Τεύκρος Σακελλαρόπουλος Columnist – Film Director – Screenwriter – Civil Engineer

Η Λεγεώνα των… Α.Φ.Μ.

Στη Λεγεώνα των Ξένων θα μπορούσε (και μπορεί) να καταταχθεί όποιος ήθελε να “καθαρίσει” το παρελθόν του. Όνομα όποιο δηλώσεις, κανένας έλεγχος, τίποτα… Και μετά από 5 σκληρά ομολογουμένως έτη, ιδού Γάλλος πολίτης με νέα ταυτότητα, νέο παρόν και μέλλον· και υπαρκτό παρελθόν, αλλά θαμμένο. Μετά τον Β΄ΠΠ αρκετοί Γερμανοί και μάλιστα από τις τάξεις των SS επέλεξαν αυτή τη μορφή… ξεπλύματος προσωπικοτήτων. Ήταν ίσως η σοφότερη κίνηση για αυτά τα καθάρματα να τη γλυτώσουν.

Στην Ελλάδα (και σε πολλά ακόμα κράτη) χρειάζεται να συσταθεί μια Λεγεώνα των Α.Φ.Μ. Αυτή δεν θα έχει σχέση με την καραμέλα των ρυθμίσεων και την τιμωρία της πτώχευσης. Θα είναι κάτι (πολύ) διαφορετικό.

Διαβάζω πως τεράστιο ποσοστό των χρεών στην εφορεία αφορά ποσά έως 500 ευρώ. Αυτό παρουσιάζεται ως μία ένδειξη… υγείας της κοινωνίας και πως δεν είναι ανησυχητικό. Λάθος! ΑΥΤΟ είναι το ανησυχητικό! Διότι, όταν ένας άνθρωπος οφείλει 500 ευρώ στην εφορία και ΔΕΝ μπορεί να τα εξοφλήσει σημαίνει πως ευρίσκεται όχι στο κατώφλι, αλλά στα υπόγεια της φτώχειας. Και δεν πρόκειται να τα εξοφλήσει με αυτές τις πολιτικές ποτέ των ποτών.

Η Ελληνική κοινωνία πλέον καθαρά κινείται στο πως ο ένας θα αρπάξει τον πλούτο του άλλου ή έστω πώς θα κερδίσει μέσω αυτής της διαδικασίας. Και όλο το πολιτικό σύστημα εκμεταλλεύεται και ενισχύει αυτή την νοοτροπία. Αποτέλεσμα; Το γνωστό: μεγάλη ανισοκατανομή και επιστροφή στο 1900. Πότε άλλαξαν προς το καλύτερο τα πράγματα; Όταν άρχισαν οι Βαλκανικοί Πόλεμοι. Ο πόλεμος είναι πόλεμος και δεν τον αναφέρω ως παράδειγμα αλλά ως κάποιο κίνητρο. Οι άνθρωποι χρειάζονται κίνητρα να δράσουν. Θα επανέλθω επ΄ αυτού.

Με θλίψη είδα το θόρυβο πριν από κάποιο διάστημα με τους διανομείς. Μία περιστασιακή απασχόληση να λαμβάνει διαστάσεις διαφορετικές. Και κανένας από τους “φίλους” και υποστηρικτές δεν έθεσε το ερώτημα: “Αυτό είναι το όνειρό σου;” Αλλά δεν έθεσε το ερώτημα, διότι ΔΕΝ ήθελε να λάβει απάντηση. Ήθελε να είναι αυτό το όνειρο, τόσο πολλών σκληρά εργαζομένων ανθρώπων (και καθαρά από ανάγκη).

Χρειαζόμαστε ΝΕΟ πλούτο και κίνητρα δράσης. Όλα τα υπόλοιπα είναι παραμύθια της Χαλιμάς. Η Αγγλία όταν είχε έντονο κοινωνικό πρόβλημα (και είχε πολύ συχνά λόγω της ταξικής της κοινωνίας), όλο το ανεκμετάλλευτο δυναμικό το έστελνε με δική της πρωτοβουλία να κατακτήσει άλλους τόπους. Ανήθικο; Σύμφωνοι! Την ιδέα εξετάζω. Ο Χίτλερ εξέδιδε ομόλογα με ρήτρα τα μελλοντικά κατακτημένα εδάφη. Μην εκπλαγείτε εάν ακούσετε από γειτονικό κράτος να εκδίδει ομόλογα με ρήτρα νησιά Αιγαίου, εάν η κατάσταση εκτραχυνθεί στο εσωτερικό του.

Το ζήτημα, θέλω να καταλήξω, είναι στα κίνητρα και την αξιοποίηση του δυναμικού μίας κοινωνίας. Στην Ελλάδα αλληλοτρωγόμαστε και με ποιόν τρόπο ο ένας θα αποσπάσει τα χρήματα του άλλου. Και βεβαίως αυτό απαιτεί μία χειρότερη κοινωνία… και τη χαρά των κυβερνήσεων και των ωφελημένων της.

Δεν μπορεί να είναι (και ΔΕΝ είναι) άχρηστος ένας ολόκληρος λαός. Κανένας λαός στον Κόσμο δεν είναι. Πρόσβαση στα μέσα παραγωγής χρειάζεται και κίνητρα και όχι τιμωρητικές πολιτικές.

Είναι εντελώς λάθος οι προσεγγίσεις και αυτό ενδέχεται να σκάσει άσχημα. Ίσως όμως και όχι. Έχει εμπεδωθεί αρκετά καλά μία δουλική καρτερικότητα.

Τεράστιος αριθμός νέων και όχι και τόσο νέων μετανάστευσε στο εξωτερικό για εργασία. Αυτό λύνει κατά κάποιον τρόπο το προσωπικό οικονομικό ζήτημα του εκπατρισθέντα (με το κόστος της ξενιτιάς), αλλά όχι το συνολικό πρόβλημα. Ούτε και του ιδίου, διότι απλούστατα το όφελος της εργασίας του το εισπράττει κάποιος ξένος οργανισμός ή εταιρία. Οι τελευταίοι είναι αυτοί, οι οποίοι πλουτίζουν. Και καλά μεν εάν είσαι μόνος και να μην σε νοιάζει, αλλά μην ξεχνάτε πως ΜΟΝΟ η Πατρίδα σου μπορεί να σε στηρίξει, σε οιεσδήποτε συνθήκες, όσο της κακής ώρας και να είναι αυτή και όχι οι ξένοι· αυτοί θα υποστηρίξουν τους δικούς τους. Γι΄αυτό ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ μία ισχυρή Πατρίδα.

Χρειαζόμαστε μία διαφορετική Ελλάδα. Χρειαζόμαστε μία διαφορετική νοοτροπία. Χρειαζόμαστε νέες μεθόδους εύρεσης πλούτου (και υπάρχουν πολύ περισσότεροι από όσους νομίζετε). Ο επιβαλλόμενος και μίζερος “κοινός” τρόπος σκέψης δεν οδηγεί κάπου, εκτός από χειρότερα.

Αλλαγή οπτικής, αλλαγή εκ θεμελίων και τότε μόνον το νέο κτίσμα θα αναδυθεί. Μία Λεγεώνα των χαμένων και απεγνωσμένων μπλοκαρισμένων Α.Φ.Μ.