Ο τίτλος παραπέμπει, όπως αντιλαμβάνεσθε στα περίφημα capital controls του 2015. Και όταν μία κυβέρνηση αποφασίζει να επιβάλει οποιαδήποτε controls, να περιμένετε πως πολύ δύσκολα θα αρθούν. Κι εδώ ακριβώς είναι το σημείο, στο οποίο θα ήθελα να εστιάσω. Ο ιός, οτιδήποτε και εάν είναι αποτελεί ένα ζήτημα. Υποθέτω πως οι ειδικοί ιατροί συμβουλεύουν ορθώς τις κυβερνήσεις τους και τίθενται όλοι αυτοί οι περιοριστικοί όροι. Αλλά ανησυχώ ιδιαιτέρως μη εμπιστευόμενος καθόλου τις κυβερνήσεις, πως ο πειρασμός είναι μεγάλος και μπορεί να ευρεθούμε στο κατώφλι ολοκληρωτικών καθεστώτων.
Δεν τολμώ να σκεφτώ τι θα συνέβαινε εάν στην Ιταλία ήταν ο Μπενίτο Μουσολίνι στην εξουσία και εμφανιζόταν ένας ιός. Και εκπλήσσομαι από την παράλογη απόφαση αποκλεισμού των αεροπορικών πτήσεων και το ενδεχόμενο κήρυξης των Ηνωμένων Πολιτειών σε κατάσταση εθνικής καταστροφής.
Όλα έχουν τα όριά τους.
Αλλά φαίνεται πως ο ιός αυτός αποτελεί μία θαυμάσια δικαιολογία (και θείο δώρο) περιορισμού των δημοκρατικών δικαιωμάτων, τα οποία πολύ ευχαρίστως θα υιοθετήσουν πολλές κυβερνήσεις. Ο πραγματικός ιός τελικά είναι αυτός της Βόρειας Κορέας και είναι ο επικινδυνέστερος όλων. Το όνομά του: Κιμ Τζονγκ-ουν (ο παρανοϊκός δικτάτωρ του εν λόγω κράτους) και μάλλον όλοι οι υπόλοιποι αρχηγοί κυβερνήσεων τον φθονούν. Και ο Coronavirus τους παρέχει την ευκαιρία να τον μιμηθούν.
