Τεύκρος Σακελλαρόπουλος – Conceptual Cinematography

Ευτυχισμένη Άγνοια

Απόψε το απόγευμα είδα κάποια περιστέρια στο παράθυρο και το συσχέτισα εντελώς συμπτωματικά με μία έκφραση , την οποία μου ανέφερε προχθές το πρωί στη ροή της συζήτησής μας ένας εξαίρετος φίλος και συνεργάτης μου:

“Ευτυχισμένη Άγνοια”… Τι ωραία έκφραση!

Είναι μάλλον η πλέον ακριβής έκφραση για τα τεκταινόμενα. Να μην αντιλαμβάνεσαι τι συμβαίνει γύρω σου και τούτο από άγνοια. Βέβαια η λέξη “άγνοια” πολύ εύκολα μπορεί να αντικατασταθεί με την λέξη “αδιαφορία” και με μία ακόμα περισσότερη σκληρή, η οποία συνδυάζει με ευφυή τρόπο την τέχνη της γραφής με κάποιο όργανο του ανδρικού σώματος… (Αλήθεια, τώρα σκεπτόμενος αυτή την έκφραση, αναρωτιέμαι ποια θα ήταν η αντίστοιχη στην αρχαία Αίγυπτο, όταν η γραφή αποτυπωνόταν με… γραφίδες)!

Αλλά να μην επεκταθώ περισσότερο εδώ. Η ευτυχισμένη άγνοια είναι αντίστοιχη και με την “μακαριότητα της ελπίδας”, ότι θα αλλάξουν τα όποια πράγματα από μόνα τους… Ναι τα πράγματα αλλάζουν από μόνα τους αλλά φυσικά μόνο όταν είσαι σε αρμονία μαζί τους μπορείς να ευελπιστείς προς θα είναι προς το καλύτερο. Προσέξτε εδώ τη σημασία της λέξης “αρμονία”.

Η έννοια της “ελπίδας”, όπως αυτή αποτυπώνεται είναι μία άκρως απαισιόδοξη, μοιρολατρική και βλακώδης αντίληψη, η οποία πολύ εύκολα σε καταστρέφει. Ελπίδα χωρίς ευφυΐα και δράση δεν μπορεί να υπάρξει…

Η “αισιοδοξία” επίσης, όπως έχω πολλάκις αναφέρει στο παρελθόν, νοείται ως η ακριβής αντίληψη της πραγματικότητας και η εστίαση στα ελάχιστα ενδεχομένως εκείνα στοιχεία, τα οποία μπορούν να ανατρέψουν την όποια δυσμενή κατάσταση. Επ’ ουδενί δεν μπορεί να είναι κάποιος “αισιόδοξος” χωρίς το προηγούμενο. Άλλωστε είναι “μοιρολάτρης” ή ακόμα χειρότερα “χαζοχαρούμενος”.

Αλλά το χειρότερο από όλα είναι η “βαθμιαία” εξοικείωση με την ασχήμια, την αθλιότητα, την παράνοια και την γελοιότητα. Αυτό οδηγεί στην αποχαύνωση και σε ότι άλλο συνεπάγεται. Μετά από κάποιο διάστημα συνηθίζεις στα σκουπίδια, ώστε να νομίζεις ότι αυτό είναι το “φυσιολογικό”. Τα περιστέρια ειδικά με την παροιμιώδη… “καθαριότητά” τους γνωρίζετε τι σκέψεις προκαλούν… και όσο και εάν για τα ίδια αυτό είναι το φυσιολογικό, ΔΕΝ είναι για τον άνθρωπο.

Στην Ελλάδα έχω την εντύπωση πως πολλοί ζουν μέσα στην ευτυχισμένη άγνοια όπως τα περιστέρια της φωτογραφίας, τα οποία δεν αντιλαμβάνονται πως κάποιος τα παρακολουθεί πολύ στενά και με άγνωστο προς αυτά σκοπό. Όταν το αντιληφθούν θα είναι όμως “πολύ αργά για δάκρυα Στέλλα”…

Ίσως ενδιαφέρει και άλλους... (κοινοποιείστε)