Τεύκρος Σακελλαρόπουλος – Conceptual Cinematography

Η Παγίωση Μίας Κατάστασης

Και κάπως έτσι σιγά-σιγά φτάνουμε να “συνηθίζουμε” την φτώχεια, την κακομοιριά, την στοιχειώδη επιβίωση ως μέγιστη φιλοδοξία, την ασχήμια, την άκρατη κακογουστιά, την απόλυτη κοροϊδία και γελοιότητα ως επιχείρημα…

Η ανικανότητα και ο δόλος των προηγούμενων και νυν οδήγησαν μία όμορφη χώρα σε απέραντο ίδρυμα καταθλιπτικών ή χαζοχαρούμενων. Και τούτο με επιλογή και με εγγύηση διαρκείας.

Επιλογή, διότι η καταστροφή του γείτονα προκαλεί πολύ μεγαλύτερη ηδονή από την προσωπική πρόοδο και

Με εγγύηση διαρκείας, διότι ο εγωισμός δεν θα επιτρέψει να γίνει παραδοχή του σφάλματος και θα προτιμηθεί η επανάληψή του.

Φυσικά όλα τα προηγούμενα με την αίσθηση της απόλυτα εγωκεντρικής θεώρησης και του ανεξήγητου μίσους για αυτήν την χώρα.

Και όλα πλέον σε μία όμορφη ευτυχία, με μισό εκατομμύριο νέους στο εξωτερικό, με εκπομπές τύπου “Μπράβο Φούλα” και με ξεφτισμένο life-style τύπου (να μην το γράψω)…

Και όλα αυτά, τονίζω με επιλογή και εγγύηση διαρκείας…

Υπάρχει άραγε “ελπίς”; Ιδού η απορία!

Ίσως ενδιαφέρει και άλλους... (κοινοποιείστε)