Η δημιουργία μίας “κακής τράπεζας”, όπως προτείνει ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, αλλά και άλλοι οικονομολόγοι διεθνώς είναι μία “πολύ ωραία ιδέα”! Μία θαυμάσια ιδέα να αποποιείσαι τις ευθύνες και να τις φορτώνεις στους άλλους, ενώ ταυτοχρόνως διαχωρίζεις και την κοινωνία σε “καλή” και “κακή”.
Είναι ακριβώς το ίδιο, όπως όταν σκουπίζοντας σηκώνεις το χαλί και σύρεις τις σκόνες από κάτω του (τετριμμένο, αλλά πολύ παραστατικό). Οι… σκόνες παραμένουν κάτω από το χαλί! Επιπλέον, όπως έχω πολλές φορές τονίσει το δάνειο ενέχει συνυπευθυνότητα. Ως εκ τούτου η αποποίηση των ευθυνών της μίας εκ των δύο πλευρών δημιουργεί ουσιώδη ζητήματα.
Σύμφωνοι όμως, αυτές είναι οι υφιστάμενες καταστάσεις, οι οποίες δεν σημαίνει πως είναι και σωστές. Προέκυψαν και ακολουθούνται με κατά κάποιο αυτοματοποιημένο τρόπο. Θα πρότεινα λοιπόν να δημιουργηθεί και μία άλλη τράπεζα, αυτή των Bad People. Γιατί όχι; Ο διαχωρισμός της κοινωνίας και ένα τμήμα της να μετατρέπεται σε… bad ενώ το άλλο είναι… good καταδεικνύει πως τα πράγματα πρέπει θεμελιωδώς να αλλάξουν. Διότι τι μπορεί να εμποδίσει κάποιον να θεωρήσει και αυτή την εκδοχή; Ίσως να είμαι ένας από αυτούς στην προκειμένη περίπτωση, εάν το δούμε με αυτόν τον τρόπο.
Τα γράφω όλα τα προηγούμενα, διότι περισσότερο από ποτέ και μάλιστα ειδικά τώρα την περίοδο της πανδημίας αποκαλύπτονται οι δομικές ανεπάρκειες του υφιστάμενου οικονομικού συστήματος αλλά και των συνθηκών, οι οποίες το δημιούργησαν. Και εν τέλει είναι παρωχημένες. Απαιτούνται γενναίες τομές και αλλαγή νοοτροπίας από όλα τα μέρη. Απαιτείται αλλαγή του τρόπου σκέψης. Κινούμαστε σε περιβάλλον άμμου και προσπαθούμε να τρέξουμε με βατραχοπέδιλα.
Και οι ανεπάρκειες των προσώπων είναι ακόμα περισσότερο εμφανείς. Και μην χαρακτηρισθεί το προηγούμενο τόσο… επαναστατικό. Πολλών το “καλό” βλέπω ακόμα και εκείνων, οι οποίοι προτείνουν αυτές τις ιδέες. Διότι απλούστατα… συσπειρώνεις τη μία εκδοχή και στοχοποιείς τη δεύτερη. Και κάποια στιγμή μπορεί να μην είναι τόσο σαφές σε ποια θα θέλεις να ευρίσκεσαι. Ή για να το γράψω καλύτερα…
Η κοινωνία πρέπει να αντιμετωπίζεται ως σύνολο με σκοπό την πρόοδο, η οποία θα διαχυθεί σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο τμήμα της και όχι με διαχωρισμούς. Διότι επαναλαμβάνω: όταν διαχωρίζεις μπορεί και να… διαχωριστείς.
