Τον Δεκέμβριο του 1966 σε ένα συμπόσιο για την Ελληνική τηλεόραση, η οποία ακόμα δεν είχε αναπτυχθεί (ευτυχώς) ο Ευάγγελος Παπανούτσος εξέφρασε μια ενδιαφέρουσα τοποθέτηση.
Αναφέρθηκε στις τρεις μεγάλες πολιτιστικές περιόδους της ανθρωπότητας, τις οποίες ονόμασε ως εξής:
Εποχή της λαλιάς (προφορικός λόγος), της γραφής και της εικόνας. Είναι μάταιο είχε τονίσει να προσπαθήσουμε να επιστρέψουμε στην εποχή της λαλιάς από την εποχή της γραφής (την τότε εποχή) και να εμποδίσουμε τη γοργή και ανεπίστρεπτη πορεία προς την εποχή της εικόνας. (Ποια θα είναι άραγε η επόμενη εποχή);
Ο Ευάγγελος Παπανούτσος ήταν η… Apple, το YouTube, το Facebook της δεκαετίας του 1960! Μετά από πραγματικά 4-5 δεκαετίες είμαστε ΗΔΗ στην εποχή της εικόνας. Βέβαια η Ελληνική τηλεόραση επέλεξε την… χειρότερη εικόνα, αυτή των σκουπιδιών, διότι η κάθε εποχή ορίζει το κυρίαρχο μέσο αλλά αδυνατεί να καθορίσει την ποιότητά του.
Περπατώ στους δρόμους και… παραμιλώ, δηλαδή παρατηρώ τους τρόπους συμπεριφοράς, αντίληψης, οδήγησης και προσπαθώ να κατανοήσω μετά από μία δεκαετία μεγίστης αθλιότητας (δεκαετία όσον αφορά τα μνημόνια) πώς κινείται η Ελληνική κοινωνία. Βλέπετε τα μνημόνια είχαν πολλά αλλά τους έλλειπε ένα ουσιαστικό συστατικό· δεν είχαν.. αίμα. Τούτο το αναφέρω, διότι ο πόλεμος ΕΧΕΙ αίμα. Στον πόλεμο δεν κινδυνεύεις να χάσεις το σπίτι σου κινδυνεύεις να χάσεις τη ζωή σου. Και αυτό ενεργοποιεί εντελώς διαφορετικούς μηχανισμούς αντίδρασης.
Τα μνημόνια, τα οποία όσο αύξαναν σε αριθμό ψηφίζονταν και από μεγαλύτερο αριθμό βουλευτών (γιατί άραγε;) κατέστρεψαν δομές της Ελληνικής κοινωνίας, χωρίς να διορθώσουν ουσιαστικά τίποτα. Και επειδή δεν εμπεριείχαν έναν κίνδυνο, όπως στον πόλεμο, ΔΕΝ ανέπτυξαν ισχυρούς μηχανισμούς ανάδρασης. Ανέπτυξαν μηχανισμούς φοβίας και αδράνειας.
Αυτήν την περίοδο επικρατεί μία αίσθηση λεγόμενης “επιστροφής στην κανονικότητα”. Είχαν φανεί αχνά τα σημάδια της από τις αρχές του 2018 και αυτό συνεχίστηκε και το 2019 και συνεχίζεται. Φυσικά και η ίδια η ζωή συνεχίζεται, φυσικά άνοιξαν και εφέτος τα σχολεία, φυσικά και το λεωφορείο θα σταματήσει στη στάση, φυσικά θα ψωνίσεις από το σούπερ μάρκετ, φυσικά το ένα, φυσικά το άλλο. Αλλά κάτι ΔΕΝ κάνεις πλέον. Θα μου πείτε “το έκανες πριν από μία δεκαετία;” Χμ… Δεν εστιάζεις πλέον στο μέλλον. Το κυρίαρχο πλέον είναι η επιβίωση σου είτε αυτή αφορά την προσωπική, οικογενειακή ή επαγγελματική σου κατάσταση. Το ζητούμενο της Ελληνικής κοινωνίας είναι να κερδίσει άλλη μία ημέρα, να διατηρήσει την υφιστάμενη κατάσταση και να περιμένει τις… επενδύσεις… Προσωπικά θεωρώ πως δεν μπορεί να υπάρξει χειρότερη μορφή αντιμετώπισης. Στα οικονομικά θα χρησιμοποιούσα τον όρο (κατ’ αναλογίαν μόνο και όχι επί της ουσίας) στασιμο-πληθωρισμό. Είσαι εγκλωβισμένος στην κινούμενη άμμο και προσπαθείς απλά να μην βυθιστείς και μόνον. Ούτε λόγος να προχωρήσεις εμπρός.
Αυτό διαισθάνομαι πως συμβαίνει (ίσως όμως κάνω και λάθος). Και γιατί με απασχολεί αυτό; Διότι η Ελληνική κοινωνία δεν είναι η πρώτη φορά, κατά την οποίαν βιώνει ανάλογες καταστάσεις… κανονικότητας. Σε πολύ χειρότερη μορφή υπήρξε μία Μικρασιατική καταστροφή, ένας διχασμός, δικτατορία, κατοχή, εμφύλιος, πογκρόμ από την Τουρκία, πολιτική αναταραχή, δικτατορία, εισβολή στην Κύπρο και πάλι μετά μνημόνια… και όλα αυτά βέβαια με κάποιες περιόδους μικρές ή μεγαλύτερης ανάπαυλας, αλλά όχι και τόσο μεγάλης… ίσως η τελευταία από τη μεταπολίτευση και την τραγωδία της Κύπρου χρονικά να είναι η μεγαλύτερη.
Πάντα εμφανίζεται κάτι επόμενο να ανακόψει την όποια πορεία προόδου. Και βέβαια δεν αποτελεί Ελληνικό φαινόμενο αυτό, αλλά δεν είναι και ο κανόνας. Αλλού εμφανίζεται μεταμφιεσμένη με διαφορετικό τρόπο, όπως με ένα ολοκληρωτικό καθεστώς… σταθερής διαρκείας, βλέπε Ισπανία (40 έτη), Πορτογαλία (50), Ανατολικές χώρες (40)… Εξαθλίωση στην ηρεμία…
Αναρωτιέμαι για το επόμενο στην Ελλάδα.
Και πού θέλω να καταλήξω.
Τώρα πρέπει να πιάσεις τον ταύρο από τα κέρατα. Και αυτό πρέπει ο καθ’ ένας μας να κάνει. Όχι παιδιά. Εγώ ΔΕΝ γουστάρω “κανονικότητα”. Δεν μου αρέσει καθόλου η λογική των προηγουμένων πως εξήλθαμε (χα!) από τα μνημόνια και των νέων πως με τις 120 δόσεις θα… σωθούμε. Όχι! Να μην σωθούμε. Να μην έλθουν επενδύσεις. Τώρα έτσι γουστάρω ΕΓΩ.
F@ck THAT Logic!
Παίξε το ίδιο παιγνίδι, αλλά ανάστροφα. Εεε;;;
