Το σκληρό Brexit μου φέρνει στο νου την Μπριζίτ Μπαρντό. Και τα δύο… ατάλαντα αλλά πολύ κερδοφόρα. Η Μπαρντό έφερνε στην Γαλλία τόσο συνάλλαγμα, όσο και η αυτοκινητοβιομηχανία Renault (Ρενώ), ενώ το Brexit δημιουργεί πολιτικές καριέρες σε ατάλαντους. Παρεμπιπτόντως η άποψή μου (με την σκηνοθετική μου ιδιότητα) για τη συγκεκριμένη, όσον αφορά την ηθοποιία της είναι η χειρότερη. Εάν βεβαίως θυμηθώ και τις δηλώσεις υποστήριξης της προς τη Μαρίν Λε Πεν τότε good wines (καλά κρασιά)!
Η ουσία ποια είναι;
Όσοι ασχολούνται με πολιτικές διαπραγματεύσεις γνωρίζουν πως στη συντριπτική τους πλειοψηφία καταλήγουν σε συμφωνία ένα λεπτό πριν τη λήξη της προθεσμίας. Θυμηθείτε τα… μνημόνια, τα οποία εάν δεν ψηφίζονταν θα καταστρεφόταν η Ελλάδα και ως δια μαγείας όλοι πείθονταν την ώρα της ψηφοφορίας, όπως επίσης και τις διαπραγματεύσεις των εργατικών συνδικάτων (παντού). Ακραία ρητορική αλλά προσυμφωνημένο αποτέλεσμα, δημιουργία αγωνιώδους κατάστασης και στο τσακ η επίτευξη συμφωνίας για την οποίαν όλοι “αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν”. Πρέπει να ζήσουν βλέπετε και οι πολιτικοί ή οι συνδικαλιστές ή όποιοι άλλοι… Και μέσα στη δημιουργία τεχνητού φόβου κάποιοι άλλοι χτίζουν περιουσίες.
Το σκληρό Brexit έχει όπως και η Brigitte Bardot πλούσιο μπούστο και καμπύλες αλλά από ηθοποιία μηδέν. Είναι τόσο άτεχνο. Και εάν είσαστε αρκετά προσεκτικοί θα διαπιστώσετε (αυτή είναι εντελώς υποκειμενική άποψη) πως το σκληρό Brexit είναι προς σημαντικό όφελος της Αγγλίας. Μέχρι της 31 Οκτωβρίου, υποθέτω του… 2019 θα επιδιώξει να εκμεταλλευθεί κάθε σημείο στίξης της συμφωνίας και –επίσης εκτίμησή μου- θα το επιτύχει. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι σε πολύ μειονεκτική θέση και όχι η Αγγλία, της οποίας ως γνωστόν η διπλωματία συναγωνίζεται την πονηρότερη αλεπού και βρίσκει τρόπους και όσα δε φτάνει δεν τα κάνει κρεμαστάρια, αλλά βάζει άλλους να της τα φτάνουν.
Σας θυμίζω από ιστορικής απόψεως πως η διώρυγα του Σουέζ κατασκευάστηκε με Γαλλικά κεφάλαια και από τους Γάλλους, αλλά οι Άγγλοι την εκμεταλλεύθηκαν. Το ίδιο συνέβη και κατά τη διάρκεια του Β΄ ΠΠ. Όχι πως δεν πολέμησαν –κάθε άλλο- αλλά δείτε πόσοι από τις αποικίες της συνεισέφεραν στη νίκη κατά του ναζισμού.
Ειλικρινά δεν περπατώ στους διαδρόμους του Whitehall (Whitehall είναι ο δρόμος, αλλά μεταφορικά το αναφέρω και για το κτίριο του Foreign Office) και βεβαίως δεν γνωρίζω τι ακριβώς διαμείβεται στο εσωτερικό του.
Εν κατακλείδι: ό,τι συμβεί θα είναι προς όφελος της Αγγλίας. Χωρίς συμφωνία θα είναι ιδιαίτερα ωφελημένη ενώ με συμφωνία θα έχει καταφέρει να αποκομίσει τόσα οφέλη, χωρίς να δώσει σχεδόν τίποτα από τους δειλούς Ευρωπαίους της Γερμανοκρατούμενης (και ως εκ τούτου εγγενώς μίζερης και αποτυχημένης) υποτίθεται Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πώς να το κάνουμε; Θέλει ιδιαίτερη τέχνη να χάσεις δύο παγκοσμίους πολέμους και να στιγματίσεις αιώνια το όνομά σου με ένα αισχρό Ολοκαύτωμα…
Συνεπώς απολαύστε τα κάλλη της Brigitte Bardot και μην ασχολείστε με την (ανύπαρκτη) υποκριτική της τέχνη και το… Brexit!
https://www.cohen.gr/new/articles/social-politics/4805-brexit-brigitte-bardot
