(Η γραφίς είναι δούλη αλλά ο λόγος είναι ελεύθερος)
Αποτελεί μία βασική αρχή οργανώσεως του εισαγγελικού θεσμού γαλλικής προέλευσης.
Δεν είμαι νομικός, ώστε να την αναλύσω αλλά το πνεύμα της είναι πως ο ιεραρχικά ανώτερος εισαγγελεύς δικαιούται να διατάξει τον υφιστάμενό του να προβεί σε κάποια ενέργεια.
Ωστόσο στην προφορική ανάπτυξη των απόψεων του ο υφιστάμενος είναι απολύτως ελεύθερος να εκφρασθεί και εναντίον της σκοπιμότητας και νομιμότητας της πράξεως, την οποία διατάχτηκε να εκτελέσει από τον ανώτερο του.
Εάν αυτό ισχύει στον εισαγγελικό θεσμό, πόσω μάλλον στην πραγματική ζωή. Το ό,τι διατάσσεσαι ή υφίστασαι μία κατάσταση δεν σημαίνει πως δεν έχεις το δικαίωμα να την αξιολογήσεις ή να την κρίνεις.
Θα έλεγα πως είναι υποχρέωσή σου να το πράξεις και ειδικά όταν διαπιστώνεις σκοπιμότητα ή μη νομιμότητα.
Η γραφίς είναι όντως δούλη, διότι τα γραπτά είναι τεκμήρια, αλλά το πνεύμα είναι ελεύθερο.
Μην επιτρέπεις σε κανέναν ακόμα και εάν υπάρχει γραπτή εντολή να νομιμοποιεί τις άνομες πράξεις του ή τον δόλο.
Σε αυτήν την ζωή κανείς δεν είναι ασφαλής ή υπεράνω. Τα πράγματα ανατρέπονται ευκολότερα απ΄ότι νομίζετε.
Και εάν είσαι υποχρεωμένος να υποστείς μία άδικη ήττα κάνε την “νίκη” του αντιπάλου σου αφόρητη.
Ποιος θα αντέξει τελικά;
