Μην πάθετε σοκ, διαβάστε προηγουμένως τη συνέχεια! Συζητούσα με έναν φίλο μου, τον οποίον εκτιμώ ιδιαιτέρως και το όνομά του για ευνόητους λόγους δεν αποκαλύπτω (θα το διαβάσει πάντως ο ίδιος) σχετικά με τον προβληματισμό του σχετικά με την επιλογή του για την αγορά ενός σπορ υπερ-αυτοκινήτου.
Αυτή η συζήτηση ήταν μία ιδιαίτερα ευχάριστη στιγμή σε μία χώρα, όπου κυριαρχεί η λογική των 534 ευρώ, οι συντάξεις, οι μιζέριες και όλα τα συνεπακόλουθα. Σημειώνω ωστόσο πως ΚΑΙ εμένα μου λείπουν τα 534 ευρώ και ΔΕΝ τα υποτιμώ. Θα ήθελα όμως να γνωρίζετε πως ΔΕΝ φθονώ (αυτό το χαρακτηριστικό ΔΕΝ γεννήθηκε μαζί μου, αντιθέτως). Εάν κάποιος αποκτήσει μία Ferrari ή μία Lamborghini, εάν κρίνω –θεωρητικό αυτό, μήπως και γνωρίζω- πως την αξίζει θα το χαρώ διπλά, εάν νομίζω πως είναι προϊόν ανεντιμότητας δεν θα ασχοληθώ καθόλου. Δεν με ενδιαφέρει η δεύτερη περίπτωση, σε μία κοινωνία (αναφέρομαι με παγκόσμια ευρύτητα), η οποία με τα ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ κριτήρια είναι εγγενώς άδικη!
Μετά από αυτήν την απαραίτητη εισαγωγή ας υπεισέλθω στην ουσία του θέματος. Τι θα επέλεγα και γιατί ό ίδιος. Διότι καμία συμβουλή δεν έχει αξία, εάν δεν αντανακλά τις προσωπικές σου απόψεις. Και θα δείτε πιστεύω πως το ερώτημα μακράν διαφεύγει του στενού διλήμματος μεταξύ δύο τύπων πασίγνωστων αυτοκινήτων.
Εξ΄ αρχής δηλώνω, πως του πρότεινα την αγορά μίας Ferrari και όχι Lamborghini. Δεν αμφιβάλλω πως ΚΑΙ τα δύο είναι εξαιρετικά αυτοκίνητα. Αλλά κατά τη γνώμη μου υπάρχει ένα ΑΙΣΘΗΤΙΚΟ ζήτημα. Οι γραμμές της Ferrari είναι διαχρονικά καθαρές και απλές σε αντίθεση με της Lamborghini, η οποία μετά από μία χρυσή περίοδο πανέμορφων και ξεχωριστών αμαξωμάτων εισήλθε στην λογική της αισθητικής ακρότητας. Στην ίδια λογική έχουν υπεισέλθει και πολλές ακόμα αυτοκινητοβιομηχανίες πολυτελών σπορ αυτοκινήτων. Η McLaren είναι στην αισθητική της Lamborghini, όπως και πολλές ακόμα μικρές αλλά πολύ αξιόλογες βιομηχανίες αυτοκινήτων (καλύτερα εργαστήρια κατασκευής). Η Bugatti και η Aston Martin δεν ανήκουν στις τελευταίες. Και οι δύο διατηρούν λιτές γραμμές απαράμιλλής αισθητικής (ειδικά η τελευταία).
Ως εκ τούτου η συμβουλή μου είναι πως για αυτοκίνητο σημερινής παραγωγής προτιμητέα σαφώς είναι η Ferrari με την υποσημείωση των δύο τελευταίων προαναφερομένων στην περίπτωση, όπου υπάρχει απόφαση για εκταμίευση σημαντικότερου κεφαλαίου.
Δεν θα συνιστούσα ούτε θα επέλεγα ο ίδιος Porsche, ασχέτως των κορυφαίων χαρακτηριστικών της, διότι απλούστατα δεν διατηρεί το υψηλότατο status των Ιταλικών αυτοκινήτων, ούτε είναι εντελώς συγκεκριμένου εύρους τιμής.
Και τώρα η ουσία του άρθρου, η οποία συνάδει και με τα ακίνητα!
Η Porsche και η Mercedes για να αναφερθώ σε δύο γνωστές φίρμες έχουν ένα τεράστιο εύρος τιμών. Mercedes μπορεί να κατέχεις από 22,000 ευρώ έως… άπειρον! Ferrari όμως όχι! Ούτε φτηνή Lamborghini υπάρχει! Άρα ακίνητο στο Σύνταγμα είναι Ferrari ή Lamborghini, ενώ στη Γλυφάδα μπορεί να είναι οτιδήποτε άλλο, ίσως και ακριβότερο. Ναι! Στο Σύνταγμα όμως άλλο είναι να διαθέτεις διατηρητέο και κλασσικό κτίριο (Ferrari) και άλλο νεώτερο σχετικά κτίσμα (Lamborghini). Εκτός, εάν ανήκει στην κατηγορία των μοντέλων της του ’70, της Miura ή της Espada.
Εάν έχετε μείνει ακόμα στο δίλημμα Ferrari ή Lamborghini φοβάμαι πως έχετε χάσει το νόημα του άρθρου και της επενδυτικής και αισθητικής διάστασής του.
Και το τελικό συμπέρασμα: όσο περισσότερο ασχολείσαι με κορυφαίους στόχους, τόσο υψηλότερη είναι η πιθανότητα επίτευξής τους. Ισχύει πλήρως και το αντίστροφο και ποτέ δεν γνωρίζεις τι σου επιφυλάσσει η επόμενη ημέρα. ΜΗΝ της κόβεις τα φτερά ο ίδιος. Άσε την ελεύθερη να πετάξει!
