κυρίαρχο αυτό το θέμα στην ζωή μας και πάντα είμαστε οι… χαμένοι απέκτησα τις ίδιες αντιλήψεις, τις οποίες διατηρώ αδέσμευτος μέχρι τώρα. Νομίζω ότι αυτές οι προτάσεις είναι αρκετές σαν εισαγωγή για το θέμα του άρθρου μου.
Ο πατέρας μου βαθύτατα Δημοκρατικός και σφοδρός (σφοδρότατος) πολέμιος του ναζισμού είχε ένα καλό. Αγόραζε βιβλία και διάβαζε και την… αντίθετη πλευρά. Δεν αναφέρομαι στους δολοφόνους ναζί (όχι το βιβλίο του Χίτλερ “Ο Αγών μου” ΔΕΝ πρόκειται να περάσει ΠΟΤΕ στα ράφια των βιβλιοθηκών μας). Των άλλων ωστόσο ναι.
Μεταξύ λοιπόν των δεύτερων υπάρχει ένα έκδοσης του 1958 με τον τίτλο “Η Δεύτερη Οκτωβριανή Επανάσταση”, το οποίο είχε συγγράψει ένας γνωστός δημοσιογράφος της συντηρητικής εφημερίδας “ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ”, ο Βάσος Βασιλείου, επονομαζόμενος τότε και ΒΑΣ ΒΑΣ. Ο συγκεκριμένος ήταν η χαρακτηριστική περίπτωση του τότε λεγόμενου “δεξιού”, διευθυντής του γραφείου τύπου του Ελληνικού Συναγερμού του Αλέξανδρου Παπάγου, κατόπιν βουλευτής Αθηνών το 1974 με την μεταπολίτευση εκλεγμένος με την Νέα Δημοκρατία του Κων/νου Καραμανλή και υφυπουργός Πολιτισμού για μία μικρή περίοδο. Το 1981 ανέλαβε και πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου.
Ομολογώ πως ο πατέρας μου δεν τον συμπαθούσε καθόλου. Μάλιστα αναφερόταν και υποτιμητικά για το πρόσωπό του. Το βιβλίο του ωστόσο το… αγόρασε και το διάβασε! Μάλιστα τόπος και ημερομηνία αγοράς: Μεσολόγγι 10-9-1958! Θεωρούσε προφανώς πως αυτό το βιβλίο ήταν προπαγανδιστικό. Ως γνήσιος ιδεολόγος (ο πατέρας μου) πίστευε ακράδαντα στον Ανατολικό παράδεισο της ισότητας μεταξύ των ανθρώπων και της Δημοκρατίας. Και φυσικά συμπαθούσε και την Σοβιετική Ένωση. Το βιβλίο του ΒΑΣ ΒΑΣ είναι γραμμένο σε μεγάλο βαθμό υπό αυτό το πρίσμα, με την έννοια πως επισκεπτόμενος την Ουγγαρία την εποχή εκείνη και μετά τα γεγονότα της Βουδαπέστης κατανόησε πλήρως πως επρόκειτο για κατοχή και καθόλου για συμμαχία, όπως ονειρευόταν ο πατέρας μου· και μάλιστα πολύ σκληρή κατοχή.
Το βιβλίο αυτό, το οποίο ίσως το εντοπίσετε σε κάποιο παλαιοβιβλιοπωλείο αποτελεί μία εξαίρετη περιγραφή, όπως την μάθαμε εκ των υστέρων του τι πραγματικά σήμαινε αυτός ο κομμουνιστικός “παράδεισος”: μία στυγνή δικτατορία μίας κομματικής νομενκλατούρας με κύρια θύματα τους… εργάτες, τους οποίους υποτίθεται πως υποστήριζε! Το βιβλίο παρεμπιπτόντως είναι θαυμάσια γραμμένο, χωρίς καθόλου εξάρσεις ή αήθεις χαρακτηρισμούς.
Ο πατέρας μου έσφαλε!
Και άρχιζε να υποψιάζεται πως κάτι δεν πήγαινε καλά, όταν ένας πολύ φίλος του γνωστός κομμουνιστής με θητεία δεκάδων ετών στις Ελληνικές φυλακές μετά τη χούντα (γιατί πρέπει να ήταν έως τότε εξόριστος σε κάποιο ξερονήσι, δεν θυμάμαι καλά) επισκέφθηκε την Σοβιετική Ένωση το ’74 και αμέσως μετά ήλθε σπίτι μας να περιγράψει τις εντυπώσεις του. Με μία λέξη: Δ Ρ Α Μ Α! Αυτός, ο οποίος αγωνίστηκε τόσο σκληρά μόλις πάτησε το πόδι του εκεί μετασχηματίστηκε! Ήταν μία αποκάλυψη!
Το ίδιο συνέβη και όταν το 1981, το ΠΑ.ΣΟ.Κ., το οποίο τότε πιστεύαμε πως θα έφερνε την ποθούμενη ανανέωση ανάλαβε την εξουσία. Η αφέλεια έδινε και έπαιρνε. Και μάλιστα με σκληρό και άκρως υποτιμητικό τρόπο, (το έχω γράψει και στο παρελθόν) όταν ο Μένιος Κουτσόγιωργας, πολύ φίλος του πατέρα μου (τον είχε προτείνει και το 1981 για υποψήφιο βουλευτή με το ΠΑ.ΣΟ.Κ., αλλά ο πατέρας μου αρνήθηκε, τα θυμάμαι όλα, ήμουν παρών), όταν τον επισκέφθηκε στο Υπουργείο του δεν καταδέχτηκε καν να τον συναντήσει· πλέον ήταν εξουσία για τον ασήμαντο φίλο του.
