(Μόργκαν εναντίον Μίλκεν)
Γυναικάς, θρησκόληπτος, ηθικολόγος, μέσα στην χλιδή και την σπατάλη. Καταφρονούσε τους Εβραίους και τις άλλες μειονότητες, μισούσε τις εργατικές ενώσεις, ειρωνευόταν τους πάντες και ήταν συνεχώς σε διαμάχη με τους άλλους μεγιστάνες.
Αυτός ήταν ο Μόργκαν (J.P. Morgan), ο ιδρυτής της γνωστής τράπεζας.
Ο Μόργκαν γεννημένος μέσα στα πλούτη, ο Μίλκεν (M. Milken), προερχόμενος από μία αστική οικογένεια.
Ο Μόργκαν στα απέραντα κτήματά του και στις επαύλεις, ο Μίλκεν ζει ακόμα σε ένα απλό σπίτι στο Ενσίνο (Encino), μια όχι σπουδαία συνοικία του Σαν Φρανσίσκο.
Ο Μόργκαν περιβαλλόταν από υπάκουες νεαρές κοπέλες και συχνά παρατούσε την γυναίκα του και την οικογένειά του να διασκεδάσει, ο Μίλκεν ο άνθρωπος του σπιτιού.
Ο Μόργκαν αντιπαθούσε τους Εβραίους, ο Μίλκεν είναι Εβραίος.
Και οι δύο απέκτησαν τεράστια οικονομική δύναμη και άλλαξαν την Αμερικανική και την παγκόσμια οικονομία με δύο διαφορετικούς (ο καθ’ ένας) τρόπους.
Ο J.P. Morgan, εκπροσωπούσε τον άκρατο καπιταλισμό, την χρηματοδότηση των κεφαλαίων μόνο στους κεφαλαιουχικούς δεινοσαύρους, την δημιουργία υπερ-μονοπωλίων.
Ο Milken διέρρηξε τα στεγανά των προνομιακών κεφαλαίων της Wall Street, άνοιξε και εκδημοκράτισε την χρηματοδότηση προς τις μικρές και καινοτόμες επιχειρήσεις. Η χρηματοδότηση ανασυγκροτούσε τις επιχειρήσεις, ενώ ο Μίλκεν κατάφερε να ανασυγκροτήσει την χρηματοδότηση.
Δεν θα επεκταθώ σε λεπτομέρειες• οι ιστορίες και των δύο ανθρώπων βρίθουν από γεγονότα μυθιστορηματικού τύπου. Ο Μόργκαν πέθανε στην Ρώμη το 1913 (στον ύπνο του μάλιστα), ενώ ο Μίλκεν κυνηγήθηκε από το σύστημα, το οποίο τράνταξε συθέμελα.
Το οικοδόμημα της βιομηχανικής δύναμης και των ασφυκτικών ροών των πολύ μεγάλων κεφαλαίων δεν συγχώρεσε ποτέ τον εκδημοκρατισμό της χρηματοδότησης του συστήματος Μίλκεν, ο οποίος δέχθηκε την επίθεση και των μεγάλων εταιριών της Wall Street αλλά και του τύπου.
Καταδικάστηκε σε φυλάκιση, του επεβλήθη ένα τεράστιο πρόστιμο και βεβαίως δεν πρόκειται να σχολιάσω δικαστικές αποφάσεις, ούτε να εκφέρω προσωπικές απόψεις, ούτε και να σχολιάσω τις μεθόδους του Μόργκαν, για τις οποίες αυτός ποτέ δεν καταδικάστηκε.
Εκείνο, το οποίο θα ήθελα να επισημάνω είναι πως η ροή και κατεύθυνση της χρηματοδότησης είναι η ροή της δύναμης. Σε κάθε κοινωνία υπάρχει μία μακροχρόνια πάλη μεταξύ εκείνων, οι οποίοι επιθυμούν να περιορίσουν -όπως ο Μόργκαν-, την πρόσβαση των άλλων στο κεφάλαιο, ώστε να το ελέγχουν οι ίδιοι και εκείνων, -όπως ο Μίλκεν-, οι οποίοι αγωνίζονταν να την διευρύνουν.
Αυτές οι σκέψεις περιτριγύριζαν το μυαλό μου σήμερα το πρωί παρατηρώντας και φωτογραφίζοντας τα ερείπια ενός πρώην κολοσσού, (με τα Ελληνικά δεδομένα τουλάχιστον), ο ιδιοκτήτης του οποίου υιοθετούσε πολλά στοιχεία του Μόργκαν.
Όχι μόνον αυτό…
Η Ελληνική κοινωνία παραδίδεται αμαχητί και μάλιστα με την πλήρη συναίνεση, όσων κυρίως πρόκειται να υποστούν τη μεγαλύτερη καταστροφή, στο μοντέλο Μόργκαν και τον πλήρη αποκλεισμό τους από τις ροές της χρηματοδότησης με το πρόσχημα μίας αριστερής πολιτικής (δουρείου ίππου).
Η Ελληνική οικονομία βαδίζει ταχύτατα (και με… υπερηφάνεια) όπισθεν ολοταχώς προς τις εποχές του μαύρου καπιταλισμού του 1900, ως να μην υπήρξε καμία πρόοδος τα τελευταία 120 έτη.
Τα ερείπια όμως του εργοστασίου των φωτογραφιών είναι εκεί να θυμίζουν πως στις ροπές προς το σκοταδισμό, υπάρχουν και οι αντίρροπες τάσεις και τίποτα δεν έχει ακόμα κριθεί, (παρ’ όλο με λύπη μου ομολογώ πως οι φωτεινές δυνάμεις είναι αυτή τη στιγμή σε σημαντικά μειονεκτική θέση).
Αλλά μην ξεχνάτε πως δεν σώζεσαι εάν δεν το θέλεις και εσύ ο ίδιος, όσο και εάν προσπαθούν υπέρ σου.
Σημ. Η γελοιογραφία του Arthur Henry “Art” Young δημοσιεύθηκε τον Φεβρουάριο του 1913 στο περιοδικό The Masses (χαρακτηριστικός τίτλος!) και σχολιάζει την απάντηση του Μόργκαν όταν ερωτήθη από τον Samuel Untermyer εάν αντιπαθούσε τον ανταγωνισμό: “I like a little competition.” (“Μου αρέσει ολίγος ανταγωνισμός”).
