Πριν από λίγο καιρό είχα δημοσιεύσει ένα… περισπούδαστο video σχετικά με τον σοβαρό “προβληματισμό” μου περί του διλλήματος της αγοράς μίας Bentley ή μίας Rolls Royce! Αυτό το πρόβλημα με απασχόλησε πάρα πολύ καιρό (δεν κοιμόμουν καν τα βράδια) και αποδεικνύει πως υπάρχουν πολύ σοβαρότερα προβλήματα να ασχοληθούμε από την οικονομική κατάρρευση, την αισθητική πενία, την έλλειψη παιδείας και πολιτισμού και την αθλιότητα της φτώχειας…
Δεν σας κρύβω πως για να σβήσω τον πόνο μου, άναβα κάθε τόσο και από ένα cohiba, αλλά ευτυχώς ο butler μου Barrymore με συνέφερνε με ένα καλό ποτήρι Chateau Margaux!
Φυσικά όλα τα προηγούμενα δεν αποτελούν παρά ένα (ίσως) κυνικό χιούμορ, αλλά το σκεπτικό για το άρθρο αυτό προφανώς είναι κάπως διαφορετικό…
Παρακολουθούσα λοιπόν ένα πολύ όμορφο video σχετικά με αυτά τα δύο αυτοκίνητα και κυριολεκτικά χαιρόμουν βλέποντας την αισθητική τελειότητα και την αίσθηση πως αυτά τα (βιομηχανικά μεν) αντικείμενα δεν είναι παρά προϊόντα σκέψης και έμπνευσης Ανθρώπων…
Η πρώτη συνήθης (και κακή) σκέψη, την οποία κάνουμε βλέποντας ένα αυτοκίνητο αυτής της τάξεως είναι ο φθόνος (μετά τον αρχικό θαυμασμό), διότι πιστεύουμε πως είναι ένα άφθαστο όνειρο για εμάς και μία πραγματικότητα για πολύ λίγους· και η επόμενη ακόμα χειρότερη σκέψη είναι πως αφού θεωρούμε πως δεν μπορούμε να είμαστε σαν τους δεύτερους, ας τους καταστρέψουμε… και ακόμα καλύτερα (η πιο πονηρή σκέψη) είναι να πάρουμε τη θέση τους…
Πολύ ωραίος προβληματισμός αυτός!
Πόσο ύπουλος και καταστροφικός όμως!
Η Rolls Royce ή η Bentley ή οποιαδήποτε άλλη κορυφαία φίρμα οποιουδήποτε αντικειμένου (τα σερβίτσια Christofle λόγου χάριν) δεν ανήκουν στον κάτοχό τους… Οι κάτοχοί τους όντως τα χαίρονται (δικαίως ή αδίκως)… αυτό όμως είναι ένα άλλο θέμα…
Αποτελούν ανθρώπινα δημιουργήματα πάθους, φλογερού πάθους μάλιστα, υψηλής αισθητικής και οράματος ως προς την τελειότητα και την ομορφιά…
Ανήκουν στην ανθρωπότητα… και όχι στον δημιουργό τους… Αποτελούν ανεξάρτητες, αυτόνομες οντότητες με δική τους δυναμική και τεράστια δύναμη…
Παρατηρώντας μόνο το διπλό κεντημένο “R” στα προσκέφαλα μίας Rolls μπορείτε να αντλήσετε τεράστια έμπνευση και αισιοδοξία, ακόμα και εάν αυτά το νήματα τα ακουμπήσει το κεφάλι του πλέον άθλιου ανθρώπου… Δεν σας ενδιαφέρει… Το σύμβολο της φίρμας κεντήθηκε από κάποιο εξαιρετικά επιδέξιο ανθρώπινο χέρι και αυτό έχει τεράστια σημασία…
Οι προηγούμενες (αναφέρομαι στην αρχή του άρθρου) σκέψεις όμως εμπεριέχουν και υπονοούν ακόμα μερικές υποχθόνιες και άκρως επικίνδυνες υπο-σκέψεις:
Βλέποντας μία Rolls Royce ο φθόνος περί του αδυνάτου (;) της απόκτησης υπονοεί πως δεν είμαι σε ανάλογη θέση… και συνεπώς καλό είναι να την καταστρέψω να μην μου το θυμίζει… Δεν προτρέπω προφανώς κανέναν να ονειρεύεται μία RR (συμβολικά την χρησιμοποιώ), προτρέπω όμως το κυρίαρχο συναίσθημα στη θέα ενός κορυφαίου αντικειμένου να εστιάζεται στην επιθυμία προς το καλύτερο, προς την ευγενή άμιλλα προς την κορυφή και πως στην απόλυτα αισιόδοξη εκτίμηση πως αφού υπάρχει έστω ένα τέτοιο χέρι ή μυαλό να δημιουργήσει αυτή την τελειότητα, “ποιο είναι το δικό μου δώρο”, το οποίο οφείλω να σμιλέψω, ώστε να δημιουργήσω την δική μου Rolls (τελειότητα);
Οτιδήποτε προτρέπει τον άνθρωπο προς την καταστροφή (από το κάψιμο των βιβλίων, την καταστροφή των αγαλμάτων, των μνημείων, της αισθητικής παιδείας) είναι το πλέον ύπουλο και προσβλητικό και ταπεινωτικό για τον άνθρωπο… Διότι του επιβάλλει βίαια το δόγμα, πως είναι ανίκανος και θα είναι για πάντα ανίκανος να επιτύχει σπουδαία επιτεύγματα, θα είναι ένα τίποτα (εύκολο υποχείριο) και πως με την ευκολία καταστροφής (και όχι τον πόνο της δημιουργίας) θα νοιώθει καλύτερα μέσα σε ομοίους τους με μηδενικά ελατήρια προόδου και βελτίωσης…
Υποδαυλίζει, βασιζόμενο στα ευτελέστερα ένστικτα του ανθρώπου, την πνευματική και ουσιαστική υποδούλωσή του…
Η προβολή της “ασχήμιας” με το σκεπτικό της δήθεν ενεργοποίησης των ανθρώπων επιτυγχάνει ακριβώς το αντίθετο…
Η προβολή της καθαρής “ομορφιάς”, ως προϊόν ανθρώπινου πάθους και επιδίωξης προς το καλύτερο είναι αντιθέτως η προτροπή στην δημιουργία και την αυτο-βελτίωση…
Σημειώσεις:
- Το “επίμαχο” video, το οποίο μου ενέπνευσε το άρθρο ευρίσκεται στον σύνδεσμο: https://www.youtube.com/watch?v=3rQXX8Hf4GI
- Barrymore ήταν το όνομα του butler του Sir Henry Baskerville στην ταινία The Hound of the Baskervilles
- Δεν εκπροσωπώ κάποια φίρμα από όσες αναφέρω αλλά πολύ ευχαρίστως θα αγόραζα τα προϊόντα τους, θα άρχιζα μάλιστα και το κάπνισμα προκειμένου να απολαύσω τα πούρα cohiba… (όχι μόνο ο… Φιντέλ, για αποκλειστική χρήση του οποίου δημιουργήθηκαν)!