Κάτι δεν πήγαινε καλά… και πολύ νωρίς άρχισε να αποκαλύπτεται η δεύτερη φύση, η μάσκα και το προσωπείο, το οποίο οι δόλιοι – αφελείς ιδεολόγοι της αριστεράς και του σοσιαλισμού άρχισαν να ανακαλύπτουν. Αλλά είναι πολύ δύσκολο να αρνηθείς μία ολόκληρη πίστη, μιας ζωής. Οι λεγόμενοι “δεξιοί” πολύ εμπειρότεροι –και ρεαλιστές- στην ζωή δεν είχαν ψευδαισθήσεις.
Η “δεξιά” ήταν… “δεξιά”, υπήρχαν οι έντονες μνήμες του πολέμου και της κατοχής και των πολιτικών φρονημάτων, τα οποία τον ταλαιπωρούσαν και δυσκολευόταν να δεχθεί την “απάτη”. Εννοείται πως δεν ευθυνόταν η ιδεολογία, αλλά η εφαρμογή της και το γεγονός πως κάποιοι πολύ πονηροί εκμεταλλεύτηκαν αυτήν την κατάσταση προκειμένου να αναρριχηθούν στην εξουσία, από την οποίαν δεν ξεκολλούσαν με τίποτα.
Κάποια στιγμή μου είπε πως ήταν πολύ εντιμότερο το να δηλώνεις ξεκάθαρα τις προθέσεις σου παρά να εξαπατάς τον απλό λαό με φρούδες ελπίδες και όνειρα. Συμφωνώ απόλυτα μαζί του.
Βέβαια η πείρα της ζωής έχει καταδείξει πως η ποιότητα ενός ανθρώπου είναι το σημείο κλειδί και όχι το τι θεωρητικά πιστεύει, αλλά το τι και πως το πράττει. Και κάπου εκεί τελείωσε η ιστορία με ένα ΠΑ.ΣΟ.Κ., το οποίο στο όνομα ενός σοσιαλισμού διέφθειρε τον απλό λαό με τον χειρότερο τρόπο.
Και κατόπιν άρχισε να τίθεται θέμα συναγωνισμού του καλύτερου (και αποτελεσματικότερου) στην… διαφθορά. Και οι εναλλαγές των δύο κυρίαρχων κομμάτων της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑ.ΣΟ.Κ. οδήγησαν στην κούρσα των… “εξοπλισμών”.
Γνήσιο τέκνο αυτής της σποράς με τα λιπάσματα και τα δηλητηρισσμένα χημικά είναι και το σημερινό μόρφωμα του πρωθυπουργού, χωρίς κανένα ήθος και παιδεία και με όλα τα αρνητικά και των δύο προηγουμένων. Μαζί με αυτόν όμως φύτρωσαν και πολύ επικίνδυνα ζιζάνια, τα οποία οσονούπω θα πνίγουν όποιον υγιή σπόρο καταφέρνει να φυτρώσει και να αναπτυχθεί.
Και επειδή το περιβάλλον είναι τόσο μολυσμένο από τα προηγούμενα στο χωράφι της Ελληνικής Γης πολύ λίγες είναι οι γωνιές, όπου μπορούν να φυτρώσουν υγιή φυτά. Αλλά όμως υπάρχουν. Και οι νέοι σήμερα είναι μάλλον αδαείς και ελλιπέστατα μορφωμένοι παρά κακής ποιότητας. Και μεγαλώνουν σε αυτό το άκρως μολυσμένο χωράφι…
Όλοι εμείς, οι οποίοι είμαστε στο ενδιάμεσο των δύο εποχών της σκληρής “δεξιάς” και του φαύλου δηλητηριώδους “σοσιαλισμού” και βιώνουμε τον τυχοδιωκτισμό μιας συμμορίας απατεώνων με τον χαρακτηρισμό “αριστερά”, η οποία υποθάλπει τα πλέον εγκληματικά στοιχεία (τρομοκρατών και ναζί) και οδηγούμαστε εκεί όπου οδηγείται φυσιολογικά ένα έθνος όταν συμβαίνουν τα προηγούμενα, πρέπει να ορθώσουμε το ανάστημά μας και να ανακόψουμε αυτήν την πορεία.
Και τα όπλα μας είναι το παράδειγμά μας, η γνώση μας και η απόλυτη πίστη στις πανανθρώπινες αξίες της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ και του ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ μας, τα οποία έχουν καταγωγή στην ίδια μας την πατρίδα.
Και φυσικά οι άλλοι άνθρωποι δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως εμπόδια και εχθροί, αλλά ως γέφυρες και εν δυνάμει φίλοι. Πιστεύω απόλυτα στον καλό πυρήνα του ανθρώπου και για αυτό αξίζει κάθε θυσία. Τίποτα δεν θα χαθεί.
Η Τρίτη Δ η μ ο κ ρ α τ ι κ ή Επανάσταση…
