Μπορεί κάποιος να χτίσει την ευτυχία του επάνω στον πόνο του άλλου; Ίσως στο μεγαλειώδες έργο του, ο Λέων Τολστόι να απαντά αρκετά ξεκάθαρα πως όχι. Ωστόσο στη ζωή φαίνεται πως η ευτυχία αρκετών βασίζεται στον πόνο των άλλων. Και δεν φαντάζομαι πως όσοι ευτυχούν με αυτόν τον τρόπο έχουν τύψεις συνειδήσεως ή αισθάνονται άσχημα.
Το αντίθετο θα έλεγα: το απολαμβάνουν.
Αλλά κάπου στην αρχή του βιβλίου του ο ίδιος γράφει πως οι ευτυχισμένες οικογένειες μοιάζουν μεταξύ τους· ενώ κάθε δυστυχισμένη οικογένεια είναι δυστυχισμένη με το δικό της τρόπο.
Άλλη μία σπουδαία προσέγγιση των εννοιών της ευτυχίας και της δυστυχίας.
Επειδή όμως πάρα πολλά δεν εξαρτώνται από εμάς και η ευτυχία ή η δυστυχία απέχουν ελάχιστα μεταξύ τους ενώ είναι και τόσο κοντά μας, σε ένα μόνο θα ήθελα να σταθώ. Να μην επιλέγεις τη δυστυχία ως τρόπο αντιμετώπισης της ζωής, ενώ δεν έχεις και τόσους λόγους γι΄ αυτό. Το τελευταίο καθίσταται ύβρις και προκαλεί τη μήνιν των θεών…
Δεν θα ήθελα να γράψω περισσότερα παρά μόνον θα κλείσω αυτή τη μουσική τριλογία με άλλη μία μελωδία (στα σχόλια).
