Ενημέρωση 26 Φεβρουαρίου 2022
Tο Μέλλον (;) των Μικρο-Κατοικιών
Διάβασα για την πώληση μίας μικρο-κατοικίας 7 τ.μ. στο Λονδίνο, (κοινώς… “χρυσό κλουβί”) έναντι 108.000 ευρώ! Δεν αντιλέγω ευρίσκεται σε εξαιρετικό σημείο αλλά και πάλι από την αλλη 7 τ.μ. δεν θα το έλεγες και τεράστιο. Το ωραίο είναι πως είχε αγοραστεί τον Μάιο του 2017 για 123.833 ευρώ και παρ΄όλη τη μείωση της αρχικής τιμής, ο ιδιοκτήτης του (όπως αναφέρεται στο άρθρο της Καθημερινής) κατάφερε να κερδίσει, αφού το ενοικίαζε προς 957 ευρώ μηνιαίως!
Στις 6 Ιανουαρίου του 2016 όμως είχα γράψει τα παρακάτω στην ιστοσελίδα μου, αναφερόμενος τότε σε μία μελέτη των φοιτητών της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Χάρβαρντ:
Τα μικροσκοπικά σπίτια ενδέχεται να αποτελούν την μελλοντική τάση. Οι φοιτητές από το Harvard θεωρούν πως αποτελούν το μέλλον στα σπίτια διακοπών. Δεν αντιλέγω. Μάλιστα θα συμπλήρωνα πως το προσφυγικό και το τεράστιο ζήτημα του υπερ-πληθυσμού του Πλανήτη μας αποτελούν μία από τις εξαιρετικά ελπιδοφόρες μελλοντικές επενδύσεις… (ολίγον…. κυνικό, αλλά και πραγματικότητα)!
Οφείλουμε να δίνουμε τεράστιο βάρος στην κοινωνικά εφαρμοσμένη επιστήμη και τεχνογνωσία, διότι η γνώση οφείλει να μετασχηματίζεται σε ανθρωπιά, αλλά δεν βλέπω το λόγο να παραβλέπουμε και το επενδυτικό ενδιαφέρον, (=λύση σε ένα πρόβλημα).
Μία σχετικά “άγνωστη” πτυχή της δόμησης αφορά υλικά, τα οποία θεωρούμε λιγότερο ενδεδειγμένα, ειδικά σε περιοχές υψηλής σεισμικότητας. Οι χώρες του Τρίτου Κόσμου δεν διαθέτουν χάλυβες υψηλής αντοχής ή δομικά υλικά πιστοποιημένα και συνεπώς τα διαθέσιμα φυσικά υλικά είναι το κλειδί της επιτυχίας αυτών των κατασκευών. Ούτε υπάρχει ειδικευμένο εργατικό δυναμικό. Άρα λοιπόν οφείλεις να επιλύσεις αυτά τα ζητήματα όχι στο χαρτί αλλά και στην πράξη. Αυτό είναι μία μορφή εφαρμοσμένης τέχνης, κατά τη γνώμη μου.
Η επαφή με χώρες του Τρίτου Κόσμου δεν είναι τυχαία. Στις ερήμους ή τις ζούγκλες προσπαθείς να εντοπίσεις τα κατάλληλα δομικά υλικά και τον τρόπο κατασκευής ασφαλούς καταφυγίου. Προφανώς λαμβάνεις υπ΄όψη σου και την σπουδαιότητα των υποδομών (κυρίως θεμάτων υγιεινής) δηλαδή της διαχείρισης υδάτων και αποβλήτων. Ειδικά σε χώρες όπως λχ το Μπαγκλαντές αυτά τα μικροσκοπικά σπίτια μαζί με τη διαχείριση των υδάτων αποτελούν σπουδαίο τομέα δραστηριότητας.
Από την άλλη το Ελληνικό “εμπορικό μυαλό” παραδίδει τους κάβους των λιμανιών στον Κινεζικό δράκοντα αγνοώντας πως μπορεί ενδεχομένως να αγοράσει τα λιμάνια της Κίνας (λέμε τώρα) με το να δώσει λύσεις στους παραπάνω τομείς, (εντάξει και το σύνηθες πικρό μου σχόλιο).
Δείτε την πρόταση του Harvard εδώ…
Διαβάστε και εδώ.
