Αισθάνεσαι (-ομαι) τυχερός ρεμάλι;
Στην Αμερική είχα έναν θείο. Δεν γνωρίζω τώρα τι κάνει, ακόμα και εάν είναι στη ζωή. Αφότου πέθαναν σχεδόν όλοι από την οικογένειά μου χάθηκαν πολλές επαφές. Ο θείος μου ήταν (το αναφέρω ελπίζοντας ότι είναι ακόμα) ψυχίατρος. Αντιλαμβάνεστε τι σημαίνει γιατρός και μάλιστα ψυχίατρος στις Ηνωμένες Πολιτείες. Δεν γνώριζε Ελληνικά και δεν ήταν καν Έλληνας. Ήταν πάρα πολύ καλός και πολύ ενδιαφέρων άνθρωπος, ειδικά σε συζητήσεις ψυχιατρικής υφής· μου παραχωρούσε μάλιστα και μία Mercedes του για να μετακινούμαι άνετα στην Ουάσιγκτον (ιγώ ου βλάχους μι μερσεντε στην Ουάσιγκτουν, όξω απ΄του Καπιτώλιου μι Καζαντζίδ’ και… Ζιγκουάλα, βόϊ, βόϊ ρε τους… πού μας κατάντησαν)!
Ο θείος μου λοιπόν κατείχε νόμιμα (διότι στις Η.Π.Α. γενικώς επιτρέπεται η οπλοκατοχή) τρία όπλα. Τρία περίστροφα. Ξέρετε! Η αίσθηση του όπλου εκτός στρατεύματος είναι εντελώς διαφορετική. Στο στρατό το όπλο είναι δημόσιο αντικείμενο και φορέας… προβλημάτων για τον στρατιώτη (εν καιρώ ειρήνης). Αλλά η κατοχή όπλου ΔΙΚΟΥ ΣΟΥ δημιουργεί μία άλλη (επικίνδυνη ψυχολογικά) αίσθηση. Νομίζεις πως είσαι άτρωτος κατά μία έννοια, διότι μπορείς να απειλήσεις ή να σκοτώσεις από απόσταση. Χμ! Έγραψα από απόσταση. Ακριβώς εδώ είναι η ουσία του άρθρου.
Όταν περιεργαζόμουν και τα τρία διαφορετικά περίστροφα, το μικρότερο μου φάνηκε και το πιο ακίνδυνο (όσο ακίνδυνο μπορεί να είναι ένα όπλο). Ήταν ένα κοντόχοντρο Magnum .44 Smith & Wesson με μύλο και κοντή κάννη. Δεν θυμάμαι ακριβώς το μοντέλο. Ωστόσο ο θείος μου, μου εξήγησε:
Δεν έχει σημασία τόσο το όπλο, όσο η… σφαίρα! Διότι αυτή είναι εκείνη, η οποία τελικά σε διαπερνά. Δεν είμαι καθόλου ειδικός στα όπλα (δεν ισχύει για τους… πυραύλους) και βεβαίως γνωρίζω από τη φυσική –και όχι μόνον- πως η αποτελεσματικότητα – φονικότητα ενός όπλου δεν εξαρτάται μόνο από το μέγεθος της σφαίρας, αλλά και από την ταχύτητά της, την τροχιά της και το σημείο επαφής της με το σώμα. Με σταθερές όμως όλες τις υπόλοιπες παραμέτρους μεγαλύτερη σφαίρα, μεγαλύτερη ζημιά.
Τώρα, πώς και γιατί τα γράφω όλα αυτά;
Τα επιχειρήματα (το δίκιο, το άδικο, το κακό) στη ζωή είναι όπως ένα όπλο με τις σφαίρες του, ένα περίστροφο ας πούμε καλύτερα. Το ότι τα διαθέτεις όμως δεν σημαίνει πως είσαι και αποτελεσματικός. Πρέπει να έχεις το όπλο (την πρόθεση δηλαδή να τα αξιοποιήσεις), τις σφαίρες (τα ίδια τα επιχειρήματα προφανώς) αλλά ΚΑΙ την εσωτερική ικανότητα της τελικής απόφασης να τραβήξεις τη σκανδάλη. Άλλοι έχουν μόνο το όπλο (τις προθέσεις) αλλά δεν έχουν σφαίρες (επιχειρήματα). Άλλοι έχουν σφαίρες, αλλά δεν έχουν όπλο. Άλλοι έχουν και τα δύο αλλά δεν τραβούν τη σκανδάλη και άλλοι είτε επίσης τα έχουν όλα και το κάνουν (οι λιγότεροι) είτε δεν έχουν τίποτα και απλά λένε λόγια ή απειλούν στον αέρα (η συντριπτική πλειοψηφία).
Η αποτελεσματικότητα όμως των επιχειρημάτων τονίζω προέρχεται από το μέγεθος τους, της σφαίρας δηλαδή.
Η εμπειρία της ζωής μου μου έχει δείξει πως συνήθως εκείνοι, οι οποίοι διαθέτουν τα ισχυρότερα όπλα και τα έχουν και… γεμάτα (!) είναι πολύ επιφυλακτικοί στο να τραβήξουν τη σκανδάλη· διότι ίσως γνωρίζουν πως το χτύπημα θα είναι φονικό. Όσοι απειλούν συνήθως δεν έχουν… τίποτα στα χέρια τους. Απλά λένε πως έχουν. Αυτοί όμως εάν είχαν είναι πιθανόν να τραβούσαν ελαφρά τη καρδία τη σκανδάλη χωρίς να σκέφτονται τις συνέπειες. Είναι άλλοι, οι οποίοι έχουν είτε μόνο το όπλο είτε μόνο τις σφαίρες. Το ωραίο είναι πως όσο μεγάλη και να είναι η σφαίρα εάν την πετάξεις με το χέρι είναι λιγότερο επικίνδυνη και από μία πέτρα. Αλλά το ίδιο το όπλο είναι αρκετά βαρύ και ίσως –προσέξτε το αυτό- μπορεί να σκοτώσει με τον τρόπο του, ειδικά εάν σε σημαδέψουν στο κεφάλι. Άρα τελικά, το πιο επικίνδυνο είναι ένα όπλο ΧΩΡΙΣ σφαίρες (οι προθέσεις δηλαδή, χωρίς επιχειρήματα) αλλά με το ίδιο θανατηφόρο αποτέλεσμα.
Α! Και μία μικρή λεπτομέρεια! Μετράτε τις σφαίρες και όταν τις ρίχνετε και όταν τις δέχεστε (εάν επιζήσετε). Συνήθως τα ωραιότερα συμβαίνουν όταν ο μύλος είναι πεντάσφαιρος ή εφτάσφαιρος και έχετε κάνει λάθος στο μέτρημα και νομίζετε πως είναι εξάσφαιρός! Χα! Η τελευταία σφαίρα είναι η καθοριστική, είτε υπαρκτή είτε ανύπαρκτη!
Και τότε να αναρωτηθείτε:
Do You (I) Feel Lucky Punk?
Αισθάνεσαι (-ομαι) τυχερός ρεμάλι;
Σημ. Ο τίτλος προέρχεται από την ταινία του Βρώμικου Χάρρυ και δείτε σε 75 δευτερόλεπτα οπτικοποιημένα τα παραπάνω! Γουστάρω… ρεμάλια!
