Το Squid Game (παιγνίδι του καλαμαριού) μάλλον θα το έχετε ακούσει. Είναι η ανέλπιστα (;) πλέον επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά του Netflix. Αποτελείται από εννέα επεισόδια και –προσοχή θα περιγράψω – αποκαλύψω την υπόθεση-, οπότε εάν επιθυμείτε να το παρακολουθήσετε ΜΗΝ συνεχίσετε την ανάγνωση.
Στο Squid Game μία ομάδα 456 ανθρώπων, βουτηγμένων κυριολεκτικά στα χρέη (έχει μεγάλη σημασία αυτό) συμμετέχουν σε ένα παιγνίδι, το οποίο θα οδηγήσει το νικητή στην απόκτηση περίπου 33 εκ. ευρώ. Δεν θα διέφερε από ένα κοινό παιγνίδι, εάν… εάν οι χαμένοι δεν έχαναν τη ζωή τους. Στο Squid Game όμως χάνεις ίσον πεθαίνεις! Ο νικητής λοιπόν θεωρητικά θα έχει αποκτήσει αυτό το ποσό έχοντας αφήσει πίσω του 455 πτώματα…
Δεν υπεισέρχομαι ακριβώς σε άλλες λεπτομέρειες και κατ΄ ευθείαν πηγαίνω στο τέλος. Εκεί αποκαλύπτεται πως το παιγνίδι το σχεδίασε κάποιος πάμπλουτος για να διασκεδάσει από την ανία τους, τους άλλους πάμπλουτους! Και ενώ αρχικά οι συμμετέχοντες δεν αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα του παιγνιδιού, στη συνέχεια επιλέγουν με τη θέλησή τους να το συνεχίσουν γνωρίζοντας πως χάνοντας θα πεθάνουν!
Κι όμως! Δεν απέχει πολύ η υπόθεση από τα γνωστά τηλεπαιχνίδια αθλιότητας, τα οποία παρακολουθούμε στην Ελληνική (και όχι μόνον προφανώς) τηλεόραση. Βέβαια δεν έχουν φτάσει ακόμα σε αυτό το σημείο και εδώ έχουμε μία αποχώρηση ανά εβδομάδα, αλλά δεν απέχει και πολύ ο ένας θάνατος από τον άλλον. Στο Squid Game δολοφονούνται με φυσικό τρόπο, στα άλλα δολοφονείται η προσωπικότητά τους (όποια κι αν είναι αυτή).
Ε, λοιπόν παρατηρώντας τους αρχηγούς κρατών στη σύνοδο κορυφής των G20 στη Ρώμη είχα την αίσθηση πως θα συζητούσαν για τα δικό τους (και δικό μας) Squid Game.
