Το 1966 γυρίστηκε ένα αριστούργημα του Hollywood από τον John Frankenheimer. Μία άγνωστη αλλά εκπληκτική ταινία και σε επίπεδο σεναρίου αλλά και κινηματογράφισης.
Το νόημα της είναι:
“Πραγματοποίησε τα όνειρά σου και απόλαυσε την ζωή, αλλά ποια όνειρα;”
Στην λεγόμενη “μέση” ηλικία (προσωπικά την ορίζω, ως την αναγέννηση) οι συνθήκες είναι μάλλον κακές. Ο μεσήλικας επιχειρηματίας της ταινίας ζει μία αλλοτριωμένη και μονότονη ζωή. Ναι μεν έχει την οικογένειά του, την… ερωμένη του αλλά η ζωή του είναι γκρίζα.
Τότε εμφανίζεται ένας γνωστός του, ο οποίος του προτείνει μία περίεργη εταιρία, η οποία του προσφέρει μία εντελώς νέα, αναγεννημένη ζωή.
Το τμήμα… νεκρικών συμβάσεων της εταιρείας σκηνοθετεί ένα ψευδο- ατύχημα με έναν άγνωστο με παρόμοιες σωματικές διαστάσεις, στον οποίον όμως όμως παραμορφώνει το πρόσωπο και ο “πελάτης” μεταβαίνει κατά την νομική έννοια στον άλλο κόσμο.
Στην πραγματικότητα όμως με μία σειρά πλαστικών χειρουργικών επεμβάσεων αποκτά ένα νέο σώμα, ένα νέο πρόσωπο και μία εντελώς νέα ταυτότητα και προσωπικότητα.
Ο κύριος Γουίλσον, όπως ήταν προηγουμένως σαν βαρετός επιχειρηματίας μετατρέπεται σε έναν γοητευτικό μοντέρνο ζωγράφο.
Στην νέα κατοικία του στο Λος Άντζελες αρχίζει να βιώνει την ζωή, την οποία ονειρευόταν. Η γοητευτική Νόρα -η εταιρία φρόντιζε για όλα- τον μυεί σε έναν πρωτόγνωρο τρόπο ζωής και ο κύριος Γουίλσον φαίνεται πως πραγματοποιεί τα όνειρά του.
Αλλά… αλλά κάποια στιγμή αρχίζει να του λείπει η προηγούμενη ζωή του. Απευθύνεται στην εταιρία και δηλώνει πως επιθυμεί να επιστρέψει στον παλαιό του εαυτό και την ζωή, την οποία άφησε. Το πρακτορείο… νεκρικών συμβάσεων όμως δεν είναι καθόλου ευχαριστημένο από αυτήν την μεταστροφή του πελάτη του. Η Νόρα αποδεικνύεται πως και αυτή ήταν… υπάλληλος του πρακτορείου!
Ο κύριος Γουίλσον όμως είναι αποφασισμένος και επιστρέφει μόνος του. Αλλά δεν τον αναγνωρίζει προφανώς κανείς. Είναι το όνειρό του και όχι η προηγούμενη ζωή του. Παρ΄όλες τις έντονες αντιδράσεις τελικά πείθει την εταιρεία να τον επαναφέρει στην προηγούμενη κατάστασή του.
Και η πρώτη πράξη της επαναφοράς είναι να ανασυσταθεί το πρόσωπό του, ώστε να είναι αναγνωρίσιμος.
Τα λάθη του παρελθόντος ενώ διαγράφηκαν και το νέο όνειρο έλαβε σάρκα και οστά ωστόσο δεν έφερε την ποθούμενη ευτυχία.
Τι πήγε τόσο λάθος λοιπόν;
Το τραγικό λάθος ήταν πως αυτά τα όνειρα ήταν ΛΑΘΟΣ όνειρα!
Πίστευε και νόμιζε πως το ιδανικό του θα του πρόσφερε την ελευθερία και την ευτυχία και η διαγραφή της προηγούμενης ζωής του, ως ύπαρξη, όχι όμως ως μνήμη θα ήταν αρκετή να του δώσει φτερά να πετάξει. Δεν συνέβη όμως αυτό.
Τα λάθος όνειρα όμως δεν βιώνονται ατιμώρητα.
Την ώρα κατά την οποία είναι στο τροχήλατο κρεββάτι καθ΄οδόν προς το χειρουργείο προκειμένου να του αποδοθεί και πάλι το προηγούμενο του πρόσωπο ανακαλύπτει την τρομερή αλήθεια.
Δεν θα επιστρέψει αλλά θα χρησιμοποιηθεί σαν… πτώμα για κάποιον άλλον άνθρωπο, ο οποίος θέλει να αναγεννηθεί!
Συγκλονιστικό σενάριο!
Υπάρχουν τα σωστά και τα λάθος όνειρα. Και η μεταξύ τους γραμμή είναι καίρια και καθοριστική. Τα εξιδανικευμένα όνειρα και τα ρεαλιστικά όνειρα. Και το φοβερό και ασυγχώρητο λάθος είναι να ακολουθήσουμε τα λάθος όνειρα. Όχι μόνο θα χάσουμε τα πάντα, αλλά θα μεταβληθούμε και σε φορείς υλοποίησης ονείρων άλλων ανθρώπων!
Διπλό και τραγικό το κρίμα!
Όλα τα σωστά όνειρα εμπεριέχουν πάντα και την προηγούμενη ζωή μας, την οποία πρέπει να αγαπήσουμε και να ενσωματώσουμε στην δεδομένη κατάστασή μας. Τα άλλα είναι λάθος…
