Σήμερα δεν “γύρισα” καμία σούβλα… Βρήκα όμως αυτές τις ημέρες πολύ χρόνο να “γυρίσω” κάποια pixels (!) ταινίας! Βλέπετε η γλώσσα δεν προσαρμόζεται τόσο γρήγορα όσο κάποιες εξελίξεις και η ταινία (φιλμ) ανήκει στο παρελθόν…
Εκτός από αυτό το “γύρισμα” είχα τον χρόνο να ξαναδώ μερικές πολύ καλές ταινίες…
Μία εξ’ αυτών (τρίωρης διάρκειας και συνεπώς δύσκολη στο να ειδωθεί δια μιας) ήταν και ο Δρ. Ζιβάγκο… του πολυαγαπημένου Бори́с Леони́дович Пастерна́к (Boris Pasternak)… Την συγκεκριμένη την πρωτοείδα στον κινηματογράφο κατόπιν έντονης παρότρυνσης της μητέρας μου… Τρείς ώρες ταινία δεν ήταν –νόμιζα- και το καλύτερο, αλλά… Πρέπει να ήμουν 15 έως 17 ετών και θυμάμαι ακόμα μέχρι και την θέση και τον συγκεκριμένο κινηματογράφο (αίθουσα) προφανώς!
Την είδα άλλη μία φορά στα 33 μου περίπου και την είδα χθες και σήμερα στα… 51 μου!
Δηλαδή μία φορά ανά… 18 χρόνια! Συνεπώς προβλέπω να την δω ακόμα τουλάχιστον άλλες… τρείς φορές (μην με κατηγορήσετε για την αισιοδοξία μου, αλλά όσο μεγαλώνω η ζωή αποκτά περισσότερο ενδιαφέρον και έχω τόσα να κάνω, ώστε σκέφτομαι εάν πρέπει και να… πεθάνω)! Φυσικά και αστειεύομαι• θα την δω… τέσσερεις φορές ακόμα!
Γιατί τώρα τα γράφω όλα αυτά;
Η Ρωσική Επανάσταση και τα όσα διημείφθησαν μου προκαλούσαν πάντοτε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον… Η Ρωσία έχει κάποιες μεγάλες ιδιαιτερότητες και αξίζει κάποιος να την μελετήσει σε βάθος… Έχω και κάποιους δεσμούς… Αλλά αυτή είναι η αφορμή… Ο λόγος σε συνδυασμό με την ταινία του Δρ. Ζιβάγκο τώρα…
Δυό λόγια για την ίδια την ταινία…
Είναι αλήθεια πως το romance, το οποίο διανθίζει την υπόθεση μαζί με την σχετικά γλυκανάλατη –πλέον- μουσική της δεν με εκφράζει πλήρως… Τα γεγονότα πολύ περισσότερο όμως…. (Για την φωτογραφία δεν μπορώ να γράψω λέξη… Όνειρο). Αλλά πάντα προβληματίζομαι για μερικά θέματα…
Το πρώτο είναι πως ανεξαρτήτως πολιτικής κατεύθυνσης και συνθηκών κάποιος “βγάζει” πάντα τον πραγματικό του εαυτό. Οι μεγάλες ιδέες, το οράματα, οι θεωρίες δεν έχουν κανένα νόημα όταν λείπει κυρίως το ήθος… και σε δεύτερο βαθμό η παιδεία (και δεν αναφέρομαι στην μόρφωση εδώ)… Αυτή είναι μία μεγάλη παρανόηση και ταυτόχρονα παγίδα, στην οποία ο μη έμπειρος της ζωής μπορεί εύκολα να πέσει… Γι’ αυτό εμπιστεύομαι (και συνεννοούμαι) καλύτερα με τα γνήσια… ρεμάλια αγαπητοί μου φίλες και φίλοι… Απωθούμαι από τα περιτυλίγματα… Μην ξεχνάτε πως τα μεγαλύτερα εγκλήματα της ανθρωπότητας διαπράχθηκαν από “ιδεαλιστές” με περίτεχνο (;) λόγο…
Μία ωραία εξωτερική βιτρίνα δεν πρέπει να ξεγελά… Το εσωτερικό μετρά…
Το δεύτερο έχει να κάνει με τις αλλαγές στη ζωή του ανθρώπου. Πριν από κάποια χρόνια για κάποιο διάστημα έμενα σε ένα σπίτι, δίπλα στο οποίο ήταν μία στέγη απόρων και αστέγων… (κληρονομιά κάποιας άκληρης γυναίκας)… Κάθε βράδυ (όταν ηρεμούσα) σκεπτόμουν πως η απόσταση μεταξύ της ευμάρειες και της πλήρους ανέχειας είναι μόλις ένας τοίχος… κάτι λίγες δεκάδες πόντοι… Ένα τίποτα… και αρκεί μια στιγμή λίγων δευτερολέπτων και άλλαξες πλευρά τοίχου… Τόσο ξεκάθαρο…
Αυτό λοιπόν, το οποίο μου κάνει τεράστια εντύπωση είναι πως φαίνεται τόσο πολύ μακρινό για κάποιους (αρκετούς) ανθρώπους… Ένα τσαφ αρκεί και πάει… χάνονται όλα• μην νομίσετε πως αναφέρομαι στα της ταινίας… Το “τσαφ” δεν ‘έχει έλεος ή χρώμα, ούτε εκφράζει κάποια δικαιοσύνη… ούτε κάποια θέση, ούτε τίποτα… Από το χρώμα σου, την καταγωγή σου, την θρησκεία σου, τα πολιτικά σου πιστεύω, το εάν είσαι πλούσιος ή φτωχός… αλλά και από την ίδια τη φύση της ζωής χωρίς να ισχύει τίποτα από τα προηγούμενα… Η ζωή είναι η επιτομή των μεταβολών και τη σταθερότητα και ασφάλεια μόνο ο θάνατος μπορεί να την εκφράσει…
Στην ταινία (ωραιοποιημένη σε αρκετά σημεία αλλά χωρίς αυτό να χαλάει το γενικό πνεύμα της), τα δύο προηγούμενα είναι τόσο ξεκάθαρα… και τόσο αόρατα ταυτόχρονα…
Το πλέον θλιβερό σημείο του έργου (και το πραγματικό νόημα κατά τη γνώμη μου του συγγραφέα του αυθεντικού μυθιστορήματος) είναι στο τέλος…
Πως από δύο ανθρώπους με πάθος και ένα μεγαλείο ζωής και δράματος μαζί (ασχέτως εάν κάποιος συμφωνεί με τις επιλογές τους) το “προϊόν” τους (η κόρη τους) κατέληξε (με όποιον τρόπο) ένα “χλιαρό”, άχρωμο, καλό κορίτσι… Αυτό με πονά πάντα περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο σε αυτήν την ταινία…
Αρχική Δημοσίευση: 12 Απρ. 2015
