(πολύ χρήσιμα αυτήν την περίοδο)
-1. “Όλβιος όστις της ιστορίας έσχε μάθησιν”
Είναι ευτυχής εκείνος, ο οποίος απέκτησε γνώση της ιστορίας, όπως αναφέρει ο Ευριπίδης. Με την πλημμυρίδα των ανιστόρητων, οι οποίοι επιθυμούν να έχουν λόγο στα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα ή/και να κυβερνήσουν, μάλλον δυστυχείς είναι εκείνοι, οι οποίοι γνωρίζουν ιστορία. Και ακόμα δυστυχέστεροι, όσοι ευρεθούν υπό την εξουσία των προηγουμένων.
-2. “Άρχε σαυτού μηδέν ήττον των άλλων”
Ο Ισοκράτης συμβουλεύει τον Νικοκλέα πρωτίστως να είναι κυρίαρχος του εαυτού του, ως άρχων και κατόπιν να επιζητά την κυριαρχία επί των υπηκόων του. Επίσης να υποβάλλεται στους αυτούς περιορισμούς, όπως τους επιβάλλει και στους υπηκόους του. Τι; Δεν το γνωρίζατε;
-3. “Κρείττον σιωπάν ή λαλείν ματαίως”
Θείον δώρο κατά τον Δημόκριτο η ομιλία και η γλώσσα. Αλλά η χρήση της οφείλει να είναι λελογισμένη. Οι αλαλαγμοί, οι οποίοι βαθμιαίως αντικαθιστούν την ορθή σκέψη, η εκθείαση του ανάγωγου ως προσόντος σε συνδυασμό με την πλήρη άγνοια οδηγούν στην παράνοια και εκείνους, οι οποίοι ομιλούν και εκείνους οποίοι ευμενώς τα ακούν.
“Αργυρό το μίλημα” αλλά “χρυσό το σώπα”.
