Dans Le Noir (Στο Σκοτάδι) είναι το όνομα ενός εξαιρετικά ενδιαφέροντος εστιατορίου στο Παρίσι. Στην περιοχή πλησίον του Μουσείου Πομπιντού, το εστιατόριο αυτό είναι κυριολεκτικά μέσα στο σκοτάδι (εξ’ ου και το όνομά του). Οι πελάτες οδηγούνται από “τυφλούς” περιποιητές στα τραπέζια τους και αφήνονται να απολαύσουν τις εξαίσιες γεύσεις και μυρωδιές μόνο με τις δευτερεύουσες (κατά μία έννοια) αισθήσεις τους!
Λόγω της έλλειψης πληροφοριών από την όραση και τον εγκέφαλο (και την λογική) αφήνεσαι στην χάρη των αισθήσεων της γεύσης και της όσφρησης. Τίποτα άλλο…
Αποτελεί μοναδική εμπειρία και σε έναν βαθμό “επικίνδυνη” (όχι, με την έννοια του κινδύνου αλλά θα το εξηγήσω παρακάτω αυτό).
Ο σεφ Olivier Romain θα φροντίσει για τα υπόλοιπα.
Σημειώνω πως οι τιμές κυμαίνονται μεταξύ 49 και 79 ευρώ το άτομο, (50 ευρώ a la carte), αρκετά χαμηλότερα από τα κορυφαία Le Pre Catelan των 110 έως 280 (220) ευρώ ή το Pierre Gagnaire των 115 έως 290 (300) ευρώ κατά άτομο.
Δεν τολμώ βεβαίως να σκεφθώ κάτι ανάλογο ή αντίστοιχο σε Ελληνική… ψησταριά ή οβελιστήρια ή επί το Γαλλικότερον… σουβλακερί!
Αλλά ας μην το διακωμωδώ Το πνεύμα μου και εκείνο, το οποίο επιθυμώ να επισημάνω είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από τα εστιατόρια. Ελπίζω να ενέπνευσα και μία επιχειρηματική ιδέα σε ευφυείς τολμηρούς!
Η ιδέα, η οποία κρύβεται πίσω από το Dans Le Noir είναι πολύ βαθύτερη από την πανδαισία γεύσεων. Είναι η απομόνωση ενός συστατικού του εστιατορίου και η παράβλεψη κάθε άλλου.
Δεν γνωρίζετε την διακόσμηση του χώρου, δεν βλέπετε τα πρόσωπα των περιποιητών, δεν έχετε οπτική αντίληψη των πιάτων, δεν γνωρίζετε φυσικά ποια ή ποιος συντρώγει μαζί σας στο διπλανό τραπέζι, αλλά ούτε και γνωρίζει κανείς εάν είσαστε εκεί και με συνοδεία τίνος, άρα απογυμνώνονται τα πάντα…
Αναγκάζεστε (και σας το επιβάλλουν) να αντιμετωπίσετε την αλήθεια!
Και η αλήθεια ενός εστιατορίου είναι οι γεύσεις του!
Δεν υφίσταται καμία κοινωνική σύμβαση, κανένα δήθεν ενώ ταυτόχρονα απογυμνώνεστε ΚΑΙ εσείς. Διότι εάν το κρασί, το οποίο σας σερβίρουν είναι εξαιρετικό αλλά δεν βλέπετε την ετικέτα, τότε μπορεί να αναγκαστείτε να παραδεχθείτε πως το φθηνό της πλαστικής μποτίλιας των 2,50 ευρώ είναι ίσως πολύ ανώτερο των 35 ευρώ…
Διότι, τότε θα εξαναγκαστείτε να παραδεχθείτε την αλήθεια των γεύσεων!
Μπορεί στο Dans Le Noir να μην έχετε δειπνήσει ποτέ, αλλά ούτε και στην πραγματική σας ζωή ζείτε μέσα στο σκοτάδι.
Όλα είναι τόσο φωτεινά, τόσο φαινομενικά ξεκάθαρα στην όραση και την λογική σας, ώστε απομακρύνεστε του θεμελιώδους ερωτήματος, το οποίο θα έπρεπε στυγνά να σας απασχολεί!
Εδώ διαφαίνεται η φοβερή επικινδυνότητα (όπως προανέφερα) της αλήθειας του Dans Le Noir.
Μέσα στο σκότος και ΟΧΙ ΣΤΟ ΦΩΣ μπορείτε να διαπιστώσετε την αλήθεια!
Ως ένα πρώτο πολύ πεζό παράδειγμα ας αναφέρω μία… καρέκλα! Είναι κορυφαίας αισθητικής και σχεδίασης, επώνυμης επίσης κορυφαίας φίρμας, ενώ τα υλικά και οι μηχανισμοί της άψογα, η επένδυση της από δέρμα, αλλά το βασικό ερώτημα, το οποίο πρέπει να απαντηθεί (για μία καρέκλα) είναι:
“Είναι απολύτως αναπαυτική και με ξεκουράζει ή όχι”;
Εάν ένα κατάστημα επίπλων διέθετε ένα σκοτεινό δωμάτιο με καρέκλες και καθόσασταν σε κάθε μία χωρίς να βλέπετε τίποτα άλλο, τότε θα επιλέγατε την αναπαυτικότερη καρέκλα! Αλλά το ΦΩΣ σας εμποδίζει να δείτε την αλήθεια! Ενώ στο ΣΚΟΤΟΣ ποτέ δεν λαθεύετε!
Και όχι μόνον αυτό αλλά απογυμνώνεστε και απελευθερώνεστε από τις συμβάσεις και εσείς!
Κι ακόμα ένα άλλο ακόμα υλικό παράδειγμα τα αυτοκίνητα. Πολυτελέστατο με θαυμάσιο εξοπλισμό και ευκολίες, αλλά στην στροφή απογυμνωμένο θα είναι σταθερό; Και όταν αγοράζετε αυτοκίνητο προφανώς ΔΕΝ αγοράζετε στερεοφωνικό συγκρότημα, ούτε δερμάτινο σαλόνι.
Επιλέγω να σταματήσω το άρθρο στα υλικά… Εάν το συνεχίσω στα μη υλικά ίσως μετατραπεί σε κάτι (πολύ έως πάρα πολύ) επώδυνο. Τα μη υλικά είναι τα προσωπικά, τα πολιτικά, η ιδεολογία, στάσεις ζωής, η ευτυχία, η ίδια μας η ζωή.
Διότι εκεί θα σας εξαναγκάσω (προφανώς η δοκιμασία ισχύει ΚΑΙ για εμένα) να αποβάλλετε κάθε λογική σκέψη και να εισέλθετε στον Κόσμο του Σκότους αλλά και της μοναδικής αλήθειας.
Και κλείνω καταλήγοντας σε ένα κατά τη γνώμη μου συνταρακτικό συμπέρασμα:
Το σκοτάδι δεν το φοβόμαστε γιατί δεν βλέπουμε. Το φοβόμαστε, διότι μας αποκαλύπτει τις πραγματικές αλήθειες, τις οποίες εάν αντιμετωπίσουμε ίσως δεν μπορέσουμε να αντέξουμε.
Το έγραψα και σε προηγούμενο, πολύ πρόσφατο άρθρο μου (Μία Πανανθρώπινη Φωτογραφία):
Το ΚΑΚΟ και το ΨΕΥΔΟΣ καλύπτονται από λαμπρό φως προκειμένου να εξαφανίζουν τις σκιές, μέσω των οποίων αναγνωρίζουμε τα σχήματα!
Αναζητείστε επίμονα το ΣΚΟΤΟΣ!
