(Στο τέλος η ερμηνεία)
Πως μπορεί να βρεθείτε στην μέση της ερήμου;
Υπάρχει η περίπτωση επιβίωσης από ένα αεροπορικό δυστύχημα ή από μία περιπέτεια απόκτησης εμπειρίας… Άλλωστε δεν μπορώ να φανταστώ κάποιον άλλον λόγο (εκτός ειδικής μορφής), για τον οποίον θα θελήσετε να είστε σε ένα τέτοιο περιβάλλον.
Ωστόσο αποτελεί ένα πολύ μικρό ενδεχόμενο στην ζωή κάποιων ανθρώπων…
Τι κάνετε τότε;
Η απόφαση παραμονής ή μη στον τόπο του δυστυχήματος είναι είτε αμυντική είτε επιθετική. Στην πρώτη περίπτωση αξιολογείς τις δυνατότητες και τους διαθέσιμους πόρους (κυρίως νερό και καύσιμα) και την εκτίμηση κατά πόσον θα είναι εύκολο να εντοπιστείς ή ίσως και να αναζητηθείς. Εκτιμάς πως μπορείς να αντέξεις λχ 5 ημέρες και περιμένεις την διάσωσή σου… Στην δεύτερη περίπτωση θεωρείς πως πρέπει να απομακρυνθείς και να αναζητήσεις καλύτερες συνθήκες επιβίωσης γνωρίζοντας ωστόσο πως οι προηγούμενοι πόροι θα σου εξασφαλίζουν προσδόκιμο χρόνο ζωής μόνο 3 ημέρες… (διότι προφανώς θα πρέπει και να μεταφέρεις το διαθέσιμο νερό, το οποίο ως γνωστόν είναι βαρύ)…
Άρα επιλέγεις είτε παθητική στάση 5 ημερών μην κάνοντας βήμα ευελπιστώντας στην διάσωσή σου είτε μόνο 3 ημέρες ενεργητικής αναζήτησης (σε άγνωστο τόπο).
Όσοι από εσάς έχετε εκπαιδευθεί σε συνθήκες επιβίωσης στην έρημο θα πρέπει να γνωρίζετε πως η εμπειρία καταδεικνύει πως είναι καλύτερα να απομακρυνθείτε από τον τόπο του ατυχήματος παρά να μείνετε εκεί περιμένοντας εκεί βοήθεια.
Η διάψευση της προσδοκίας διάσωσης οδηγεί σε ψυχολογική (και κατά συνέπειαν και σωματική) κατάρρευση ενώ η ενεργητική αναζήτηση σε κρατά μέχρι την τελευταία ικμάδα σου ζωντανό και ενεργό…
Γιατί τώρα τα γράφω αυτά;
Παρατηρώ ειδικά τον τελευταίο καιρό επιχειρήσεις, οι οποίες είχαν αντέξει αρκετά καλά τα τελευταία χρόνια (από τον Φεβρουάριο του 2008), τώρα να διαλύονται. Τώρα όπου υποτίθεται υπάρχει μία αίσθηση καθαρότερων προβλέψεων (ασχέτως εάν είναι δυσμενείς ή όχι)…
Εάν προσέξετε και μπορείτε να γνωρίζετε θα διαπιστώσετε πως σε μεγάλο βαθμό αυτές οι επιχειρήσεις είχαν επιλέξει μία σαφώς αμυντική τακτική. Τον Οκτώβριο πέρυσι είχε φανεί μία ανάκαμψη στην αγορά. Αυτό όσοι είναι στην ελεύθερη οικονομία το γνωρίζουν. Οι πολιτειακές αλαλαγές (και δεν με απασχολεί καθόλου αυτή τη στιγμή το θέμα) ξαφνικά προκάλεσαν μία πολύ δυσμενή οικονομική εξέλιξη, η οποία ήταν σε έναν βαθμό απρόβλεπτη. Όταν λοιπόν έχεις κρατηθεί μέχρι τον Νοέμβριο του 2014 και πιστεύεις πως πλέον αρχίζει να σταθεροποιείται το κλίμα και κατόπιν βυθίζεσαι σε μία βουτιά πολλών μηνών με πολύ χειρότερες συνθήκες απλά καταρρέεις. Διότι η αμυντική και συντηρητική πολιτική στηρίζεται στην ύπαρξη της υφιστάμενης κατάστασης και των διαθεσίμων πόρων. Μόλις αυτοί καταναλωθούν, τελειώνεις και εσύ.
(Στο σημείο αυτό –για τις επιχειρήσεις- δεν έχω κανέναν συναισθηματισμό και τονίζω ότι είμαι βαρύτατα πληττόμενος και ο ίδιος και ισχύει και για τον εαυτό μου πρώτα απ’ όλα. Αυτή είναι η ελεύθερη αγορά ή ο καπιταλισμός ή όπως αλλιώς θέλετε να τον ονομάσετε και οι δικαιολογίες ή η επίρριψη ευθυνών σε τρίτους, κυβερνήσεις ή οτιδήποτε άλλο είναι απαράδεκτη. Με αυτό έχεις να κάνεις – με αυτό βαδίζεις, τέλος)…
Στην ενεργητική στάση καλλιεργείς νέες δυνατότητες και τομείς και επεκτείνεσαι όσο είναι δυνατόν απλώνοντας τα δίχτυα σου σε νέες προοπτικές μη φοβούμενος το άγνωστο… Όταν προκύψει μία ανατροπή δεν είσαι τόσο εξαρτώμενος από διαθέσιμους πόρους (αφού πρακτικά δεν έχεις), αλλά αρχίζουν να αποδίδουν καρπούς οι δραστηριότητες σου.
Αυτό το είχα χαρακτηριστικά επισημάνει πάρα πολλές φορές στην σελίδα μου και επέμενα… Να μην νομισθεί πως ασκώ “ Vaticinium ex eventu” δηλαδή προφητεία εκ των… ήδη γνωστών γεγονότων!
Είχα μάλιστα επισημάνει πως θα είναι πολύ σκληρή η τιμωρία σε όσους εξακολουθήσουν συντηρητικές μεθόδους και πως τόσο μεγάλη ευκαιρία, όσο αυτής της “κρίσης” δεν θα εμφανισθεί πάλι για αρκετές δεκαετίες, διότι επιπλέον κάποιος θα μπορούσε να επεκταθεί σε νέες αγορές, προϊόντα και επιχειρηματικές δραστηριότητες με πολύ μικρότερο κόστος εισόδου…
Μετά θα ήταν “πολύ αργά για δάκρυα Στέλλα”…
Οι Ρωμαίοι συνήθιζαν να λένε:
Non progredi est regredi
(δηλαδή όταν δεν προοδεύεις, οπισθοχωρείς).
Αυτό είναι φανερό, διότι εάν δεν μετακινείσαι από την θέση σου, ένας να φύγει ένα βήμα εμπρός σου σε καθιστά παρελθόν…
Επειδή αισθάνομαι ότι ενδεχομένως σας έχω στενοχωρήσει, αλλά και δεν μπορώ να ψεύδομαι στο σκεπτικό μου, όσο σκληρό και εάν ακούγεται θα σας αποζημιώσω με ένα από τα κορυφαία επεισόδια του Ροζ Πάνθηρα (ο αγαπημένος μου) με φόντο την… έρημο! Η καμήλα του πάντως με τρελαίνει και τι δεν θα έδινα να την είχα! (Δείτε Facebook)…
