Τεύκρος Σακελλαρόπουλος – Conceptual Cinematography

Something ‘s missing

(Κάτι μου διαφεύγει)

Τον τελευταίο καιρό μου έρχεται στο νου πολύ συχνά ο τίτλος ενός έργου του συγγραφέα “Herman Hesse”: “Το τελευταίο καλοκαίρι του Κλίνγκζορ”… Έχω την εντύπωση ότι όντως αυτό είναι το “τελευταίο καλοκαίρι”…. Τελευταίο όμως από… τι;
Ο γνωστός νομπελίστας συγγραφέας με το “λογοκριμένο” όνομά του στα Ελληνικά (το γράφουν Έρμαν Έσσε”, ενώ η ακριβής προφορά του από τα Γερμανικά είναι Χέρμαν Χέσσε και κατανοείτε γιατί το “Χ” πήγε περίπατο) περιπλανιέται στις βαθιές εσωτερικές συγκρούσεις μεταξύ του Κόσμου και του εαυτού του….
Το διήγημα αυτό, το οποίο το διάβασα πριν από πολλά χρόνια και για να είμαι ειλικρινής δεν το θυμάμαι (και δεν έχει σημασία αυτό) μου έμεινε χαραγμένο για τον τίτλο του (εντελώς παράλογο αυτό, αλλά ισχύει)… Για τον τίτλο του και για την προσωπική αφιέρωση του προς τους γονείς του στην αρχή του βιβλίου:
Die ganze Kunst war: sich fallen lassen, το οποίο σημαίνει:
“Όλο το κόλπο ήταν να αφεθείς να πέσεις”…
Στο σημείωμα του οπισθόφυλλου όμως του βιβλίου γράφει ο εκδότης (ή ο μεταφραστής):
“..Και το περίεργο ήταν ότι δεν τον είχε φέρει κανένας σεισμός σ’ αυτήν την επικίνδυνη για τη ζωή του κατάσταση φόβου και αγωνίας, κανείς θεός, κανείς διάβολος, μόνος είχε φτάσει, μόνος του! Η ίδια του η πράξη τον είχε εκσφενδονίσει μέχρι εδώ, τον είχε ρίξει μόνον, ολομόναχο μέσα στην ξένη απεραντοσύνη…”
Συνδυάστε τα προηγούμενα:
“Το τελευταίο καλοκαίρι”
“Το μυστικό κόλπο της πτώσης”
“Το επικίνδυνο σημείο, στο οποίο μόνος του είχε έλθει…”
δείτε γύρω σας και προσπαθήστε να εξηγήσετε τις συμπεριφορές, τις πράξεις, την πορεία…
Ξέρετε, υπάρχει η άκρως εσφαλμένη άποψη, ότι κάποιος μπορεί να “κοροϊδεύει” τη ζωή και είτε μέσω της εξουσίας είτε του πλούτου είτε της δύναμης είτε οτιδήποτε άλλο και να νομίζει πως της διαφεύγει…
Χμ…
Φαινομενικά ίσως να ισχύει, αλλά δεν είμαι καθόλου, μα καθόλου βέβαιος… πως ισχύει πραγματικά…
Ωστόσο, όπως σε κάποιες περιόδους της ανθρωπότητας το ρεύμα κινείται προς την πρόοδο και την αισιοδοξία, σε κάποιες άλλες κινείται προς την αυτο-καταστροφή ή την άφεση προς την πτώση…
Αλλά όλο το κόλπο είναι να α φ ε θ ε ί ς να πέσεις και όχι να το επιδιώξεις…
Όταν το ρεύμα κινείται προς μία κατεύθυνση είναι εξαιρετικά δύσκολο να μην σε παρασύρει… ίσως σε κάποιον κολπίσκο του ποταμού για λίγο να ξεγελάσεις τη ροή, όπως κάποια κλαράκια, αλλά το τίμημα είναι πως μένεις στάσιμος και πίσω… Άλλοτε αντιστέκεσαι και χάνεσαι, άλλοτε αφήνεσαι και επιβιώνεις…
Το κόλπο είναι να α φ ε θ ε ί ς να παρασυρθείς…
Σκεπτόμενος τα καλοκαίρια της ζωής μου είδα πόσο… τρομακτικά είναι και πόσο τεράστιες αλλαγές μπορεί να συμβούν και ποτέ κανένα καλοκαίρι να μην είναι ποτέ ξανά το ίδιο… είτε από επιλογές σου είτε από γεγονότα τραγικά και έξω από εσένα…
Αυτό είναι ένα τέτοιο καλοκαίρι.
“Το τελευταίο καλοκαίρι του Κλίνγκζορ”, όπου κάθε ένας μας είναι ένας ζωγράφος “Κλίνγκζορ” (γιατί αυτό ήταν και ο ήρωας του διηγήματος) είναι το καλοκαίρι, όπου επίσης ο καθ’ ένας μας ζωγραφίζει τον πίνακα της ζωής του… για το επόμενο επερχόμενο καλοκαίρι…
Αυτά ακριβώς σκεφτόμουν αυτόν τον καιρό αναλύοντας τα φαινομενικά παράξενα γεγονότα, τα οποία συμβαίνουν και προσπαθώντας να “μαντέψω” (κατά την προσφιλή μου τέχνη τα μελλούμενα)…
Ναι! Ο χρησμός μου είναι ένας:
“Die ganze Kunst war: sich fallen lassen”
“Όλο το κόλπο ήταν να α φ ε θ ε ί ς να πέσεις”…
Σημείωση:
Το αναφερόμενο βιβλίο είναι των εκδόσεων “Νεφέλη”,  1987 σε μετάφραση Γιώργου Δ. Κεντρώτη με πρωτότυπο τίτλο ” Klingsors letzter Sommer “… ενώ η δική μου ημερομηνία αγοράς του, 30 Αυγ. 1994…
21 έτη μετά και ακόμα ελάχιστα σοφότερος…

Σχετικά με το video… και το τραγούδι “As Time Goes By” (καθώς ο καιρός περνά)…
Από τις καλύτερες κινηματογραφικές “οπτικοποιήσεις” του χρησμού…  μαζί και ένα κορυφαίο μουσικό κομμάτι… Κι όμως οι εποχές ελάχιστα διαφέρουν…  
Ίσως ενδιαφέρει και άλλους... (κοινοποιείστε)