Πως κρίνω τώρα μία δική μου συμβουλή ως πολύ …σπουδαία αποτελεί ένα θεμιτό ερώτημα από την πλευρά σας… Αλλά ειλικρινά αυτό το οποίο θα γράψω και το πιστεύω και το εφαρμόζω ο ίδιος τόσο ευλαβικά, ώστε ας μου επιτραπεί ο (απαράδεκτος) δημοσιογραφικός χαρακτηρισμός περί σπουδαιότητος.
Κανόνας 1:
Οτιδήποτε επιθυμούμε πραγματικά (από υλικής απόψεως εννοώ) κοστίζει πάντα (μα …πάντα) περίπου 33% περισσότερο απ΄ όσο είτε μπορούμε είτε είμαστε ψυχολογικά διατεθειμένοι ή ακόμα και ικανοί να πληρώσουμε…
Είναι εκπληκτική η ισχύς αυτού του κανόνα. Το αυτοκίνητο, το οποίο σας αρέσει κοστίζει 33,500 ευρώ, ενώ ένα εξ΄ ίσου σχεδόν καλό με επίσης πάρα πολλά προσόντα κοστίζει 25,000 ευρώ· δεν είναι όμως αυτό, το οποίο πραγματικά θέλετε…
Κανόνας 2:
Ο κανόνας 1 ισχύει ανεξαρτήτως αντικειμένου, κόστους ή οικονομικής μας κατάστασης.
Είτε αφορά έναν μαρκαδόρο, είτε ένα ακριβό ακίνητο, είτε έχετε πολλά χρήματα είτε όχι ο προηγούμενος κανόνας έχει δημιουργηθεί για να “ταλανίζει” τους ανθρώπους!
Ακόμα και εάν μπορείτε να αγοράσετε ένα εκπληκτικό ακίνητο με 5 εκ. ευρώ, το ακριβώς δίπλα, το οποίο είναι και αυτό, το οποίο πραγματικά θέλετε και σχεδόν το ίδιο θα κοστίζει 6,65 εκ ευρώ! Ή εάν πρόκειται για μία θαλαμηγό των 50 μέτρων να είστε σίγουροι πως ισχύει ακριβώς το ίδιο. Η “άλλη” των 44,5 μέτρων σας τρελαίνει και κοστίζει και 33% παραπάνω…
Κανόνας 3:
Οι προηγούμενοι κανόνες δεν μεταβάλλονται καθόλου αναφορικά με την χρονική στιγμή.
Ο χρόνος φαίνεται δεν ήταν στον σχεδιασμό του φοβερού αυτού κανόνα… Δεν πρόκειται να υπάρξει “ευκαιρία” σε αυτό, το οποίο θέλουμε… Θα πρέπει ακόμα και εάν το σχεδόν παρόμοιο αντικείμενο να κοστίζει 40% λιγότερο εμείς πάλι να πρέπει να πληρώσουμε το αρχικό νούμερο για αυτό, το οποίο πραγματικά θέλουμε…
Άμεση συνέπεια της προηγούμενης πρότασης είναι πως το αγοράζουμε και δεν περιμένουμε… (πολλές φορές το χάνουμε λόγω της αναβλητικότητάς μας)…
Ειλικρινά σας το αναφέρω δεν μπορώ να θυμηθώ ούτε μία φορά κατά την οποία να μην ίσχυσε στην ζωή μου αυτός ο κανόνας… Μα ούτε μία…
Τι κάνουμε σε αυτή την περίπτωση; Η απάντησής μου είναι εντελώς σαφής και ξεκάθαρη:
Αγοράζουμε αυτό, το οποίο πραγματικά θέλουμε και όχι αυτό το οποίο είναι “σχεδόν” παρόμοιο με 33% χαμηλότερη τιμή.
Σε αυτό είμαι απόλυτος!
“Αυτό”, το οποίο περιγράφεται με την “επικίνδυνη” λέξη “σχεδόν” κάνει την τεράστια διαφορά… Είναι μάλιστα αυτό, το οποίο ψυχολογικά σε ανεβάζει τόσο πολύ, ώστε μετά από λίγο το επιπλέον 33% να σου φαίνεται “τίποτα”…
Το ίδιο όμως αισθάνονται και οι υπόλοιποι και το προϊόν, το οποίο αγόρασες διατηρεί μονίμως την αξία του και την διαφορά τιμής από τα “σχεδόν” παρόμοια και πρακτικά ποτέ δεν χάνεις…
Χρειάζεται όμως μία ιδιαίτερη τόλμη και όχι (λογική) αλλά καρδιά για να αποφασίσεις…
Εάν σταματούσα εδώ θα ήταν μία απλή “συμβουλή”, αλλά όχι επιχειρηματική. Προχωρώ λοιπόν ένα βήμα παραπέρα. Οικονομοτεχνικά, αυτή η μικρή φαινομενικά διαφορά στα χαρακτηριστικά, αλλά τεράστια στην τιμή (+33%) αποδεικνύεται στην πράξη πως εμπεριέχει και μία (συνήθως πολύ περισσότερη από το επιπλέον 33% της τιμής) υπεραξία (είτε αυτή λέγεται ποιότητα, είτε όνομα, είτε θέση είτε …οτιδήποτε) και συνεπώς η παραπάνω απόφαση αποτελεί και μία σοφή επιχειρηματική κίνηση…
Πιστέψτε με όμως αξίζει και με το (πολύ) παραπάνω…
