(Υπάρχει ελπίς ανάκαμψης;)
Στην κινηματογραφική ταινία “Ο Τρίτος Άνθρωπος” του Κάρολ Ριντ (σκηνοθέτης) παρουσιάζεται σε κάποιο σημείο ένας Βαρώνος, ο “Baron” Kurtz. Το ρόλο υποδύεται θαυμάσια ο ηθοποιός Ernst Deutsch, ο οποίος στην ταινία ζει σε ένα μεγαλόπρεπο αρχοντικό της μεταπολεμικής Βιέννης. Ωστόσο παρά τον φαινομενικό πλούτο του και την σαφώς αριστοκρατική του συμπεριφορά, έκπληκτοι τον συναντούμε να παίζει βιολί σε διάφορα νυχτερινά κέντρα, προκειμένου να επιβιώσει.
Η ζωή έχει απίστευτα γυρίσματα και το μόνο σίγουρο είναι πως δεν υπάρχει καμία ασφάλεια και… σιγουριά. Και πολλές φορές, αυτό δεν οφείλεται σε κάποια κακή επιλογή δική μας αλλά στις συνολικές καταστάσεις. Όταν λοιπόν από το ένα επίπεδο βρεθούμε –προφανώς παρά τη θέλησή μας- σε ένα άλλο πολύ χαμηλότερο επίπεδο αν και… βαρώνοι θα αναγκαστούμε να παίξουμε βιολί σε ένα νυχτερινό κέντρο ή ακόμα και καταγώγιο προκειμένου να ανταπεξέλθουμε στη νέα κατάσταση.
Πόσο μόνιμη μπορεί να είναι αυτή;
Η απάντηση μάλλον είναι απογοητευτική. Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων η αναστροφή είναι ανέφικτη. Διότι δεν αρκεί μόνο οι συνθήκες να βελτιωθούν πρέπει και η κόπωση της κακουχίας να μην είναι τόσο ισχυρή, ώστε να αποτρέπει κάθε νέα δυναμική.
Αλλά, άραγε… μεταξύ του βαρώνου Kurtz και κάποιου πρώην ισχυρού και νυν… βιολιστή υπάρχει κάποια διαφορά, όσον αφορά τις προβλέψεις μας σχετικά με την πιθανή ανάκαμψη;
Υπάρχει! Και ποια είναι αυτή; Πως ο βαρώνος μετά το βιολί επιστρέφει στο αρχοντικό του, ενώ ο πρώην ισχυρός πού; Και το αρχοντικό στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι ένα κτίριο. Είναι η νοοτροπία, ο εγγενής πολιτισμός, η μόρφωση και κάθε άυλο ελατήριο, το οποίο συμπιεζόμενο εκ των συνθηκών θα εκτονωθεί στη συνέχεια.
Δες τι υπάρχει πίσω για να προβλέψεις το εμπρός. Στη νέα Ελλάδα τι υπάρχει;
