Σήμερα το απόγευμα έλαβα το παρακάτω e-mail από τη Βουλγαρία, μαζί με το δίπλωμα:
Dear Tefkros Sakellaropoulos,
Congratulations for your movie ““What I have been taught by the city of Patras” & “How can you change your past””. We were truly impressed by its powerful message and artistry.
Kind regards,
Golden FEMI Film Festival
Και σε μετάφραση:
Συγχαρητήρια για την ταινία σας “”Τι μου δίδαξε η πόλη της Πάτρας” & “Πώς μπορείς να αλλάξεις το παρελθόν σου””. Εντυπωσιαστήκαμε πραγματικά από το δυνατό μήνυμα και την καλλιτεχνική της διάσταση.
Με εκτίμηση,
Golden FEMI Film Festival
Δεν έφτασε στον τελικό, ούτε στα ημιτελικά, έφτασε όμως στα… προημιτελικά (στην τελική τετράδα δηλαδή).
Το 2018 όταν παρουσιάστηκε η πρώτη του εκδοχή έτυχε θερμής υποδοχής από τα τοπικά μέσα. Και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε ποτέ, διότι συνηθίζουμε να διατεινόμαστε πως μόνο στο εξωτερικό υπάρχει αναγνώριση και διάφορα άλλα. Όχι! Εδώ με τίμησαν με την αρθρογραφία τους δημοσιογράφοι, οι οποίοι το παρακολούθησαν (και στα σχόλια παραθέτω δύο δημοσιεύσεις, τις οποίες σίγουρα γνωρίζω – και δημοσιεύτηκε μεγάλη αναφορά και στην έντυπη έκδοση της εφημερίδας “ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ”).
Δυστυχώς με την δεύτερη επανέκδοση των 56 λεπτών και τη συμμετοχή στα διάφορα φεστιβάλ έπρεπε να διαγραφεί από το κανάλι μου και τη δημόσια θέαση. Το καλοκαίρι ελπίζω να το παρακολουθήσουμε στον υπαίθριο χώρο των Γραμμών Τέχνης.
Παραθέτω και το τότε σημείωμα, το οποίο συνόδευε την ταινία:
Έμεινα κατάπληκτος όταν διαπίστωσα πως σε μία από τις σκοτεινότερες περιόδους της ανθρωπότητας και εννοώ στην Ναζιστική Γερμανία (1933-1945) κανείς δεν έγραψε τίποτα! Και όχι μόνον αυτό:
Κανείς δεν δημιούργησε τίποτα!
Είναι κυριολεκτικά απίστευτο και με άφησε άφωνο. Αντιθέτως στην πολύ θλιβερή περίοδο της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης (1919-1933) στην ίδια χώρα η δημιουργικότητα οργίασε.
Δεκατέσσερις Γερμανοί επιστήμονες, καλλιτέχνες, άνθρωποι των Γραμμάτων τιμήθηκαν με το πολύτιμο βραβείο Νόμπελ.
Ο κινηματογράφος έδωσε αριστουργήματα, η ζωγραφική, η αρχιτεκτονική, οι τέχνες έλαμψαν…
Θεώρησα λοιπόν πως το σπουδαιότερο μέλημά μου μέσα σε μία πολύ δύσκολη και επίσης θλιβερή περίοδο της σύγχρονης Ελληνικής ιστορίας, το μόνο, το οποίο δεν θα έπρεπε να χάσω ήταν την ικανότητά μου να δημιουργώ!
Τις μακρινές ημέρες και νύχτες της εξαναγκαστικής απραξίας με όλα μου τα προβλήματα και τις πιέσεις προσπαθούσα πολύ σκληρά να βρίσκω τρόπους να μην καταπέφτω και να δημιουργώ.
Ένα από τα πολλά δημιουργήματα αυτής της περιόδου είναι και το ντοκυμανταίρ οπτικοποιημένο αρθρογράφημα μου (visualized arthrogram) για την Πάτρα.
Αυτό με δίδαξε η Πάτρα με τον τρόπο της!
Tο… περίεργο trailer, αλλά αυτό ένοιωσα πως θα απέδιδε καλύτερα το πνεύμα του ντοκυμανταίρ.
